ક્યારેક મૂર્ખતા, ક્યારેક વિવેક,
ક્યારેક છૂટિયાં, ક્યારેક મળિયા,
જિંદગીના અમુક ક્ષણોના સાક્ષી,
અને સમયની તલવાર નિર્ભય ચાલતી જાય.
કદી શબ્દો કહ્યા વિના હૃદય કાપી નાખે,
સાંભળતા સંબંધોની લરઝતી ડાળીઓ,
જે હંમેશા હવા સાથે ડોલે,
પણ કદી તૂટવા માટે તૈયાર ના થાય.
સપનાની રંગોળી વહેલી સવારે ધૂંધળી થઈ જાય,
ક્યારેક વેદનાની સરગમ વગાડે,
તો ક્યારેક યાદોની તાંતણાઓ ઊર્મિ બની વહેતી રહે,
સમય બસ પોતાની ચાલમાં બધું લપેટી લે.
મળવા-છૂટવાની વિધિ છે અનંત,
હસાવતી, રડાવતી, એક ક્ષણમાં બધું બદલી નાખતી,
પણ સંબંધોની ઘેરી ગરમાહટ,
કદી સમયની તલવાર સામે ઝૂકે નહીં…
