નદી ભળી સાગરમાં, સાગરનું પાણી ગાગરમાં
પૂછું હું પ્રશ્ન માધવ, મારું કોણ આ દુનિયામાં
હોઠ પર આછેરૂં સ્મિત, હસીને બોલ્યા માધવ
ગાગર પણ હું ને સાગર પણ હું જ છું
નદી પણ હું ને પાણી પણ હું જ છું
ન પામ્યો હું રાધાને કે ન પામ્યો હું મીરાંને
રુકમીને હરાવી યુધ્ધમાં પામ્યો હું રુક્મિણીને
ગોકુળ છોડ્યું, મથુરા છોડ્યું, થયો હું દ્વારિકાનો રાજા
ધર્મને સમજાવવા હું જ વિષ્ણુમાંથી કૃષ્ણ બન્યો
હું જ અર્જુનનો સારથી, હું જ ગીતાનો સાર
હું જ કુરુક્ષેત્રની માટી, હું જ શંખનો ગુંજતો નાદ
હું જ અનાથનો નાથ, તો તું શાને મુંઝાય માનવી
ના રાખ તું મોહ, ના કર તું અભિમાન
ના રાખ તું ફળની આશા, ના કર તું સ્વાર્થ
હું જ મહાભારત રચનાર, હું જ મુરલી વગાડનાર
તું ધર્મનો સાથ દે, બાકી બધું મારી પર છોડી દે
હું જ તારો કૃષ્ણ ને હું જ તારો માધવ ....!!
