સિંહની ગર્જના ક્યાં ?
એ તો વાદળ ગાજે.
લઈને આવ્યો જે વરસાદ,
એ દૂર રહીને કરે શોર.
વરસાદ તો મોતી એનું,
વીજળી તો એ મોતી ની ચમક છે.
જ્યારે હતો હું નાનો,
ત્યારે વાર્તા કરે નાની.
જ્યારે રમતા ઈશ્ર્વર ક્રિકેટ,
ત્યારે ખોવાતો દડો એમનો.
ઠેર ઠેર શોધીને એ દડો,
ન મળતાં ઈશ્ર્વર રડે.
એ રુદન વળી કેવું અદ્ભુત,
ખેતીનું એ અમૃત બનીને વર્ષે.
પડતા આ તાપમાં એ અમી,
સૌના મનને એક્વારમાં જ હરે.
જ્યારે નાના બાળકોને પૂછો,
'મનપસંદ ઋતુ કંઈ ?'
ત્યારે સૌ એક જ જવાબ આપે.
વિષના છૂટા પડ્યા બાદ,
જેટલો આનંદ દેવોને અમૃત મળતા થયો,
તેથી તો ઘણો વધારે આનંદ,
બાળકોને વર્ષા ઋતુમાં આયો.
અરે ! બાળકોને મૂકો ને વૃદ્ધોને પૂછો,
'શું આ વર્ષા માં ભજીયા ખાય ?'
યુવાનોની તો વાત જ મૂકો,
વર્ષા આવતા એમના રોમ રોમ રંગાયા.
કહો ત્યારે ! એ વરસાદ કેટલો ન્યારો,
અને એને તમારી પાસે લાવનારો ?
