શીર્ષક: “અધૂરું પગલું”
એક ગામમાં એક નાનકડો છોકરો રહેતો હતો – નિખિલ.
જન્મથી જ તેની એક પગની ઉછાળ ઓછી હતી. ચાલવામાં મુશ્કેલી હતી, પણ મનમાં સપનાની ઊંચાઈyaan ઘણી મોટી હતી. લોકો હસતા, ટાળતા, કહેતા કે "આ તો જીવનભર પછાત રહેશે."
પણ નિખિલનું મન... તેને માનતું જ ન હતું.
એણે જીવનનો પહેલો લક્ષ્ય નક્કી કર્યું – દોડમાં ભાગ લેવાનો. લોકો હસ્યા, પણ એની માતાની આંખો ભરોસે ભરેલી હતી.
દરરોજ સવારે એ થાક સુધી દોડતો. પગ દુખાવતો, આંખોમાં પાણી આવી જતું, પણ પગલાં ઊંચાં થવાના નહિ માની શકે.
વિદ્યાલયની સ્પર્ધા આવી. નિખિલનો ક્રમ છેલ્લો હતો. બધાને ખાતરી હતી કે તે દોડ પૂરું પણ નહીં કરી શકે.
અને દોડ શરૂ થઈ…
લોકો દોડ્યા… આગળ વધતા ગયા… અને એક પળ આવી કે બધાએ નિખિલને ભૂલી જ લીધો. પણ એની ધબકતી છાતી, કપાતાં પગ અને માતાની હિમ્મત યાદ રાખીને એ દોડતો રહ્યો…
એ દોડ પૂરી કરી. છેલ્લો આવ્યો, પણ આવ્યો.
જેમજ એ લાઇન પાર કરી, આખી સભામાં તાળીઓ પડવા લાગી.
કોઈ જીત્યા હતા... કોઈ દોડ્યા હતા...
પણ નિખિલ જ એક એવો હતો જેણે શીખવ્યું –
"ક્યારેક જીતવો એ મહત્વનું નથી,
પણ દોડવું ન છોડવું એ વાસ્તવિક વિજય છે!"
---
શીખ:
જિંદગી તમને શૂન્યમાંથી શરૂ કરાવશે,
પણ તમારું દ્રઢવિશ્વાસ તમને અદ્ભુત ઊંચાઈ સુધી લઈ જશે.
---
