મોજ ની ખોજ...
દુઃખ તો દરિયાને પણ પડે છે, નહીંતર અમસ્તાં આમ જ મોજા ક્યાં રોજ ઉછળે છે ;
ઘડિયાળ તો ત્યાં જ લટકે છે પણ,રોજ સમય આગળ નીકળે છે .
આતો મલકાતું મુખ માધવનું , અને સંયમ શ્રીરામનું;
રાખ્યું છે અમે એવું વર્તન, જે જીંદગીમાં છે કામનું.
સૂર્યકિરણ ને રોકવાનો અમસ્તો પ્રયાસ કરે છે વાદળ રોજ, બાકી કિરણ પૃથ્વી સુધીના માર્ગની કરી જ લે છે ખોજ,
અમસ્તો માણસ રાખે છે મગજ પર બોજ ; જુવો તો ઈશ્ર્વરએ આપણને, જિંદગીજીવવાની આપી છે ઘણી મોજ.
© લી. અંકિત કે ત્રિવેદી - 'મેઘ'
