तुझ्या प्रतिक्षेत
By Fazal Abubakkar Esaf
जेव्हा संध्याकाळच्या सावल्या
निळ्याशार आकाशाच्या कुशीत लहरू लागतात,
तेव्हा तुझ्या स्पर्शाच्या आठवणींत
मी शांततेने एक दिवा होऊन पेटतो.
वार्याच्या प्रत्येक लहरीत
जणू एखादा नि:शब्द संवाद लपलेला असतो,
त्यात तुझेच नाव सापडेल का
या आशेने मी तो समजून घ्यायचा प्रयत्न करतो.
तुझे नसणे देखील
कधीकधी उपस्थितीसारखे वाटते—
जसे रिकाम्या पायऱ्या
कधी कधी घंट्यांपेक्षा जास्त बोलतात.
आजही,
जेव्हा प्रत्येक शब्द निर्जीव वाटतो,
मी तुझ्या प्रतिक्षेत
स्वतःच्या शांततेत खोल उतरतो—
जेणेकरून तुझा आवाज तिथे घुमू शकेल.
