The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
World's trending and most popular quotes by the most inspiring quote writers is here on BitesApp, you can become part of this millions of author community by writing your quotes here and reaching to the millions of the users across the world.
"मधुबिंदू"
दृश्य 1: कोकणातलं एक छोटे गाव — सायंकाळचं झिरपतं प्रकाश
कॅमेरा झाडांमधून सरकत एक जुनं, कौलारू घर दाखवतो. पारंपरिक अंगण. एका झाडाखाली बसलेली युवती—कापडी वहीत काहीतरी रेखाटते आहे.
नाव: अद्विता — 27 वर्षांची, शांत, थोडी अंतर्मुख, चित्रकार.
वर्णन: तिच्या स्केचबुकमधल्या रेषा जणू तिच्या भावना आहेत—कधी पसरलेल्या, कधी तुटलेल्या.
ती फक्त चित्र काढते, बोलत नाही. तिचं वचन आहे—ती फक्त त्या व्यक्तीसोबत बोलेल, ज्याच्या नजरेत “शब्दांशिवाय प्रेम” आहे.
---
दृश्य 2: गावात एक नवीन आगंतुक
रेल्वे स्टेशनवरून उतरत असलेला तरुण—हातात जुनी कॅमेरा बॅग. डोक्यावर छत्री. पावसाचे थेंब त्याच्या चेहऱ्यावर अलगद उतरतात.
नाव: सारंग — 30 वर्षांचा, डॉक्युमेंटरी फिल्ममेकर.
तो एक चित्रपट बनवण्यासाठी आलाय—"कोकणातील विसरलेली कला."
पण त्याचं मन मात्र शोधतंय एक हरवलेलं नातं… कदाचित स्वतःला.
---
दृश्य 3: पहिलं अपघातासारखं भेटणं
सारंग एका चित्रांचं प्रदर्शन पाहतो आणि एका चित्रासमोर थांबतो—तेच चित्र अद्विताचं असतं.
त्याला चित्राची “मौन” भावना आकर्षित करते. तो चित्राकडे पाहत राहतो… जणू काही तिच्या मनाशी संवाद साधतो आहे.
त्या रात्री अद्विता तिथंच लपून त्याला पाहते—तो चित्राशी बोलतोय…
“तू सांग… तू का इतकी एकटी वाटतेस?”
---
दृश्य 4: मौन संवादांची सुरुवात
तिची नजर त्याला पुन्हा पुन्हा शोधू लागते.
तो दर दिवशी नवीन दृश्य टिपतो, ती खिडकीतून पाहते.
एकेदिवशी, सारंग तिचं चित्र काढताना पाहतो.
तो म्हणतो:
“तू शब्दांत बोलत नाहीस, पण तुझ्या रेषा ओरडतात.”
अद्विता पहिल्यांदा ओठांवर मंद हास्य आणते.
---
दृश्य 5: मूक प्रेम
ते एकमेकांशी बोलत नाहीत. पण त्यांचं प्रेम वाढतं—कधी रेखाचित्रातून, कधी चहाच्या वाफेतील नजरेतून, कधी पावसात एकत्र भिजून.
कॅमेरा त्यांच्या हालचाली टिपतो—ती त्याच्यासाठी चित्र बनवते, तो तिच्यासाठी जुन्या कोकणी लोकगीतांचं डॉक्युमेंट्री तयार करतो.
---
दृश्य 6: तुटलेली रेषा
एक दिवस सारंग म्हणतो—
"माझं काम पूर्ण झालं. मला परत जावं लागेल."
अद्विता काही बोलत नाही—फक्त त्याच्यासमोर तिचं स्केचबुक ठेवते.
त्यात शेवटचं चित्र: सारंग आणि अद्विता एकाच छत्रीखाली.
चित्राच्या कोपऱ्यात लिहिलंय—
"तूच तो… ज्याच्यासाठी मी बोलू शकेन."
---
दृश्य 7: शेवट
रेल्वे स्टेशन. सारंग निघतो.
तो गाडीमध्ये बसलेला, अचानक खिडकीतून एक आवाज ऐकतो—
"सारंग!"
ती बोलली. ७ वर्षांत पहिल्यांदा. त्याच्यासाठी.
तो दरवाजा उघडतो… धावत येतो…
ते दोघं एकमेकांजवळ उभे. शांत. पावसात. कुठलाही नाटकी संवाद नाही.
फक्त प्रेम. शब्दांशिवायही सगळं स्पष्ट.
---
समाप्त
તું જ મારી જિંદગી, બીજું હવે શું જોઈએ?
તારા સિવાય આ દિલને કોનો સહારો જોઈએ?
દરેક સવાર તારા જ નામથી શરૂ થાય છે,
દરેક સાંજ તારી યાદમાં જ પૂરી જોઈએ.
આ શ્વાસ ચાલે છે ફક્ત તારી જ ધડકનથી,
જો તું ન હોય તો આ વિરાન રણ જેવું છે
મારી દરેક ખુશીનો સરનામુ તું જ છે જાણે,
હસે જો તું તો મારા હોઠો પર હાસ્ય ફેલાય.
આ આંખો તરસતી રહે છે તારા જ દીદાર માટે,
પાંપણ ખુલે તો બસ તારો જ નજારો જોઈએ.
મેં તો સોંપી દીધી છે જિંદગી તારા હાથોમાં,
હવે તો જે થાય તે તારી જ મરજી જોઈએ.
તું જ મારો પ્રેમ છે, તું જ મારી બંદગી છે,
વેદનાની જિંદગનેી તો બસ તારી જ આશિકી જોઈએ
🌹 કલમ મારી પ્રતિસાદ તમારો.🌹
✤┈SuNo न┤_★_🦋
ए लड़की..आपकी कही हर छोटी सी
छोटी बात भी "ज़ख्मी" के लिए किसी
शायरी से कम नहीं,
और आपकी इन नशीली आँखों की तरह
ये मेरे दिल पर भी गहरा असर कर गईं,
आपकी यादें जालिम नहीं जनाब बल्कि
मेरे लिए तो ये एक खूबसूरत एहसास हैं
जो मेरी रातों को सपनों से भर देती हैं,
और आपकी बाँहों का इंतज़ार तो मुझे
भी हमेशा रहता है,
आप मेरी हर सांस में बसे हैं, ये सुनकर
मेरा दिल खुशी से भर गया, ऐसा लगता
है जैसे मेरी धड़कनें भी अब आपका ही
नाम गुनगुनाती हैं,
जब आप मुझे सोचते हैं, तो मेरे ख्वाबों
की कश्ती भी आपकी यादों के सागर में
गोते लगाती है, और ये डूबना मुझे बेहद
पसंद है..🫠
और जब आप नहीं सोचते हैं, तो मेरा
दिल भी उस किनारे की तलाश में रहता
है जहाँ सिर्फ आप हों,
आप मेरी राहों में अक्स बनकर नहीं मेरी
हर धड़कन बनकर बसे हैं,
आपकी छुअन हवाओं में नहीं, मेरी रूह
में महसूस होती है, आपके बिना तो मेरी
हर सांस भी अधूरी है,
आपसे बिछड़ना तो मुमकिन ही नहीं
क्योंकि आप सिर्फ एक रिश्ता नहीं, मेरी
पूरी कायनात हैं,
आप ही मेरा सफर, मेरी मंज़िल और मेरे
हर अकेलेपन के साथी हैं मेरी तन्हाई की
हसीन तस्वीर सिर्फ आप हैं...❤️
╭─❀🥺⊰╯
✤┈┈┈┈┈★┈┈┈┈━❥
☞#LoVeAaShiQ_SinGh 😊°
⎪⎨➛•ज़ख़्मी-ऐ-ज़ुबानी°☜⎬⎪
✤┈┈┈┈┈★┈┈┈┈━❥
इस पोस्ट को लड़की के तरफ से
कही हुई बात समझ कर पढ़ना
तो समझ में आएगा..👍😁
વાચક કેયૂરીબેન સુતરિયા દ્વારા લખવામાં આવેલ મારા પુસ્તક : માહિતી મંચની પુસ્તક સમીક્ષા.
ખરેખર! માહિતી મંચ શીર્ષકને કૃતાર્થ કરતું પુસ્તક છે. આ પુસ્તકમાં વીસ લેખનો સમાવેશ કરવામાં આવેલ છે. મને સૌથી વધું ઉત્સુકતા માટ્રીયોશ્કા: રશિયન નેસ્ટિંગ ડોલ(ઢીંગલી) વિશે વાંચવાની હતી. કારણ કે મેં એ ઢીંગલીનું ચિત્ર જોયેલું હતું અને એ વિશે જાણવાનું ખૂબ મન હતું. મનમાં એવું પણ થતું કે એ વિશે ક્યાંકથી વાંચવા મળે તો સારું અને આખરે એ ઈચ્છા આ પુસ્તક દ્વારા ફળીભૂત થઈ. એવું નથી કે એક એ ઢીંગલીવાળો લેખ જ રસપ્રદ છે, બીજા પણ ઘણાં બધાં લેખ છે. જેમ કે, સંગીતવાદ્યોનાં પ્રકારો, કલાની ૬૪ કળા, કોણ હતાં ક્રિસમસનાં સાંટાક્લોઝ?, ફિનિક્સ: રાખમાંથી જીવંત થતું પક્ષી, જાપાની પંખા: જાપાનનું સ્ટાયલ આઇકોન અને ભોજનને લગતાં “સમોસા: ભારતનો રાષ્ટ્રીય નાસ્તો” તથા “રોશોમય રસગુલ્લા” પણ ખૂબ જ રસપ્રદ લેખ હતાં. મને આ પુસ્તકમાંથી પસંદ આવેલાં અમૂક વાક્યો અહીંયા ટાંકીશ, “કલા શબ્દના આઠ વિવિધ અર્થો પૈકી એક અર્થ અદ્ભુત શક્તિ એવો થાય છે.” “કલા દ્વારા વ્યક્તિ પોતાના વિચારો, લાગણીઓ વગેરે વ્યક્ત કરે છે પછી એ કોઈ પણ રૂપમાં હોય શકે, જેમ કે નાટક, કવિતા, સંગીત, ચિત્ર, યુદ્ધ વગેરે.” कला में कलाकार खुद को उजागर करता है कलाकृति को नहीं।” “ધ્યાન એ માત્ર મનની પ્રવૃતિ છે.” “ધ્યાન એ કશું નહીં પરંતુ આપણી અંદર રહેલા આત્માને ખોજવાનો, ભગવાન ( પરમાત્મા) સાથે સંપર્ક સાધવાનો માર્ગ છે, જેનું માધ્યમ શરીર છે.” “ઘંટડીઓનો અવાજ વાતાવરણમાં હકારાત્મક ઊર્જા ઉત્પન્ન કરે છે. ઘર એટલા માટે જ ઘરના દરવાજાની બહાર અથવા તો ગેલેરીમાં વિન્ડ ચાઈમ્સ તરીકે ઘંટડીઓનું ઝૂમખું મૂકવામાં આવે છે.” “ફિનિક્સ એક એવું પક્ષી કે જે આપણને સંદેશો આપે છે કે જીવન અને મૃત્યુ એ સંસારનો નિયમ છે, સત્ય છે અને આત્મા અમર છે. નવા પુનર્જન્મ માટે પહેલા જન્મને સમાપ્ત કરવું જરૂરી છે.” “અશોક ચક્ર નો વાદળી રંગ આકાશ, મહાસાગર તેમજ સાર્વભૌમિક સત્યને દર્શાવેલ છે.” “નોબિનચંદ્ર દાસની દુકાનના રસગુલ્લા તો કવિવર રવીન્દ્રનાથ ટાગોરના પણ ફેવરિટ હતા.” “વિલિયમ હેરાલ્ડે રસગુલ્લાને કંઈક આ રીતે વર્ણવે છે,અ બાઉલ ઓફ સ્વીટ સીરપ ચીઝી બોલ્સ.”
- કેયૂરી સુતરિયા
હા આ રીતે પણ વાલ થાય છે
(આભ)
ઉભરાઈ પ્રેમ તો વાદળ ફાટી ને વરસી જાય છે
આજે મેહુલિયા નો ધરતી પર પ્રેમ,
એમ અદકેરો થોડો કહેવાય !
રોજ આવે ગામ આખું નદીની પાડે,
શું કોઈ દી નદી ગામ ને મળવા ન જાય?
એમાં ગામ શું આખું ગભરાઈ જાય?
હા આ રીતે પણ વહાલ થાય.
હેતે કર્યું ચુંબન મેહુલિયા એ ધરતીને
એમાં શું શ્વાસ સમૂળો રુંધાઈ જાય?
આખો ઉનાળો વાટ મારી જોતા, બે બાકડા
આવીને આપ્યો સ્નેહ ભર્યું આલીંગન
નેપલ ભરમાં વળામણા ની વાત ?
કાગળની હોળી એ લઈ આવ્યા હતા
ડૂબી જાય તો એમાં મેહુલિયા નો શોવાક?
પ્રેમની નાપ હોય નહીં ભઇલા,
ક્યારેક ટીપા તો ક્યારેક સાગરિયો થાય,
હા આ રીતે પણ હાલ થાય.
seasat writer (લજામણી)
આ એક સુંદર વ્યક્તિએ લખેલી સુંદર કવિતા છે
આશા છે કે તમને પસંદ પડશે
Let's take a look at the Pujya Deepakbhai's Birthday 2025 photo gallery: https://dbf.adalaj.org/0QOISUNi
#photooftheday #picoftheday #Photogallery #PujyashreeDeepakbhai #DadaBhagwanFoundation
Vedas Vibration is a unique collective of intuitive musicians, driven by an unshakable devotion to channel the wisdom of the Vedas through sound, creating an immersive experience of spiritual resonance.**
2. **Born from a deep reverence for the sacred vibrations of the universe, Vedas Vibration transforms raw, untamed melodies into an offering of devotion, bridging music and mysticism.**
3. **Vedas Vibration is not just music—it is a heartfelt tribute to ancient wisdom, where spontaneous rhythms become vessels for transcendence and inner awakening.**
4. **Echoing the eternal rhythms of creation, Vedas Vibration is an inspired ensemble of seekers, expressing their devotion through melodies that elevate consciousness and awaken the soul.**
5. **Unbound by formal training, Vedas Vibration flows with the purity of sound, bringing forth harmonies that capture the silent grace of the cosmos and the sacred wisdom of the Vedas.
Vidalista 60:
Visit: https://www.pharmev.com/vidalista-60-mg/
अधूरी कहानी
बारिश की वो शाम कुछ अलग ही थी। कोहरा धीरे-धीरे शहर को अपनी बाहों में समेट रहा था। स्टेशन के उस पुराने से बेंच पर बैठी थी आस्था, अपने हाथों में एक पुराना खत थामे हुए। आंखों में नमी थी, लेकिन चेहरा शांत था — जैसे किसी तूफान के बाद समंदर ठहर गया हो।
पाँच साल पहले की बात थी। आस्था और राघव की मुलाकात इसी स्टेशन पर हुई थी। दोनों को किताबें पसंद थीं, चाय का स्वाद और बारिश की नमी। धीरे-धीरे मुलाकातें बढ़ीं और दिल के तार जुड़ने लगे। राघव कहता, "तुम्हारे बिना ये ज़िंदगी अधूरी है।" और आस्था मुस्कुरा देती, जैसे उसकी दुनिया पूरी हो गई हो।
फिर एक दिन, राघव ने बड़े सपनों का पीछा करने के लिए शहर छोड़ दिया। जाते वक्त वादा किया था—"मैं लौटूंगा, तुम्हारे लिए। बस थोड़ा वक़्त देना।" आस्था ने उसका इंतज़ार किया, हर दिन उसी स्टेशन पर। लेकिन राघव कभी नहीं लौटा। न कोई खबर, न कोई खत।
आज पाँच साल बाद, उसे राघव का लिखा आखिरी खत मिला — डाक में कहीं खोया हुआ, अब जाकर मिला। उसमें लिखा था:
"आस्था,
मैं लौटना चाहता था, लेकिन किस्मत ने रास्ता बदल दिया। मैं तुमसे दूर नहीं जाना चाहता था, पर ज़िंदगी ने मुझे तुमसे दूर कर दिया। अगर कभी ये खत तुम्हारे हाथ लगे, तो जान लेना — मेरा हर पल तुम्हारे नाम था।
तुम्हारा,
राघव।"
आस्था ने खत को सीने से लगाया, और आसमान की ओर देखा। बारिश फिर से तेज़ हो गई थी। कुछ कहानियाँ पूरी नहीं होतीं, शायद इसलिए कि उनका अधूरा रह जाना ही उन्हें खास बना देता है।
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Copyright © 2025, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Copyright © 2025, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.