પુત્રી જન્મ
તારા માટે દીવા પ્રગટાવ્યા,
રાતો પ્રાર્થનામાં વીતી ગઈ,
આંસુઓએ આંચલ ભીંજાવ્યો,
પણ આશા હંમેશા ખીલી રહી.
સૂરજ સમાન સપના ઊગ્યાં,
સાંજની છાયામાં વિલીન થયા,
સુખ દરવાજે કદી આવી,
પરંતુ દુઃખમાં ખોવાઈ ગયા.
કદી પવનને ફરિયાદ કરી,
કદી નસીબને દોષ આપ્યો,
પણ હિંમતના દીવા પ્રગટાવી,
દરેક મુશ્કેલી સામે લડી ગયા.
તારી કિલકારીએ ગુંજી ઊઠી,
અમારાં બધાં દુઃખ ભૂલાઈ ગયા,
વર્ષોનો સૂનકાર હરાઈ ગયો,
એક પળમાં હૃદય ખીલી ગયું.
તારા નાનકડા પગલાંઓની આહટ,
હવે ઘરના સૂરજ સમાન બની,
સપનામાં જે સુખ જોયું,
એ હકીકતમાં રૂપાળી બની.
ઈશ્વરને આભાર માની,
આ અમૂલ્ય ભેટ આપી,
તારી હાંસીમાં મહેકી ગયું,
જે આંગણું ખાલી પડી.
તારો ઈંતઝાર વર્ષોથી હતો,
હવે આંસુ પણ ખુશીના છે,
તારી ઉત્કર્ષ માં મા-બાપ,
આજીવન પુર્ણ થયાં છે.
