The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
तुझ्याविना आयुष्याला कुठे आधार उरला, माझ्या रिकाम्या मनामध्ये कुठे उजेड उरला। तुझ्या आठवणींनी छळलंय फार यातनेने, स्वप्नातही भेट होईल असं इशारा न उरला। तू गेला सोडुन, आम्ही वाटा फक्त पाहत राहिलो, आता अश्रूंशिवाय कुठे आधार उरला। तुझ्या मेहफिलीतसुद्धा आठवलं नाहीस तू आम्हाला, इतकं अन्याय, की मनाचंही गाऱ्हाणं न उरलं। by Fazal Abubakkar Esaf
जग ही एक फार गंमतीशीर जागा आहे. इथे प्रत्येकाला वाटतं की आपण फार शहाणं आहोत, आणि बाकी सगळे "थोडे कमी" आहेत. कुणाला वाटतं पैसा म्हणजेच सुख, तर कुणाला वाटतं की मोबाईलवरच्या स्टेटसमध्येच आयुष्याचं यश दडलं आहे. जग असं आहे की जो जास्त शांत राहतो त्याला "भोळा" म्हणतात आणि जो जास्त बोलतो त्याला "हुशार" समजतात. . या जगात लोक तत्त्वज्ञान फार बोलतात, पण बसमध्ये सीट मिळाली की लगेच ते तत्त्व विसरतात. आणि सगळ्यात भारी म्हणजे, जग सुधारण्याची जबाबदारी सगळ्यांना घ्यायची असते—पण "तो दुसरा कुणीतरी करेल" असं ठाम गृहीत धरून. म्हणूनच बहुतेक जग हे जगच राहातं—आपल्याला हसवत, कधी रडवत, आणि सगळ्यात महत्त्वाचं म्हणजे सतत गोंधळ घालत. by Fazal Esaf
प्रेम ही अशी गोष्ट आहे की ती शाळेत शिकवली गेली असती तर बहुतेक मुलं दहावीला फेलच झाली असती. कारण गणितात दोन आणि दोन चार होतात, पण प्रेमात दोन आणि दोन दोनच राहतात—त्यात तिसऱ्याला जागा नसते. प्रेमातला पहिला टप्पा म्हणजे नजरानजर, आणि दुसरा टप्पा म्हणजे मोबाईलवर "ऑनलाईन" दिसल्यावर हृदयाचा ठोका वाढणे. बाकीचं सगळं जग झोपलेलं असतं, पण प्रेमातले दोन जीव मात्र रात्रीच्या दोन वाजता पण "गुड नाईट" म्हणायचं विसरत नाहीत. प्रेम म्हणजे शब्दांनी समजावण्यापेक्षा समोरच्या माणसाच्या शांततेतून ऐकायची कला. जगातल्या सगळ्या तत्त्वज्ञानांपेक्षा एक साधं "काय ग?" जास्त खोल असतं. आणि शेवटी काय, प्रेम असलं की रोजचं जगणं सुद्धा जरा "गोड" लागतं—जसं वडापावसोबतची गोड चटणी! by Fazal Abubakkar Esaf
जीवनात शॉर्टकट नसतो – प्रत्येक पाऊल अनुभव घडवतो." - Fazal Esaf
जगण्याची पद्धत बदल, पण स्वाभिमान कधीही नाही - Fazal Esaf
जगाशी नाही, स्वतःच्या भीतीशी लढ." - Fazal Esaf
मंजिल तीच मिळते जिचा मार्ग ओळखता येतो, नाहीतर प्रत्येक जण इथे केवळ नावापुरता जगतो. मनापासून मिळालेला सन्मान हाच खरी संपत्ती, उरलेलं सगळं केवळ दिखावा— थाटमाटाची भासवलेली वस्तुस्थिती. सोन्याच्या तेजात चेहेऱ्यांचे खोटे आवरण झाकले जाते, पण खरी नाती तीच— जिथे जाणिवांचा स्पर्श आणि हृदयाचा धागा असतो. जिथे व्यापाऱ्याच्या बोलण्यात वजन नाण्यांनी मोजले जाते, तिथे माणूस म्हणून जगणंही मोठं कठीण असतं. आणि शेवटी, जगापासून एकच खोल शिकवण मिळाली— प्रत्येक हृदयाची कहाणी ही जगाच्या वेदनेचं रूप असते. @Fazal Abubakkar Esaf
आतापर्यंत मी पन्नास गोष्टी लिहिल्या आहेत. मनात एक ध्यास आहे—या गोष्टी रंगमंचावर जगाव्यात. मराठी रंगभूमीवर त्यांचं नाटक व्हावं. शाळा–कॉलेजातल्या मुलांनी ते उचलून धरावं. पण अभिनयाला कसलीही तडजोड नको—अभिनय टोकदार, जिवंत असला पाहिजे. आणि हो—त्या नाटकांच्या छायाचित्रांचा, व्हिडीओचा ठसा मात्र जरूर राहिला पाहिजे. डृष्टी थिएटर मंचातून एकदा गडकरी रंगायतनात नाटक सादर झालं होतं. त्यातला माझा एक छोटासा संवाद—दक्षिण भारतीय व्यक्तिरेखा होती. फक्त दोन शब्द—“भाभी, बोला बोला”—पण मनापासून केलेला! तेव्हा मनात आलं—हो, मी तुमच्यासोबत आहे. मराठी रंगभूमी पोहोचली पाहिजे यशाच्या शिखरावर. By Fazal Abubakkar Esaf Mee Marathi.....
एकटेपणा म्हणजे माणसाची खरी ओळख. गर्दीत माणूस चेहऱ्यांचे मुखवटे घालतो, पण एकटा असताना स्वतःशीच भिडतो. कधी तो शांत नदीसारखा वाटतो, तर कधी वादळासारखा भयंकर by Fazal Abubakkar Esaf Village - Vaibhavwadi ( Kokan)
निसर्गाच्या कुशीत बसलं की सगळं दुःख दूर होतं. डोंगर, नदी, झाडं—हे माणसाला कुठलीही उपदेश न देता सत्य शिकवतात. निसर्ग म्हणजे शांततेचं एक अव्यक्त श्लोक. by Fazal Abubakkar Esaf Village - Vaibhavwadi ( Kokan)
Copyright © 2025, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
