माहीत नाही मी काय विचार करते.....
काय ठरवते नाही माहीत.....
तुझी खूप मी वाट पाहिली....
तुला खूप मी साद घातली....
पण तू नाही आलास....
मला एकटीलाच तू ,
या रणरणत्या वाळवंटात
सोडून निघून गेलास......
कुठे गेलास नाही माहीत.....
भकास डोळ्यांनी,
मी हा वाळवंट बघत आहे....
यातून मी, कसा मार्ग काढू?
नाही माहीत.....
नेहमीच तू,
मला तुझी सवय लावलीस....
मग मला सुध्दा नेहमीच
आधाराची गरज भासू लागली.....
एकटीने आयुष्य मी
कधी जगलीच नाही....
नाही, तशी कधी वेळच आली नाही.....
कल्पना पण मी तशी केली नाही .....
आता मला नाही काही सुचत.....
का तू, माझा असा छळ मांडलास?.....
साथ नव्हती द्यायची,
मग तू, माझ्या आयुष्यात का आलास?......
तू स्वतः आलास आणि,
स्वतः निघून गेलास.....
निराशेने मी स्वतःला,
अंधारात चाचपडत आहे....
मार्ग नाही सापडत....
फक्त ओसाड वाळवंट दिसत आहेत......
आणि त्या वाळवंटात;
मी सैरबैर नजरेने,
कोणाचीतरी वाट पाहत आहे.....
मला माहीत आहे;
या ओसाड वाळवंटात,
कोणी येणार नाही......
तरी मी वाट बघत थांबली आहे.....
एक मनात आस आहे,
कोणीतरी येण्याची.....
पण कदाचित,
वाट बघता बघता
मी संपून जाईन.....आणि मग
या वाळवंटाच्या धुळीचे कण,
मी गेल्याचे तुला निरोप देतील......
तेंव्हा तुझ्या डोळ्यातून
अश्रू वाहू लागतील.....
तू मला साद घालशील.....
पण त्यावेळी मी नसेन....
तुझी साद ऐकायला.....
तेंव्हा तुला,
मी नसल्याचं दुःख अनावर होईल.....
आणि मग तू,
स्वतःशीच बोलशील.....
पुढल्या जन्मी तू,
फक्त माझी असशील...
फक्त माझी.....!!
