संध्याकाळच्या सुगंधात काही दुखणं साचलंय
शांततेच्या रिकाम्या खोलीत कुणीतरी बोलून गेलंय
चहाच्या कपात ठेवलेली थकवा-भरलेली आठवण
ओठांवर येऊनसुद्धा नाव कुणाचं अडकलंय
भिंतीवर सावली काही क्षण बसून होती शांत
पावलं कुणाची स्वप्नांमधून हलकेच वाजून गेली
दिवे लागतात, पण उजेड कुठेच उमटत नाही
हृदयाच्या कोपऱ्यातला अंधार काहीतरी सांगून जातोय
कधी सुगंधासारखा स्पर्शून गेला, कधी धुरासारखा विरून गेला
तो काळ, जो हात धरून चालायचा, क्षणात निघून गेला
Fazal A Esaf
