Quotes by અશ્વિન રાઠોડ - સ્વયમભુ in Bitesapp read free

અશ્વિન રાઠોડ - સ્વયમભુ

અશ્વિન રાઠોડ - સ્વયમભુ

@ashwinrathod6053

શિર્ષક: રોજ

શબ્દો રમે છે રોજ રેતીના પટાગણમાં,
ઉમંગ ઊઠે છે રોજ ઘરના આંગણમાં.

છાસ વારે છમકલા થાય છે રોજ રણ મેદાનમાં,
દાવ પર દાવ ગોઠવાય છે રોજ યુદ્ધના મેદાનમાં.

હોસ અને જોશ ખોવાય છે રોજ પ્રેમના બંધનમાં,
લાગણીઓ તણાય છે રોજ આંસુના સબંધમાં.

કિનારાની કડ ધોવાય છે રોજ ભરતીની ઓટમાં,
સીપ અને સંખલાવો ઘડાય છે રોજ ભીની રેતમાં.

સફેદ રણની ચાદર ઢળાઈ છે રોજ આ ચાંદની રાતમાં,
એક મીઠો સાદ સંભળાય છે રોજ આ મેદાનમાં.

મારી જિંદગીનું સિંચન થાય છે રોજ ફૂલોના બાગમાં,
છતાં જીવન કરમાય છે, રોજ "સ્વયમ'ભુ"આ મેદાનમાં.

અશ્વિન રાઠોડ "સ્વયમ’ભુ"

Read More

શિર્ષક: ભારત કે અટલ સિતારે: અટલ બિહારી વાજપેયી

​વાણી મેં જિસકે મા સરસ્વતી કા વાસ થા,
ભારત કી મિટ્ટી પર જિસે અટલ વિશ્વાસ થા।
શબ્દોં સે જો શત્રુ કા ભી દિલ જીત લેતે થે,
શાંતિ કી રાહ મેં જો અપના સબ કુછ દેતે થે।

​પોખરણ મેં દિખાયા જિસને ભારત કા દમ,
દુનિયા ભી દેખકર રહે ગઈ નિશબ્દ ઓર હમ।
"જય વિજ્ઞાન" કા નારા જિસને દેશ કો દિયા,
આધુનિક ભારત કા સપના સાકાર ઉન્હોંને કિયા।

​ગઠબંધન કી રાજનીતિ કે વો સચ્ચે શિલ્પી,
દિલ મેં સદા જલતી થી દેશભક્તિ કી લો ભી।
કવિતા કી પંક્તિયોં મેં જિસકા દર્દ બહતા,
"હાર નહીં માનુંગા" હર ભારતીય સે કહતા।

​આજ નહીં હૈં વો મગર યાદેં સદા રહેગી,
ઉનકી અમર વાણી હર પલ હમેં કહેગી—
"અંધેરા છટેગા, સૂરજ નિકલેગા, કમલ ખિલેગા",
અટલ જેસા નેતા અબ ફિર ન કોઈ "સ્વયમ’ભુ" મિલેગા।

અશ્વિન રાઠોડ (સ્વયમ’ભુ)

Read More

અછાંદસ કાવ્ય:–
શિર્ષક:"મૌનનો મહાસાગર: બાપ"

​ઘરની જે ભીંતો પર ભાર છે છતનો,
એ ભીંતોમાં ધરબાયેલો અવાજ એટલે બાપ.
​જેની આંખમાં ચોમાસું તો હોય છે,
પણ ક્યારેય નેવાં નથી વરસતા,
કોઈ પણ અવાજ કે ડૂસકાં વગર,
ભીતરે ભીતરે જે રોવે છે... એ બાપ છે.

​મા ભલે નવ મહિના બાળકને પેટમાં રાખે,
પણ એ નવ મહિના જે મગજમાં ચિંતા છુપાવે,
આખી જિંદગીના ભારને હસતા મુખે વેંઢારે... એ બાપ છે.

​પોતાના ચંપલની પાની ઘસાઈ જાય,
રસ્તાના પથ્થરો પગને ચચરાવે,
પણ સંતાનોના પગમાં નવા 'બૂટ-સેન્ડલ' જોઈ
જેના ચહેરા પર ગજબનું સ્મિત મલકાય... એ બાપ છે.

​દુનિયા આખી સામે જે પહાડ થઈને ઊભો રહે,
પણ દીકરીને વળાવતી વખતે જે અંદરથી ભાંગી પડે,
ક્યારેય પોતાના દુઃખનું પ્રદર્શન ન કરે,
બસ, મનમાં ને મનમાં બધું સહી લે... એ બાપ છે.

​ખોબો ભરીને વહાલ આપતા તો સૌને આવડે,
પણ દરિયો ભરીને દુઃખ પી જઈને,
હોઠ પર ‘હું બેઠો છું’નું આશ્વાસન રાખે..."સ્વયમ’ભુ" એ બાપ છે.
– અશ્વિન રાઠોડ "સ્વયમ’ભુ"

Read More

વિષય : વૃદ્ધાશ્રમ — સંબંધોની હાર શિર્ષક: 'ઘર' થી 'ઘરડાઘર' સુધીનો આધુનિક વળાંક,"
પ્રકાર: અછાંદસ કાવ્ય

​શહેરના સૌથી પોશ વિસ્તારમાં
એક આલીશાન બંગલો ઊભો છે,
જેના ઉંબરે 'સ્વાગતમ' લખેલી ટાઇલ્સ
ચકચકિત ચમકે છે...
પણ એ ઉંબરો ઓળંગીને
ઘરના બે જીવંત હરફ 'મા' અને 'બાપ'
આજે સરનામું બદલી રહ્યા છે.

​સંબંધોની હાર?
ના, આ તો અપેક્ષાઓનું એન્કાઉન્ટર છે!

​જે હાથોએ તેડ્યા હતા,
જે આંગળીએ ચાલતા શીખવ્યું હતું,
એ જ આંગળીઓ આજે
વૃદ્ધાશ્રમના ફોર્મ પર સહી કરતી વખતે
જરાય ધ્રૂજતી નથી...
કેવી અદભૂત કહેવાય આ પ્રગતિ!

​દીકરાએ વિદેશમાં ડોલર કમાયા,
વહુએ ડ્રોઈંગરૂમમાં મોંઘા સોફા ગોઠવ્યા,
પણ ખૂણામાં પડેલી પેલી જૂની લાકડી અને
ખોંખારો ખાતી એ બે ખુરશીઓ
ઈન્ટિરિયર ડિઝાઈનમાં નડતી હતી.

​હવે ત્યાં શાંતિ છે...
કદાચ સ્મશાન જેવી જ શાંતિ.
ત્યાં હવે કોઈ સલાહ આપનાર નથી,
કોઈ જૂની વાતોનું વળગણ નથી.

​પેલી તરફ, વૃદ્ધાશ્રમની બારીએ
બે જોડી આંખો હજી પણ રસ્તાને તાકી રહી છે,
એક આશામાં કે કદાચ...
કદાચ એ ‘વ્યસ્ત’ શિડ્યુલમાંથી
થોડો સમય 'માણસ' થઈને કોઈ આવશે.

​મંદિરોમાં પથ્થરને દૂધ ચઢાવનારો આ દેશ,
જીવતા તીર્થોને આશ્રમમાં પધરાવી આવ્યો છે.
આ સંબંધોની હાર નથી,
આ તો માણસાઈના દેવાળિયાપણાનું
"સ્વયમ’ભુ"એક વરવું પ્રદર્શન છે.

અશ્વિન રાઠોડ "સ્વયમ’ભુ"

Read More

દેશભક્તિની ગઝલ "ધબકારા ચુકી જવાય છે."
(વતનની રક્ષા અને શહીદોના બલિદાન પ્રત્યેનો આદર)

૧)સરહદના એ પડકારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે,
વીરોની સજ્જ તલવારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

૨)તિરંગો જ્યારે લહેરાય છે ગગનની ઊંચાઈએ,
એ કેસરીયા શણગારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

૩)માતૃભૂમિની રક્ષા કાજે જે હસતા મુખે હોમાયા,
એ વીરોના રક્તની ધારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

૪)દુશ્મનને જ્યારે ધૂળ ચટાડે હિંદના આ જવાનો,
યુદ્ધના એ રણકારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

૫)ભારત માનું નામ લેતા જ હૈયું ગજગજ ફૂલે છે,
વતનના એ જયજયકારમાં "સ્વયમ’ભુ" ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

અશ્વિન રાઠોડ ”સ્વયમ’ભુ”

Read More

વિરહની ગઝલ
​(જ્યારે કોઈની યાદ હૃદયને વ્યાકુળ કરી દેતી હોય)

​ખાલી પડેલા દ્વારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે,
તારા અધૂરા પ્યારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

​વરસો વીત્યા તો પણ હજુ એ જ હાલત છે મનની,
તારા જૂના સ્મરણોમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

​કંઈ કેટલાયે ચહેરાઓ મળે છે રોજ રસ્તામાં,
તારા સરખા આભાસમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

સંભળાય છે પગરવ તારા હજુયે આ સન્નાટામાં,
ચાલતી પવનની લહેરમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

હવે તો ટેવ પાડી છે મેં એકલતામાં જીવવાની,
પણ તારા નામની બૂમમાં "સ્વયમ’ભુ” ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

અશ્વિન રાઠોડ "સ્વયમ’ભુ"

Read More

ગઝલ: ધબકારા ચૂકી જવાય છે

​તારી નજરની ધારમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે,
સીધી સીધી વાતમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

​તું મળે છે ત્યારે તો આખું જગત થંભી જતું,
તારા અચાનક આવવાંમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

​મેં ક્યાં કીધું કે તારી યાદમાં જ બધું અટકી ગયું?
તારી ગલીના વળાંકમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

​મૌન તારું સાંભળીને જીવ તો ગભરાય છે જ,
પણ તારા મીઠા સાદમાં ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

​આમ તો હિસાબ રાખું છું શ્વાસનો હું ક્ષણે ક્ષણ,
પણ તારા એક અહેસાસમાં "સ્વયમ’ભ" ધબકારા ચૂકી જવાય છે.

અશ્વિન રાઠોડ "સ્વયમ’ભુ"

Read More

અછાંદસ કાવ્ય: શિર્ષક: આપણી પ્રથા:એક વિશ્વ ધરોહર

​સીમાડાઓની લકીર થી પર,
જે વહે છે રક્ત બનીને ભારતીયોના હૃદયમાં,
એ જ છે આપણી પ્રથા.
​એ કોઈ જડ નિયમોની સાંકળ નથી,

પણ પેઢીઓની સમજણનો નિચોડ છે.
​જ્યારે પશ્ચિમ 'હું' ના કવચમાં કેદ હતું,
ત્યારે આપણી પ્રથાએ 'વસુધૈવ કુટુંબકમ્' ના નાદ સાથે,
આખા વિશ્વને ઉંબરે લાવીને બેસાડ્યું હતું.

​અતિથિના ચરણ પખાળતી એ હસ્તરેખાઓ,
આજે 'ગ્લોબલ હોસ્પિટાલિટી'નું સરનામું બની છે.
કંકુ-ચોખાના તિલક પાછળ છુપાયેલું એ સન્માન,
આજે માનવતાની મશાલ બનીને જગ મગે છે.

​આપણી પ્રથા એટલે...
નદીઓને લોકમાતા કહેવાની ઉદારતા,
વૃક્ષોમાં વાસુદેવ જોવાની દિવ્યતા,
અને શૂન્યમાંથી બ્રહ્માંડ સર્જવાની એ ગહનતા.

​યોગની મુદ્રાઓમાં જે લય છે,
એ માત્ર શરીરની કસરત નથી,
ભારતની એ પ્રાચીન પ્રથા છે,
જેણે અશાંત વિશ્વને 'શાંતિ' નો અર્થ સમજાવ્યો છે. માટે આજે વિશ્વ એ યોગ દિવસ ઉજવતો થયો છે.

​આપણી પરંપરાના રંગો આજે,
ન્યુયોર્કની ગલીઓથી લઈને લંડનના ચોક સુધી,
ને પૂર્વ થી લઈને પશ્ચિમ અને ઉત્તર થી લઈને દક્ષિણ સુધી,
બધા વિશ્વના દેશોમાં ઉત્સવ બનીને છલકાય છે.

​આ પ્રથા એ જ આપણી સાચી ઓળખ છે, "સ્વયમ’ભુ"
જે ભારતને વિશ્વ ફલક પર વિશ્વની આત્મા બનાવે છે.

અશ્વિન રાઠોડ "સ્વયમ’ભુ"

Read More

​કાગળના કોરા મેદાન પર,
જ્યારે લાગણીઓ યુદ્ધ કરવા ઊતરે છે,
ત્યારે કોઈ છંદની શિસ્ત નથી હોતી,
કે નથી હોતી પ્રાસની કોઈ પરવા.
​કવિતા એટલે...
માત્ર સજાવેલા શબ્દોનું સરઘસ નહીં,
પણ ભીતરમાં ચાલતા
અસંખ્ય અવાજોનું એક લયબદ્ધ ગુંજન.
ક્યારેક એ ઝરણાંની જેમ ખળખળ વહે,
તો ક્યારેક પથ્થરની જેમ સ્થિર થઈ જાય.
કલમ તો બસ એક માધ્યમ છે,
ટેરવાં અને કાગળ વચ્ચેના સેતુનું.
સાચું કાવ્ય તો ત્યારે રચાય છે,
જ્યારે ગળામાં અટકેલો ડૂમો,
શાહી બનીને કાગળ પર વિસ્તરે,
અને વાંચનારને સંભળાય...
શબ્દોની પેલે પારનું,
"સ્વયમ’ભુ’"એક અદ્રશ્ય ગુંજન!
–અશ્વિન રાઠોડ"સ્વયમ’ભુ’"

Read More

विषय: भ्रम
​ये आँखें तुम्हारी ही हैं, जो अब तक भीगा करती हैं,
उन्हें मालूम था, इंतज़ार हमारा व्यर्थ जाएगा।

​हमारी क्या ख़ता, जो रात भर तकते रहे तारे,
वो चाँद था ही नहीं, जो छत पर उतर के आएगा।

​कहो तो आज भी उसी चौखट पे जा बैठें? हम
जहाँ झूठी आहटों से दिल बहल जाता है।

​मगर अब लौटकर जाने से भी क्या हासिल? है
जब शहर-ए-वफ़ा में अब कोई दिया ही नहीं जलता।

​नहीं वो मिस कॉल था, न कोई आहट दरवाज़े की, थी
बस तुम्हारे नाम पर ये दिल ”स्वयम’भु "धड़क जाता है।
– अश्विन राठौड़ "स्वयम’भु"
- અશ્વિન રાઠોડ - સ્વયમભુ

Read More