કદીક સીધું, કદીક આડું
ચાલ્યા કરવાનું આ ગાડું.
કરમની ઘંટી દળતી રહેતી
થોડું ઝીણું, થોડું જાડું.
સપનાંઓને રોકો ત્યાં તો
ઇચ્છાઓનું આવે ધાડું.
એનું હૈયું ખાલી કરીએ?
સાવ નકામું ભરવું ભાડું!
આંસુના તોરણ બાંધીને
આંખો પૂછે – સેલ્ફી પાડું?
ઘડીક અંદર, બ્હાર ઘડીમાં
શ્વાસને બન્ને હાથે લાડુ.
મંઝિલ છેલ્લી છે સામે, પણ
જીવન રોજે ઉતરે આડું.
-કૃતાર્થ વત્સરાજ
