World's trending and most popular quotes by the most inspiring quote writers is here on BitesApp, you can become part of this millions of author community by writing your quotes here and reaching to the millions of the users across the world.
જ્યારથી શિક્ષકની સોટી છીનવી છે, ત્યારથી પોલીસને દંડા ઉગમવા પડે છે
સમાજના આ અજબ પરિવર્તન પર વિચારીએ ત્યારે હૃદય ઊંડે સુધી કંપી ઊઠે છે. એક જમાનામાં શિક્ષકનું સ્થાન ભગવાનથી ઓછું ન માનવામાં આવતું. “ગુરુ બ્રહ્મા, ગુરુ વિષ્ણુ” એવું ગાતા બાળકોના હોઠ પર અહોભાવ હતો. શિક્ષકની સોટી માત્ર લાકડી ન હતી, પરંતુ સંયમ, શિસ્ત અને સંસ્કારનું પ્રતિક હતી. એ સોટીનો સ્પર્શ શરીર પર વાગે તો દુઃખ થતું, પણ મન પર તેની લકીર જીવનભર માટે માર્ગદર્શક બની જતી.
પરંતુ સમય બદલાયો, કાયદા આવ્યા, અને શિક્ષકના હાથમાંની સોટી છીનવાઈ ગઈ. આજના બાળકો માટે શિક્ષક માત્ર "એક નોકરીયાત માણસ" રહી ગયો છે. ન કોઈ આદર, ન કોઈ બીક, ન કોઈ સંસ્કાર. શિસ્તના નામે હાસ્ય કરે છે, અને શાસનનો પ્રયાસ થાય તો અધિકાર બતાવી દે છે. પરિણામે, બાળકોના મનમાંથી ભય અને સમ્માન બંને ધીમે ધીમે લુપ્ત થઈ રહ્યા છે.
બાળપણમાં મળતી નાની સજા જો આજ રોકી દેવામાં આવે તો કિશોરાવસ્થામાં તે જ બાળક માટે ગુનાખોરીનો રસ્તો ખૂલે છે. શિક્ષકની સોટીથી બચેલો હાથ, પોલીસના દંડાથી કદી બચી શકતો નથી. કારણ કે શાળાની શિસ્ત ન હોય તો સમાજની જેલ શિસ્ત શીખવાડે છે.
આજે પોલીસના હાથમાં દંડા વધી રહ્યા છે, કારણ કે શિક્ષકની હાથમાંથી સોટી છીનવી લેવામાં આવી છે. શિક્ષણમાંથી જો કડકાઈ દૂર કરી દઈએ, તો શિક્ષણ માત્ર કાગળના અક્ષરોમાં સીમિત થઈ જાય છે. જીવનમાં સાચી કળા, સંસ્કાર અને માનવતાના મૂલ્યો ફક્ત શિસ્તથી જ વિકસે છે.
મુલાકાતીઓ માટે આકર્ષક લાગતી સ્કૂલ, મોંઘી ફી અને આધુનિક ટેક્નોલોજી હોય, પણ જો બાળકમાં સંસ્કાર નથી, તો એ સમાજ માટે ખતરો બની જાય છે. શિક્ષકની સોટી એ સંસ્કારનું પ્રથમ પાઠપુસ્તક હતું – જે હવે ખાલી પડ્યું છે.
અંતે પ્રશ્ન એ છે કે શું આપણે ફરીથી એ સ્વીકારશું કે શિક્ષકની સોટીનો એક ઝાટકો જીવનભરનો પાઠ શીખવી શકે છે? કે પછી આપણે બાળકોને બેકાબૂ છોડી દઈશું અને પોલીસના દંડાથી સમાજને શાંત કરવાની રાહ જોઈશું?
👉 શિક્ષકની સોટી અને પોલીસના દંડા – બંને વચ્ચેનો તફાવત એટલો જ છે કે એક જીવન બનાવે છે, બીજું જીવન બગાડે છે.
ચાલો આ જ વિષયને હું વાર્તારૂપી અંદાજમાં લખું છું, જેથી વાત વાચકના હૃદયમાં સીધી ઉતરી જાય:
---
જ્યારથી શિક્ષકની સોટી છીનવી છે, ત્યારથી પોલીસને દંડા ઉગમવા પડે છે
વાર્તા
રવિ નામનો એક છોકરો હતો. નાનપણથી જ શાળામાં ખૂબ જ શરારતી. શિક્ષક તેને ઘણી વાર સમજાવતા, પણ કાયદાની મર્યાદાને કારણે ક્યારેય સજા ન કરી શકતા. રવિ જાણતો હતો – “શિક્ષક મને હાથ નથી લગાવી શકતા, કંઈ કરી શકતા નથી.” આ વિચાર જ એને બેકાબૂ બનાવતો ગયો.
જ્યાં બીજાં બાળકો શિક્ષકની આંખમાં ડરથી સંભાળીને વર્તતા, ત્યાં રવિ નિર્લજ્જાઈથી હસતો, પાઠ્યપુસ્તક ફેંકતો, ક્લાસમાં અવાજ કરતો. શિક્ષક બેચારા માત્ર શબ્દોથી સમજાવતા – પરંતુ શબ્દોનો ભાર રવિના કાને ક્યારેય પડ્યો જ નહીં.
સમય જતા તે કિશોર બન્યો. હવે તેને શિક્ષકની નહીં, પણ ગલીઓની “મંડળી” ગમવા લાગી. સિગારેટ, જુગાર, મોબાઇલમાં ગેમ – એ બધું એની દુનિયા બની ગયું. ઘરવાળા ફરિયાદ કરતા, પણ તે પણ બેઅસર. કેમ કે રવિના મનમાં ક્યારેય શિસ્તની બીજ વવાયા જ નહોતા.
એક દિવસ એ જ શરારતી છોકરો, જે ક્યારેક શિક્ષકની સોટીના એક ઝાટકાથી સુધરી શકતો હતો, આજે ચોરી કરતા પકડાયો. પોલીસએ તેને દંડાથી માર્યો. રવિ રડતો હતો, પણ હવે એ રડવું બેકાર હતું – કેમ કે એ સોટી તો ઘણાં વર્ષો પહેલાં જ છીનવાઈ ગઈ હતી, જે એની જિંદગી બદલી શકતી હતી.
આ દ્રશ્ય જોતા ગામના લોકોમાં ચર્ચા થઈ –
“અરે! જો સ્કૂલે એના દિવસોમાં શિક્ષકને સોટી વાપરવાની છૂટ હોત, તો આ બાળક કદી અહીં સુધી ન પહોંચી શક્યો હોત.”
---
👉 શિક્ષકની સોટી અને પોલીસના દંડા વચ્ચેનું અંતર એક જ છે –
સોટી જીવનને સંસ્કાર આપે છે, જ્યારે દંડો માત્ર ગુનો દબાવે છે.
બાળકને નાની વયે શિસ્તનો પાઠ ભણાવીશું તો સમાજને કદી દંડાની જરૂર નહીં પડે. પરંતુ જો સોટીથી બચાવશું, તો આખો સમાજ દંડાથી ત્રાસી જશે.
... રવિના કેસે આખા ગામને વિચારતા કરી દીધું.
લોકો એકબીજાને કહેવા લાગ્યા –
“બાળકને બાળપણમાં નાની સોટીનો એક ઝાટકો મળે તો એ આખી જિંદગી માટે માર્ગદર્શક બની શકે છે. પણ જો એ સમયે એને છોડી દેવામાં આવે, તો પછી પોલીસના દંડા પણ એની જિંદગી સુધારી શકતા નથી.”
ગામના વડીલે ખૂબ સુંદર વાત કહી –
“સોટી એટલે સજા નહીં, એ તો સંસ્કારનો ઝાટકો છે. એ શરીર પર વાગે છે, પણ એની અસર દિલમાં ઊતરે છે. દંડો શરીર પર વાગે છે, પણ દિલ પર કોઈ અસર કરતો નથી. તેથી શિક્ષકની સોટી જીવન બનાવે છે, અને પોલીસનો દંડો જીવન બગાડે છે.”
---
👉 આજના માતા-પિતા, શિક્ષકો અને સમાજ માટે સંદેશ:
બાળકોને માત્ર પ્રેમ જ નહિ, પણ જરૂરી હોય ત્યારે કડકાઈ પણ આપવી જોઈએ.
શિક્ષણમાં શિસ્તનો અભાવ, સમાજમાં ગુનાખોરીને જન્મ આપે છે.
જો નાની ઉંમરે શિક્ષકની સોટીનો અનુભવ નહીં થાય, તો મોટી ઉંમરે પોલીસના દંડાનો સામનો કરવો પડે છે.
---
🌱 ચાલો વિચારીએ –
અપણા બાળકોને આપણે શિક્ષકની સોટીથી બચાવવા માંગીએ છીએ કે પોલીસના દંડાથી?
---
1. “શિક્ષકની સોટી – જીવન બનાવે, પોલીસનો દંડો – જીવન બગાડે.”
2. “બાળકને સોટીથી બચાવો છો? તો યાદ રાખો, કાલે તેને દંડાથી બચાવી નહીં શકો.”
3. “સોટીનો એક ઝાટકો – સંસ્કારનો પાઠ.
દંડાનો એક ઝાટકો – ગુનાનો પુરાવો.”
4. “જ્યારથી શિક્ષકની સોટી છીનવી છે, ત્યારથી પોલીસના દંડા ઉગમવા પડ્યા છે.”
5. “શિસ્ત વગરનું શિક્ષણ, ગુનાખોરી તરફનું પગલું.”
Kartikkumar Vaishnav
क्या मैं वो अनसुलझा सवाल हुं
जिसका कोई हल नहीं
दुनिया में मैं अकेला तो नहीं
जिसका कोई बिता हुआ कल नहीं
गजेंद्र
ममता गिरीश त्रिवेदी की कविता दिल दर्पण
दिल दर्पण की आशा
बनती बिगड़ती और
संभलती
आशाओं के फूल के साथ
निराशा के पत्ते लहराते
फिर भी मन के मचलते ख्वाब
ख्वाहिशों के दर्पण में समाते
ममता गिरीश त्रिवेदी
" તમન્ના લખવાની "
છે તમન્ના લખવાની, પણ લખાતું નથી.
કહેવું છે મારેય ઘણું પણ કહેવાતું નથી.
ન જાણે કેવી રીતે વીતી રહી છે જિંદગી,
સાહેબ, હવે નથી જીવાતું કે મરાતું નથી.
વહેતો હતો કદી ઝરણાં ને નદીની માફક,
ને, એક હદથી વધારે હવે વિસ્તરાતું નથી.
અનંત ને અખંડ થઈ ગયાં છે અંધીયારા,
દૂર સુધી આશાનું એક કિરણ દેખાતું નથી.
ઘૂંટાતું રહ્યું છે દર્દ બધુંય હૃદયમાં "વ્યોમ"
એક કવનમાં એ બધું જ દર્શાવાતું નથી.
✍... વિનોદ. મો. સોલંકી "વ્યોમ"
જેટકો (જીઈબી), મુ. રાપર.
चल कही दूर ज़िन्दगी
चल कही दूर जिन्दगी ख्वाबों को हकीकत बनाते हैं सपनों को सच करके दिखाते हैं...माना मुश्किलें आयेंगी पर उनसे लड़ के दिखाते है.... जो ये कहते है ना तुमसें नहीं होगा उन्हे करके दिखातें चल कही दूर जिन्दगी अपनी एक अलग पहचान बनातें है.... तोड़कर इन बंदिसो को अपने ख्वाबों को हकीकत बनाते हैं ....
babybhatiyaa
तुम्हारा मिलना मेरे पिछले जन्म के पापों का फल है तुम से बिछड़ना मेरे पुण्यों का फल है..
सहारे भी तुझे सिर्फ बिस्तर तक मिले, हजारो हकीम बदल पर तेरे अन्दर कोई रोग ना मिले....R
अब न तुम मुझे और अपनी यादों से तड़पाओ...
ये ज़ख्म बहुत पुराने हैं, अब न इन पर मरहम लगाओ...
दूरी का सफर
आज दिल ने लिखने को कहा,
और कलम अपने आप तेरे नाम पर रुक गया।
तू जा रहा है। नए रास्ते नए, शहर, नए सपने की तरफ।
वो शहर तुझे बुलाता है,
पर मेरा दिल तुझे छोड़ना नहीं चाहता।
क्या फोन के बिना भी दोस्ती जिंदा रहेगी?
हा... क्योंकि दोस्ती को आवाज की जरूरत नहीं होती।
वो तो खामोशी में भी बात कर लेती हैं,
आखों को आंसू में मुस्कान दे जाती हैं
तेरी याद अब मेरी किताब का पहला पन्ना बन गई हैं,
जहां यादों का ब्लैकलिस्ट लिखा है,
पर तू उसमे मिटाया नहीं जा सकता,
दूरी का सफर लंबा होगा,
पर मेरी दुआओं का साथ हमेशा तेरे साथ रहेगा।
तू जीतना दूर जाएगा,
उतनी गहरी तेरी याद की झंकार मेरे दिल में गूंजेगी।
तू सिर्फ एक दोस्त नहीं,
तू मेरी रूह के आवाज पर लिखा हुआ एक शब्द है,
जो चाहे मैं कितना भी मिटाना चाहूं,
कभी मिटाया नहीं जा सकता।
आज तेरी यादों के साथ,
मेरी डायरी बंद हो रही है
पर कल फिर एक नया पन्ना खुलेगा...
और उसमें सिर्फ यही लिखा होगा __
दोस्ती दूर होकर भी दूर नहीं होती।
