*ઘૂંઘટ*
તળાવની પાળે બેઠો તો...
એ શહેરી છોકરો...
હાથમાં લઈ પેન્સિલ અને
કઈ દોરતો હતો, એ છોકરો...
ત્યાં જ ! ગાય ચરાવતો આવ્યો...
એક "ઘૂંઘટ" મઢ્યો ચહેરો..!!
ભલે ઘૂંઘટ થી ઢાંકેલું હતું...
એનું અડધું મુખ...
પણ, અધબીડ્યા અરધથી...
જાણે, આમંત્રાતો હતો
એ છોકરો..!!
વસંત હતી એ "ઘૂંઘટ"ના ડીલે,
જે જોઈ આકર્ષાતો હતો, એ છોકરો..!!
ગોધુલી નો સમય અને
વહેતો હતો મંદ વાયરો..!!
"શું મુખડું પણ હશે કામણગારૂ?"
એવું વિચારી મૂંઝાતો હતો એ છોકરો..!!
અચાનક આવી લહેરખી પવનની,
અને ઘૂંઘટ ની કરવટ માં...
દેખાયો એક નમણો ચહેરો..!
કામણગારી આંખો અને
નજાકાતભર્યો એ ચહેરો,
એ ગામઠી ચહેરાને જોઇ
વશીભૂત થયો...
એ શહેરી છોકરો..!!
એ નવયૌવના ને નીરખવામાં...
ભાન ભૂલ્યો એ છોકરો..!!
પેન્સિલ,કાગળ બધું જ ભૂલી...
ઘૂંઘટના એ ચાંદને પામવા...
વિવશ બન્યો એ છોકરો...!!
