World's trending and most popular quotes by the most inspiring quote writers is here on BitesApp, you can become part of this millions of author community by writing your quotes here and reaching to the millions of the users across the world.
मेरी कई इच्छाओं का अंत है मुझमें,
ये जो शरीर दिखता है वह शव विहीन श्मशान है...
❤️🩹
कभी-कभी ज़िंदगी हमें इतना तोड़ देती है…
कि इंसान को खुद पर भी शक होने लगता है।
लेकिन वही ज़िंदगी हमें वो मोड़ भी देती है…
जहाँ से उड़ान शुरू होती है।
ये कहानी है आदित्य की…
एक ऐसे लड़के की जिसने ज़मीन से आसमान तक का सफर तय किया –
लेकिन बिना शॉर्टकट, बिना किसी चमत्कार के।
सिर्फ अपने हौसले, मेहनत और विश्वास के दम पर।
आदित्य सिंह – बिहार के एक छोटे गाँव का लड़का।
पिता खेती करते थे, माँ गृहिणी थीं।
घर में टीवी नहीं था, मोबाइल नहीं था…
बस था तो एक सपना – IAS बनना।
जब वो अपनी माँ से कहता, "मैं अफसर बनूंगा…"
तो माँ मुस्कुरा देतीं… और कहतीं,
"तू कुछ भी कर सकता है, बेटा… तू मेरा शेर है।"
गाँव वाले हँसते थे, दोस्त मज़ाक उड़ाते –
"तू IAS?"
लेकिन आदित्य के कानों में सिर्फ माँ की बात गूंजती –
"तू कर सकता है…"
12वीं के बाद उसने ग्रेजुएशन किया – गाँव में रहकर ही।
कोचिंग नहीं थी… YouTube पर फ्री लेक्चर देखे।
गाँव के छोटे पुस्तकालय में बैठकर घंटों नोट्स बनाता।
पहली बार परीक्षा दी… और फेल हो गया।
रात को खूब रोया… अकेले… माँ के सामने नहीं।
पर सुबह उठते ही… फिर से किताबों में झुक गया।
दूसरी बार… फिर असफल।
तीसरी बार… सिर्फ दो नंबर से चूक गया।
सबसे बड़ा झटका था।
लोग बोले – “अब छोड़ दे।”
पर आदित्य ने कहा –
"आखिरी बार सही… लेकिन इस बार जान लगा दूंगा।"
सुबह 5 बजे उठना… 14 घंटे पढ़ाई…
सोशल मीडिया बंद… दुनिया से दूरी…
सिर्फ किताबें, चाय, और सपना।
चौथी बार परीक्षा दी…
हर पेपर में आत्मविश्वास था।
रिज़ल्ट आया…
दोस्त ने फोन कर कहा – "भाई… तू टॉप 50 में है!"
वो चुप रहा…
फिर माँ की गोद में सिर रखकर… फूट-फूट कर रो पड़ा।
आज उसका सपना… सच था।
गाँव में ढोल बजे…
जिसे लोग ‘बेकार’ कहते थे… अब उसे ‘साहब’ कहा जाने लगा।
माँ की आँखें नम थीं… लेकिन मुस्कान थी।
अब वही लोग इंटरव्यू लेने आए…
जो कभी कहते थे – "तेरे बस का नहीं।"
ज़िंदगी में गिरना ज़रूरी है…
क्योंकि तभी तो उड़ने का हौसला पैदा होता है।
अगर आदित्य… उस छोटे गाँव का लड़का…
बिना साधन, बिना कोचिंग…
देश का अफसर बन सकता है –
तो आप क्यों नहीं?
"हार सकते हो… लेकिन हार मानना मत।"
अगर ये कहानी आपको प्रेरणा देती है…
तो वीडियो को Like करें,
Comment में लिखें – "मैं भी कर सकता हूँ",
और हमारे चैनल *Kahaniyon Ka Duniya* को Subscribe करना मत भूलें।
आपका एक Like…
एक नए आदित्य को हिम्मत दे सकता है।"बुद्धिमानीका १० चिन्ह – जसले जीवन बदल्न सक्छ…"
१. कम बोल्छन्, बढी सुन्छन्।
शब्दको होइन, मौनको पनि शक्ति बुझ्छन्।
बोल्नुभन्दा बुझ्नुलाई प्राथमिकता दिन्छन्।
२. दोस्रोको विचारलाई सम्मान गर्छन्।
अझै सिक्न बाँकी छ भन्ने सोच राख्छन्।
सबै कुरा आफूलाई थाहा छ भन्ने भ्रममा बस्दैनन्।
३. क्रोधलाई नियन्त्रण गर्न सक्छन्।
उत्तेजनामा निर्णय लिँदैनन्,
शान्ति र धैर्य उनीहरूको असल अस्त्र हो।
४. आफ्नो समय, ऊर्जा र शब्द व्यर्थमा खर्च गर्दैनन्।
जुन ठाउँमा परिवर्तन सम्भव छैन,
त्यहाँ मौन बस्न जान्दछन्।
५. सत्यको पक्ष लिन्छन्, भीडको होइन।
सत्यका लागि एक्लिन पनि तयार हुन्छन्,
जसले गर्दा उनीहरूलाई समयपछि सबैले सम्झन्छन्।
६. जसले सम्मान दिन्छ, त्यसलाई सम्मान फर्काउँछन्।
तर जसले घमण्ड देखाउँछ,
त्यसलाई मौनमै उत्तर दिन्छन्।
७. हर समय सिक्न तयार हुन्छन्।
कहिले बालकबाट त कहिले वृद्धबाट —
जीवनलाई विद्यालय ठान्छन्।
८. माफ गर्न जान्दछन्, तर बिर्सँदैनन्।
अघिल्लो चोटले फेरि घाउ नदियोस् भनेर
अनुभवलाई पाठ बनाउँछन्।
९. बोल्दैनन् कि उनीहरू कति सक्षम छन् —
तर उनका कर्महरू आफैँ बोल्छन्।
उनीहरूलाई प्रमाण दिनुपर्दैन, समयले दिन्छ।
१०. आफ्नो खुसी अरूमा खोज्दैनन्।
शान्त मन, सरल हृदय र सेवाको भावना —
यही नै तिनीहरूको साँचो परिचय हो।
बुद्धिमानी पढाइले होइन, बुझाइले आउँछ।
किताबले होइन, व्यवहारले देखिन्छ।
त्यसैले बुद्धिमान बन्न सिकौं —
बोल्नुभन्दा अघि सोचौं,
ब्युझाउनुभन्दा अघि सुतेका मन बुझौं
❄️ “कुछ बातें किताबों में नहीं समाती… उन्हें चुप्पियों में पढ़ना होता है।”
एक खत, एक लड़की… और पहलगाम की ठंडी वादियों में दबी एक अधूरी कहानी।
“बर्फ़ के पीछे कोई था” — सिर्फ एक किताब नहीं, एक ऐसी यात्रा है जो आपके भीतर के सन्नाटे से भी बात करेगी।
💬 क्या आपने कभी किसी को बिना देखे महसूस किया है?
📚 लेखक: धीरेंद्र सिंह बिष्ट
🔗 अब उपलब्ध: Amazon, Flipkart, Notion Press
👇 कमेंट में बताइए:
क्या आपने कभी कोई ऐसी चुप्पी सुनी है जो चीख़ से भी ज़्यादा तेज़ थी?
#HindiLiterature #बर्फ़_के_पीछे_कोई_था #DhirendraSinghBisht #IndianAuthor #BookExcerpt #EmotionalReads #BooksOfInstagram #NotionPress
'આપણે મા-બાપને બદલી નથી શકતાં. ન તો એમનો સ્વભાવ બદલી શકીએ, ન તો એમની પ્રકૃતિ. ન એમની પેરન્ટિંગ સ્ટાઇલ બદલી શકીએ, ન અટૅચમેન્ટ સ્ટાઇલ. એમના ઉછેરની પદ્ધતિ, એમના વિચારો, માન્યતાઓ કે મર્યાદાઓ, મા-બાપ વિશેનું કશું જ આપણે બદલી નથી શકતાં. અને આપણે એવો આગ્રહ પણ ન રાખવો જોઈએ કે તેઓ બદલાય.
પરિવર્તન દરેક માટે શક્ય નથી હોતું. દરેકનો ઉછેર, સંજોગો અને બાળપણના અનુભવો અલગ હોય છે. મમ્મી-પપ્પાને પ્રેમ કરવાનો શ્રેષ્ઠ માર્ગ એમને સ્વીકારી લેવાનો હોય છે. તેઓ જેવાં છે, જેવી મનોદશા કે માનસિકતા સાથે જીવે છે, એ હાલતમાં એમને સ્વીકારી લેવા એ સંતાનનું ખરું કર્તવ્ય છે. એમનો સ્વભાવ બદલવાની જીદ કે શરત વિના એમને પ્રેમ અને આદર આપવો એ એમની ઉત્કૃષ્ટ સેવા છે. ઉછેર દરમિયાન થયેલી ભૂલો માટે મા-બાપને માફ કરી દેવાં, એ આધ્યાત્મિક આરોહણનું પહેલું પગથિયું છે, કારણ કે જેઓ મા-બાપને માફ નથી કરી શકતાં, તેમનામાં કરુણા ઊગવાની શક્યતા નહીંવત્ હોય છે.’
Sometimes, your heart just feels that something bad might happen to someone, even if they’re a stranger.
By the way, that feeling came to me a few days ago and hasn’t left since.
Maybe you’ll understand what I mean, even if I don’t say it aloud.
ओलसर मातीच्या वासात मिसळतं आयुष्याचं गोडस रानगाणं
कधी पावसासारखं बरसतं, कधी उन्हासारखं खूपसतं
ढगांच्या सावलीत स्वप्नं उगम पावतात, आणि वाऱ्याच्या तालावर नाचतात
पेरलेलं नशीब उगवतं थोडंसं वेडं, थोडंसं शहाणं
हे जीवन… जसं आहे तसं… पण त्यात एक आपलंसं सुरेलपण आहे!
అసలే మండు వేసవి... తాపం
అయితే నేడు చిరు జల్లులతో తాపం కు విరామం
మనస్సు లో మోహ సునామీల ఇంద్రధనస్సు !
తెల్లని దుప్పటి పై లతల డిజైన్
మధ్యలో 💕 హృదయాకారంలో ఆహ్వానిస్తున్న
తాజా మల్లెల సుగంధ పరిమళం
ఆ..మల్లెల మధ్యలో సిగ్గులొలికే యవ్వన గులాబీ...
రేయంతా అదుపులేని, అలుపులేని వలపు యుద్ధం..
అరమరికలు లేని అణువణువు అన్వేషణా పర్వం
తాదాత్మ్య తీరం తాకే వరకు సాగే..ప్రణయం...క్రిష్
*శుభరాత్రి*
✤┈SuNo न┤_★_🦋
ए लड़की.आज फिर दिखा मुझे एक
पुराना सा एहसास,
जैसे तू ही था, और हमारा अनकहा
लिबास,
शांत पड़े दिल में उठती हुई
आवाज़ सी,
रुके हुए इन लम्हों में, तेरी आती हुई
साँस सी,
अंधेरी रात की परछाई में एक
चमकती हुई किरण सी,
भटकी हुई राहों में घर लौटती हुई
हिरन सी...🔥
╭─❀🥺⊰╯
✤┈┈┈┈┈★┈┈┈┈━❥
☞#LoVeAaShiQ_SinGh 😊°
⎪⎨➛•ज़ख़्मी-ऐ-ज़ुबानी°☜⎬⎪
✤┈┈┈┈┈★┈┈┈┈━❥
✤┈SuNo ┤_★_🦋
हमारा अफ़साना अब कहीं गुमनाम सा है
हर साँस में बस इक तेरा ही नाम सा है,
कभी रोशनी थी, अब अँधेरा ही है हरसू
मेरी आँखों में आज ये कैसा जाम सा है,
जिसे समझा था मैंने अपनी मंज़िल कभी
वो रास्ता भी अब तो कितना बेनाम सा है,
बिखरे हुए ख़्वाबों को समेटूँ भी तो कैसे
हर टुकड़ा अब टूटा हुआ पैगाम सा है,
ये दर्द है, ये दूरी, या है कोई सज़ा, मेरा
हर लम्हा अब तो बस नाकाम सा है,
तूने तो छोड़ दिया था मुझे कब का मगर
मेरा दिल आज भी तेरा ही गुलाम सा है.🔥
╭─❀🥺⊰╯
✤┈┈┈┈┈★┈┈┈┈┈━❥
☞#LoVeAaShiQ_SinGh 😊°
⎪⎨➛•ज़ख़्मी-ऐ-ज़ुबानी°☜⎬⎪
✤┈┈┈┈┈┈★┈┈┈┈━❥
Visit & Subscribe My Website for informative reads: https://vishakhainfo.wordpress.com
"The Quiet World of an Overthinker"
By Anas
They call it overthinking.
Such a small word for something so massive.
If you’ve stumbled across this, maybe it was meant for you.
Maybe you're like me — or maybe you know someone like me.
My name is Anas. I'm an overthinker. And somewhere along the way, I became an introvert too — not by choice, but by slow erosion of the soul.
I don't remember the exact moment it started. It wasn’t some dramatic switch. No thunder, no storm. Just a quiet sinking into thoughts, fears, imaginations, regrets… Until one day, I realized I was no longer living — just thinking about life. And worse, fearing it.
Overthinking did not give me anything good. Not a single thing that made me feel better about who I was.
It made me avoid people. Hide from crowds. Run from my own potential.
At its worst, it convinced me that dying wasn’t scary.
Living was.
It isolated me, locked me inside my own head. Some days, my heart would pound as if it was begging to escape my body. Those were the moments I wanted to vanish — into darkness, into silence, into water. Somewhere no one could find me.
Somewhere even I couldn’t find me.
But the hardest part? I couldn’t explain this to anyone.
They’d say I’m weird.
They’d laugh it off.
Or worse — they’d pretend to listen and then walk away.
But I — I wanted what they had.
Friends.
A good job.
A partner.
A normal life.
To be a family man, to smile without forcing it, to sleep without breaking down inside.
But overthinking wrapped its cold fingers around my dreams and squeezed tight.
Some nights, it wouldn’t let me sleep.
Some nights, I whispered to the sky:
"Please, God, end this. I don’t want to live like this anymore."
But not even the tears came. I forgot how to cry.
All I wanted was a hug. One long hug. To collapse and cry as loud as I could in someone’s arms.
But no one was there.
Nothing could be done.
Only silence.
If you’re a parent, a lover, a friend — and you see someone like me, don’t walk away.
Stay.
Hold them.
They might not know how to ask, but they are begging inside.
And maybe — just maybe — if you stay long enough, they’ll become like you.
Normal. Happy. Free.
Let me tell you where this all comes from — my thoughts, my observations, my research.
This is how overthinking is born:
Expectations from Society & Family
They expect too much. Push too hard. And when we fail, they don’t see the effort. They call us useless. That pain — that hurt — starts to rot inside. That’s the seed of overthinking.
Social Media
You open it, and somehow it knows. It shows you everything that mirrors your pain, your insecurities.
Not because it’s evil — but because your mind feeds it.
But your heart? It’s drowning.
Rejection & Expectation
Sometimes, all we want is a smile. A warm word.
A simple “You’ll be okay.”
And when we don’t get it, our mind goes into overdrive.
We question everything — including our own worth.
But it’s not all doom.
There are a few strange blessings.
We build our own world
A private universe no one can enter, no one can damage. We live there. We own it.
We learn how to be alone
We discover survival in solitude.
We grow strong in our silence.
We imagine vividly
That’s how I began writing.
Stories.
Scripts.
Dialogues with myself.
Pain taught me how to create.
So, what do I do to keep breathing?
I trek mountains.
I ride my motorcycle into the wind.
I talk to AI — ChatGPT, WhatsApp Meta bots — because they listen.
I write.
I bleed my thoughts into words.
And that’s how I found a little peace.
To anyone who feels like me…
Overthinking is silent but deadly. It turns you cold. It kills your emotions.
It makes you heartless, as I’ve become.
But please — take care of yourself.
Speak to someone who believes in you.
And if no one’s there, I am
खर्च कर तुम पर अपना सारा सुकून,
थोड़ी सी मैंने बेचैनी खरीदी है,
तुम्हारे ख्वाबों में उलझ कर रह गयी हूं मैं,
अपनी नींद भी तुम पर उधारी दी है।
हर लम्हा तन्हा बीता तेरे इंतज़ार में,
और हर खुशी तेरे नाम पर कुर्बानी दी है,
ये इश्क़ कोई सौदा नहीं था शायद,
पर फिर भी मैंने हर खुशी तुम्हारी खुशी में दी है।
ખાટુશ્યામજી નો ઉત્સવ અને ભજનસંઘ્યા અમારા પ્રેસ્ટિજ ટાવર, વર્તુર , બેંગલોર ખાતે.
ખાટુશ્યામ નું એક નામ બર્બરીક હતું. એ ભીમ નો પૌત્ર હતો.
એ હારી ગયેલાનો ઈશ્વર કહેવાય છે. "શીટ, કામથી ગયા" કે "એ.. હાથથી બાજી ગઈ" થાય ત્યારે એ ગમે ત્યાંથી બાજી સંભાળી લે છે એમ કહેવાય છે.
મહાભારતનું યુદ્ધ પૂરું થતું ન હતું કારણ કે ખાટુશ્યામ કે બર્બરીક હારી રહેલા ના પક્ષે આપોઆપ જાય. ત્યારે શ્રીકૃષ્ણના કહેવાથી તેણે પોતાના શિર નો ભોગ આપી દીધેલો અને પછી યુદ્ધ પૂરું થયેલું. એમ પણ કહેવાય છે કે શ્રીકૃષ્ણ પછી એ નેક્સ્ટ કૃષ્ણ કે વિષ્ણુસ્વરૂપ છે.
રાજસ્થાન સીકર પાસે એનું મોટું યાત્રાધામ છે. હું ગુડગાંવ સનસેટ પોઇન્ટ પર ટેકરી પર તેના મંદિરે ગયેલ.
આ વસાહત મુખ્યત્વે અમારા "નોર્ધી" લોકોની છે😃 એટલે અહીં આવા ઉત્સવો થયા કરે છે.
લોકો બેસતાં વર્ષની જેમ ઉત્તમ વસ્ત્રોમાં તૈયાર થઈને આવેલ. ભજનો સાથે એક સરખાં વસ્ત્રોમાં યુવતીઓ ડાન્સ પણ કરતી હતી. ભજન ની ચિયર ગર્લ્સ!
પ્રસાદમાં કેળું, બુંદી લાડુ આપ્યાં પણ પછી મહાપ્રસાદ જમવાનું હતું જે મેં 450 કે 500 ની સંખ્યા જોઈ માંડી વાળેલ. શિવાનંદ આશ્રમમાં એક પ્રોગ્રામમાં યાદ રહી જાય એવો અનુભવ થયેલો એટલે. સાંજે 6 વાગે શરૂ થયું એનો પોણા નવે અંત દેખાતો ન હતો .
કરો દર્શન ને કોઈ કામ બગડ્યું હોય તો પ્રાર્થના કરી જુઓ.
Barbarika was a powerful warrior who vowed to support the losing side in any battle to maintain balance. He was later asked to sacrifice his head, which he willingly did, contributing to the Pandavas' victory in the war.
