કેમ તું આજે પણ અર્થમાં અટવાય છે,
ખેવના ખંજર સમી ભોંકાય છે.
ભાન ભુલ્યો પણ ભુલ્યો ના ચેતના,
ચૈતન્ય છેવટ સુધી સમ ખાયછે.
તું કહેતો રાતનો ઓજસ થઉં,
ચાંદ પણ પૂનમ તણો શરમાય છે.
બાણશૈયા પર સુવા મજબુર છું,
છુટકારો એમ થોડો થાય છે.
ચાલવા જાઉં તો પગ છોલાય છે,
એ અહીં આવ્યા પછી વળ ખાય છે.
- રમેશ શર્મા
07/02/2024
