'રજની આજુની ધંન ધંન જી, રમવાની હુતી ઇચ્છા મંન જી;
સજની! આજ માહરે ભવંન જી પ્રીતે પધાર્યા જગજીવંન જી.
પ્રીતે પધાર્યા, હે સખી! સંધ્યા સમે તે શ્રીહરિ;
પ્રેમે-શું પધરાવિયા સેજલડી ફૂલે પાથરી.
કૃષ્ણગાર-કપૂર લેઈને અગ્રે તે કીધી આરતી;
પ્રસન્ન થઈ પિયુનું વદન જોતાં તનમન ઉપર વારતી.
પ્રથમ સમાગમ પિયુ-શું, રમવા તે મન માહડું થયું;
હું લશ્જા લોપી નત શકું, મુખડે તે નવ જાવે કહ્યું.
જવન માહરું જાશિયું, કામાતુર અંગે થઈ;
ભાવ જણાવ્યો નયણમાં, સ્નેહ-શું પિથુડે ગ્રહી.
લજ્જા લોપી જોવન સોંપી, પ્રેમે હું પિયુને મળી;
રમતાં તે રસબસ એક થયાં જેમ દૂધમાં સાકર ભળી.
છેલને છંછેડિયો : 'હવે આપ સંભાળે તાહરું;
અનેક રામા-શું રમ્યો, પણ જોજે પ્રાક્રમ માહરું.
સંમુખ થા રે, શામળા! કરવા તે રણસંગ્રામ;
આજ તાહરાં મન તણી સઘળી પૂરું હામ.
મુજ અબળા આગળ આમ કાં કાયર થયો રે, શામળા?
સાવધાન થા, તુંને શીખવું સંગ્રામની સઘળી કળા.
બળ મ રાખીશ તાહરું; હું રતિપતિને રણ ચડી;
સુરતની કરવા સાધના મહા જોધ સાથે આખડી.
નાથ સાથે બાથે આવી, ને ધસી લીધો ઉર;
અધર ડસીને મૂકિયો ત્યારે લડથડ્યો મહા શૂર.
બાળપણમાં બળ કરીને ગોવર્ધન કર તોળિયો,
તે સુભટને મેં તારૃણીએ રણ વિષે લઈ રોળિયો.
ભુકુટિ ચડાવી, નયણ જોડી, મેં મારિયાં ખટ બાણ;
કામી તે અંગે થયો કાયર, માગવા લાગ્યો માન :
'શરણ રાખો, સુંદરી! તુજ આગળ હું ઓસર્યો;
દીન જાણી, મહેર આણી, પ્રેમ-શું લઈ ઉર ધર્યો.
'આજ પછે, કહું છું, વાલ્હમા! મોટપ મ આણીશ મંન;
લઘુ વય જાણી, કરુણા આણી, મૂકું છું, જગજીવંન!'
સાસે ભરાણો શ્રીહરિ અને સ્વેદ-કણ અંગે ઝરે;
'મુજને તેં જીત્યો, જીવતી! કાયર થઈ પિયુ કરગરે :
અબળા! તે માહરું અંગ દૂખે, ભીડ મા રે, ભામિની!
કઠણ પયોધર તાહરાં મુજને તે ખૂંચે, કામની!
(એકબીજા ને ભીંસી દેતું હગ કરે ત્યારે બંને ના ખુબ નજીક આવી જવાથી એ ભીડ માં કૃષ્ણ ભગવાન કહે છે કે તારા કઠણ ભરાવદાર સ્તન મારી છાતી માં ખૂંચે છે)
અમૃત થકી મીઠું હતું મુજ કને ફળ જેહ,
પ્રેમે-શું માહરા પિયુજીનાં મુખ માંહે મૂક્યું તેહ.
(મારી પાસે અમૃત કરતા પણ મીઠું ફળ- સ્તન હતું તે મેં પ્રેમ થી મારા પિયુજી ના મુખ માં મૂક્યું )
પ્રસન્ન થયો પિયુ પાન કરતાં, રસિયાને મન રસ ગમ્યો.
ચુંબન દે પિયુ હસી હસી, પ્રગલ ચિત્ત રંગે રમ્યો.
કુસુમની પેરે રાખિયો કુચ પર ચારે જામ;
માહરા તે મનની પિયુડે સઘળી પૂરી હામ.
સફળ રજની આજુની, ધન્ય ધન્ય માહરો
