ત્રણેક દાયકા પહેલાં ઉનાળો એટલે;
સવારે સાડા આઠે ય માથે વ્હાલથી હાથ ફરતો.
"ચાલો ચાલો જલ્દી.
આ કેરી ઓ ઘોળીને મૂકી છે.
ફટાફટ બ્રશ કરીને ચૂસી લો ને
પછી ન્હાઈને રમવા જાવ."
અને નાના ટેણીયાઓ માત્ર
ચડ્ડી પહેરીને ગોઠવાઈ જતા.
થાળી અને મન ભરીને
કેરીઓ ચુસાતી.
માત્ર જીભ જ નહીં,
આખું શરીર કેરીમય બની જતું.
અને એ મેંગો ? સ્પાથી રિલેક્સ થઈ
પછી મસ્ત ઠંડા પાણીની પાઇપમાંથી
શરૂ થતી આનંદની છોળો. ? ?
મામા-ફોઈના છોકરાઓની ધમાલ
છેક ચાર ઘેર સંભળાતી.
જો કે કોઈ ને
એમાં નવાઈ ના લાગતી..
કેમ કે બધા ઘરે
આવું જ વાતાવરણ હોતું.
કંઈક કેટલીય રમતો રમી,
લડી-ઝગડીને અને પાછા
બુચ્ચા કરીને જમવાના ટાઈમે
બધા ભેગા થઈ જતાં.
મમ્મી / મામીને રોટલી બનાવતા
જોઈ નવાઈ લાગતી..
"આ થાકતા નહીં હોય!"
પણ એ ક્ષણિક જ,
કેમ કે રસ-રોટલી ખાવામાં
હરીફાઈ જામતી અને
પેલી રોટલીનો ઢગલો
બનતો જ જતો.
બપોરે મોટાઓની આંખ
મીંચાઈ નથી કે ઘરની બહાર..
અને આખું ફળીયું માથે લેવાતું.
મોટા ઓટલે સાડીઓ બાંધી
ઘર બનાવતા ને એમાં રમાતું ઘર-ગત્તા.
માત્ર ચા-દૂધ પીવા જ ઘરે જવાનું..
સાંજે પાછા પેલું પાઇપ સ્નાન કરી
રમવા, માત્ર જમવા જ ઘરે જવાનું
અને રાત્રે પાછા રમવા..!!
વળી ક્યારેક રાત્રે ભાડાની
સાઇકલ લાવ્યા હોય તો
એ વસુલ કરવા છેક
અગિયાર વાગ્યા સુધી
ચલાવવાની અને સવારે ય
વહેલા ઉઠીને ચલાવી લેવાની.
એ બે રૂપિયામાં જાણે
ઢગલો આનંદ લૂંટી લેતા..
ધાબે નંખાયેલી ઠંડી પથારીમાં
મોંઘીદાટ ડનલોપ મેટ્રસ કરતા ય
વધારે મઝા આવતી ને
એક જ ઊંઘમાં સીધી સવાર પડતી.
કોઈ જ કલાસીસ નહીં,
કોઈ સમરકેમ્પ નહીં..
ના કોઈ વિડિઓ ગેમ કે
નહીં કોઈ જ પાબંદી.
ડાન્સ અમેય કરતાં જ..
પણ મિત્રો સાથે, જ્યારે
આપણી ટીમ જીતી જાય
ત્યારે કોઈ કલાસ વાળા
ના શીખવાડી શકે એવો ડાન્સ થતો.
આર્ટ/ક્રાફ્ટ અમેય શીખતાં
પણ જૂની નોટોના કાગળિયા
ફાડીને કૈંક કેટલુંય બનાવતા.
ક્રિકેટ ના કોચિંગ નહોતા..
પણ મમ્મીના કપડાં ધોવાય
ત્યાં સુધી રાહ જોઈ પછી
એ ધોકો અમારું બેટ બની જતું.
મેનર્સના કોઈ કલાસ નહોતાં
પણ વહેંચીને ખાવું, હળી મળી ને રમવું,
ઘરડાની સેવા કરવી, સામે નહીં બોલવું..
આ બધું વગર શિખવ્યે ય
ઘરના સંસ્કાર થકી વર્તનમાં વણાઈ જતું.
વખત વખતની વાત છે..
પણ દુઃખ થાય છે
એ બાળપણ ગુમાવ્યાનું
અને અત્યારનું બાળપણ જોયાનું.
બાળક હવે બાળક રહ્યું છે જ ક્યાં..!!
મેચ્યોરિટી શબ્દએ તો દાટ વાળ્યો છે.
મૂકો યાર,
આ મેચ્યોરિટીને માળિયે..
લૂંટવા દો બચ્ચાઓને
એમની જિંદગીની ખરી મઝા..
ને સાચું કહું;
બને તો બની જાઓ
તમેય નાના બાળક,
રમી જુઓ એમની જોડે એકાદ રમત..
પછી જુઓ,
એ જમાનો પાછો આવે છે કે નહીં.!!
અરે.
બાપની બાય ઝાલીને આવશે,
જશે ક્યાં..??
