વીજળીના ચમકારે મોતી પરોવવાની વાત છે.
રાત થોડીને વેશ સઘળા ભજવવાની વાત છે.
એક હતી વીજળી કાસમની સમદરમાં સમાઈ,
આપણે તો આખો દરિયો ખેડવાની વાત છે.
ઘનઘોર ઘટાએ આભ ઉજાળતી રહી વીજળી,
પ્રકાશપુંજની સાક્ષીએ ધરાને મળ્યાની વાત છે.
નયનના નિમિષની જેમ આયખું વીતી જાય છે,
સમયને સાધીને કૈંક આપણે કરવાની વાત છે.
લીધા હશે જીવ કેટલા એ આભની વીજળીએ,
તોયે નિજહસ્તે ઘરમાં એને પ્રગટાવવાની વાત છે.
ચૈતન્ય જોષી. ' દીપક ' પોરબંદર..
