शापित वाडा 👻😨😨😨
गावच्या टोकाला एक जुना वाडा होता. लोकं म्हणायची, त्या वाड्यात गेलं की कोणी परत येत नाही.दिवसाढवळ्या तो वाडा शांत दिसायचा, पण रात्री तिथं विचित्र आवाज यायचे – दरवाजे आपोआप आपटणे, पावलांचे आवाज, बाईच्या हसण्याचा आवाज...🌑अभिजीत, रुचा आणि मयूर हे तिघे मित्र शहरातून गावात आले होते. गावकऱ्यांकडून वाड्याच्या गोष्टी ऐकून ते म्हणाले –"आपण तिथं जाऊन खरंच काय आहे ते बघायचं."गावकऱ्यांनी खूप समजावलं, पण ते हटले.🌑 वाड्यात प्रवेशरात्री १२ वाजता ते तिघं टॉर्च घेऊन वाड्यात शिरले.आत हवा जड होती, जणू कोणीतरी त्यांच्या श्वासावरचं नियंत्रण घेत होतं. भिंतींवर जुन्या चित्रांमध्ये माणसांचे डोळे हलतायत असं वाटत होतं.अचानक मागून दार आपटला. ते तिघे घाबरले.मयूरने हसत म्हटलं – "गावकऱ्यांनी आपल्याला घाबरवायला दार लावलंय."पण दारावर कुणाचाही हात नव्हता. 😨🌑 आरशाचं रहस्य वाड्यात -आत गेल्यावर त्यांना एक मोठा आरसा दिसला.त्या आरशात त्यांचं प्रतिबिंब दिसत होतं… पण एक माणूस जास्त होता! तो चेहरा हसत होता, पण त्याची डोळे रक्ताने लाल होते.रुचाच्या अंगावर काटा आला. तिने आरशावर दगड मारला, पण आरसा फुटला नाही. उलट त्यातलं "चौथं प्रतिबिंब" जवळ यायला लागलं. 🌑किंकाळ्याते तिघं धावत सुटले. अचानक मयूर थांबला. त्याचा चेहरा पांढरट झाला होता.मयूरच्या डोळ्यांतून रक्त येऊ लागलं… आणि तो मोठ्याने किंचाळला.क्षणात तो गायब झाला.आता अभिजीत आणि रुचा घाबरून रडत होते. दार कुठेच सापडत नव्हतं. जणू वाड्यानेच त्यांना आत कैद केलं होतं.रुचाने हिम्मत करून वाड्याच्या मध्यभागी असलेल्या खोलीत पाऊल टाकलं. तिथं तिने एक जुनी वही पाहिली.त्यात लिहिलं होतं –"हा वाडा माझ्या आत्म्याचा आहे. जो इथे येईल, त्याला मी आपला करीन."वही वाचताच मागून एक बाईचा हसण्याचा आवाज आला.अभिजीत वळून बघतो तर त्याच्या मागे ती "आरशातली चौथी आकृती" उभी होती.आणि…त्या रात्रीनंतर गावात कुणीही त्या तिघांना कधी पाहिलं नाही.वाडा मात्र आजही तसाच आहे.रात्री १२ वाजता तिथं गेलं की तीन आवाज एकत्र ऐकू येतात – किंकाळी, रडणं आणि हसणं…....
तुम्हाला कधी असा अनुभव आला आहे का ???
