પવનની લેરખીને હાંફતી હંફાવતી જીદે ચડેલી જ્યોત છું હું.
દરિયાની લહેરોને ડોલતી ડોલાવતી મક્કમ તરતી નાવ છું હું.
મને નિહાળવો છે ? તો વહેલી પરોઢે પંખીના સાદે, ઢળતી
સંધ્યાએ ઘરની વાટે, વરસાદી વાદળ કે તારાની સાથે.
અમાસને અંધારે કે પછી પૂનમની રાતે...
ઉઘડતા બપોરે ના જુઓ મને, સળગતા સૂર્યની આગ છું હું.
વાયદાઓ કસમોના તાંતણામાં બાંધવા નીકળ્યા છો મને.
એકલતાની ભઠ્ઠીમાં તપતી ખુદ ઘડેલી ધારદાર તલવાર છું હું
લોભી ને દંભી આંખે મોતી સમજી મરજીવાના ખેંચ મને.
"સાગર"ના પેટાળે વર્ષોથી સીંચેલી શુષુપ્ત અગનજાળ છું હું
:- જલ સાગર
