ચંદનનું બાગ 🌳
︶︸︶︸︶︸︶︸︶︸︶
સુનસાન જંગલમાં એક લક્ડીયો,
લોટામાં પાણી પાઈ રાજાને ખુશ કર્યો,
રાજા પ્રસન્ન થઈ બોલ્યા મધુર વાણી,
“હે પાણી પાયેલા! આવજે રાજધાની,
કોઈ દિવસ મળીશું, ઈનામ આપીશું તને.”
લક્ડીયો બોલ્યો, “જી, બહુ સારું.”
સમય વીત્યો, ઘણું ચાલ્યું,
લક્ડીયો એક દિન રાજધાની પહોંચ્યો,
રાજા પાસે જઈ નમ્રતાથી કહ્યું,
“હું તે જ છું, જેણે પાણી પાયું હતું.”
રાજાએ જોયો, હૈયે હરખ થયો,
પાસે બેસાડી વિચાર્યું ધીમે ધીમે,
“આ ગરીબનું દુઃખ કેમ દૂર કરું?”
વિચારીને ચંદનનું બાગ સોંપ્યું તેને.
લક્ડીયો ખુશ થયો મનમાં,
“ચાલો સારું, આ બાગનાં ઝાડથી,
ખૂબ કોલસા બનશે, જીવન કપાશે.”
રોજ ચંદન કાપી, કોલસા બનાવવા લાગ્યો,
બજારમાં વેચી પેટ ભરવા લાગ્યો.
થોડા જ દિવસમાં, ચંદનનું બાગ,
વીરાન થયું, કોલસાનાં ઢગલા થયા,
થોડાં ઝાડ બચ્યાં, છાંયો આપતાં,
લક્ડીયાને ટેકો દેતાં રહ્યાં.
રાજાને વિચાર આવ્યો એક દિન,
“ચાલો, લક્ડીયાને મળી આવું,
ચંદનના બાગની સફર થાય.”
એમ વિચારી રાજા નીકળ્યા ચાલતા.
દૂરથી ધુમાડો દેખાયો બાગમાં,
નજીક આવતાં જાણ્યું, ચંદન બળે છે,
લક્ડીયો ઊભો, રાજાને જોઈ દોડ્યો,
સ્વાગત કરવા આગળ વધ્યો.
રાજા બોલ્યા, “ભાઈ, આ શું કર્યું?”
લક્ડીયો કહે, “તમારી કૃપાથી,
આટલો સમય આરામથી કપાયો,
કોલસા બનાવી વેચ્યા, પેટ ભર્યું,
હવે થોડાં ઝાડ બાકી છે,
બીજું બાગ મળે તો જીવન સરે.”
રાજા હસ્યા, બોલ્યા શાંતિથી,
“હું અહીં ઊભો છું, તું આ લાકડું,
કોલસો નહીં, ચંદન લઈ બજાર જા,
વેચી આવ, પછી મને કહે.”
લક્ડીયાએ બે ગજ ચંદન ઉપાડ્યું,
બજારમાં લઈ ગયો, લોકો દોડ્યા,
ત્રણસો રૂપિયા મળ્યા, કોલસા કરતાં ઘણું વધુ,
લક્ડીયો પાછો આવ્યો, આંખે અશ્રુ.
રોતો રોતો રાજા પાસે ગયો,
પોતાની નસીબહીનતા કબૂલી,
“અરેરે! ચંદનને કોલસે બદલ્યું.”
---
❗️ આ કથાનો સાર ❗️
ચંદનનું બાગ ~ માનવ દેહ છે,
દરેક શ્વાસ ~ ચંદનનું ઝાડ છે,
પણ અજ્ઞાને આપણે એને કોલસો બનાવીએ,
રાગ, દ્વેષ, ક્રોધ, લોભની આગમાં,
અમૂલ્ય જીવન જલાવીએ છીએ.
જ્યારે શ્વાસનાં ઝાડ થોડાં બચશે,
ત્યારે સમજાશે, આ ચંદન અનમોલ હતું,
નકામી બાબતે કોલસે બદલ્યું,
પણ હજી મોડું નથી, બચેલા શ્વાસમાં,
ભગવાનનું ભજન કરી, જીવન સફળ કરીએ.
---
