જગાનું દુઃખડું
જગો બપોરે દુકાને જમીને થોડો આડો પડ્યો. ગામડાગામ માં બપોરે તો હેની ઘરાકી હોય હે!..... જમીને ભીખા ને કીધું કે, કોઈ ઘરાક આવે તો ઉઠાડજે. ભીખો હતો જગા ની દુકાનનો કારીગર પણ હોશિયાર હતો. ભીખા એ જગા ને કીધું કે, તમતમારે આરામ કરો કોઈ આવે તો હું હંભાળી લઈશ...
એટલા મા તો મસ્ત મજાનો ઠંડા પવન ની લહેરખી ઉઠી.. માટી ની સુગંધ આવી રહી હતી અને એના પરથી લાગ્યું કે આસપાસ વરસાદ વરહયો હોવો જોવી... ભીખા એ ય કીધું હા હો જગાભાઈ... બાજુના સમઢીયાળા ગામમાં કદાચ વરસાદ પડ્યો હશે...
આટલું બોલતા તો મંડ્યા છાંટા પડવા.. ભીખા એ તરત જ શટર આડું કર્યું અને જગા ને આરામ કરવાનું કીધું...
પણ આવી મોસમ માં જેમ દરેક માણસ ને પોતાનો ભૂતકાળ નો પ્રેમ યાદ આવે કે ભવિષ્ય ના પ્રેમ ને યાદ કર... એમ જ... જગા ને સોનકી યાદ આવી... હા... એ જ સોનકી જે એની હારે આઠમા ધોરણ માં ભણતી અને દહમા (10માં) ધોરણ માં પોગતા પોગતા જગા ને તો સોનકી હારે લવ થઈ ગયો... અને સોનકી ને ખબર ય નહીં... એ પ્રેમ નો ઇઝહાર તો એ આજ સુધી ય ન કરી શક્યો..
આટલું વિચારતા વિચારતા જગા ને થયું કે આ સિઝન નો પેલો વરસાદ છે, તો પીહુડી ને ફોન કરૂ... પીહુડી એટલે પીહુ... જગા ની ઘરવાળી....
એને ય આ સિઝન ના પેલા વરસાદ માં વિડીઓ કોલ કરીને અને થોડો રોમેન્ટિક મૂડ બનાવુ....
જગા એ તો પોતાના ગલા માંથી મોબાઈલ ફોન કાઢ્યો હો.... જોયું ટાવર છે કે નહીં કેમકે આ ગામડામાં ટાવર ય ચૂંટાયેલા નેતા જેવા થઈ જાય છે.... હાહરા ટાણે દેખાય જ નહીં...
જગા એ તો ટાવર ચેક કર્યો અને ટાવર ના ચારે ચાર ખિતા ને જોઈને રાજીનો રેડ થઈ ગયો... હો.... તરત જ વોટ્સ એપ ખોલીને પીહુડી નો નમ્બર કાઢીને એણે વિડિઓ કોલ કર્યો....
મનમાં તો કેટલોય હરખાયો... પીહુડી ફોન ઉપાડે એટલે એને આ સિઝનનો પેલો વરસાદ દેખાડું... આ ટાઢોડા માં એને સાંજે ભજીયા બનાવવાનું કઈ દવ... એને ફોનમાં આઈ લવ યુ કવ અને......🤔
આવા વિચારો એને મનોમન થતા હતા... ત્યાં જ પીહુડી એ ફોન ઉપાડ્યો...
હાલો... પીહુડી!!! જો તારા હાટુ સિઝનનો પેલો વરસાદ મોકલું છું... હું કરે છો તું??
પીહુ- કાઈ નહિ આ મારી હાહુ હારે લમણાજીક કરું છવું....
જગલો- લે કેમ?
પીહુડી- કેમ હું.... આ તમારા ધંધા નો બધો સામાન અહીંયા ઘરે પડ્યો રે અને ચોમાહુ આવે એટલે મારે જધમારી કરવાની... આ બધો સામાન અંદર લેવાનો, હરખો કરવાનો... અને ઉપરથી... બા નો (હાહુ) નો બધો સામાન ય ઉપર અગાસી માંથી મારે લેવા જવાનો.... ઇ પણ બધું જાણે એની હારોહાર ઉપર લઈ જવાના હોય એમ બધું હંઘરી રાખે અને હેરાનગતિ મારે સહન કરવાની.....
તમે જલ્દી ઓલા ભીખલા ને ઘરે મોકલી દયો.... એને કયો કે આ બધો સામાન ઘરે થી દુકાન ભેગો કરે અને આ બા નો સામાન ને કોઈ ભંગાર વાળા ને આપી આવે.... નહીં તો હવે મારો મગજ ગ્યો છે હો.. તમને કહી દવ છું હા... પછી કાઈ હારાવાટ નહિ રે....
ત્યાં જ જગલા ની મા એ ફોન પીહુડીના હાથ માંથી આંચકી ને જગલા ને કીધું.. કે એ જગલા...!! આ તારી બાયડી ને હમજાવી દે... આ મારા સમાન ને હાથ ન લગાડે નહીં તો મારી જેવું કોઈ નહિ થાય હા....
એટલા મા જ જગો બોલ્યો... એ હા હા... તમે બેઇ ખમજો... હું આ ભીખલા ને ન્યા ઘરે મોકલુ છું... એટલી વાર માં તમે બને કયાંક એક બીજા નું માથું નો ફોડી નાખતા....
આટલું બોલીને જગલા એ ફોન કાપી નાખ્યો.... અને ભીખલા ને કીધું કે અડધી ચા લઈ આય... આ બેઇ એ તો ઊંઘ ચડી હતી એ ય ઉતારી નાખી અને માથું ચડાવ્યું... એની કરતા તો ફોન જ ન કર્યો હોત તો હારુ હોત...... ભીખા એ જગાભાઈ ને કીધું કે જગાભાઈ.... હું એટલે જ આ વરસાદ માં ઘરે ફોન નથી કરતો... કાગડા બધે કાળા હોય...🤣😂
તે દિવસ થી જગાભાઈ એ પણ વરસાદ માં ઘરે ફોન ન કરવાનો નિયમ લઈ લીધો....🤣😂
(ટૂંકી વાર્તા લખવાનો પહેલો પ્રયાસ છે... ભૂલ હોય તો જણાવશો... આ રચના રમૂજ માટે જ લખી છે... કોઈ એ આમાંથી કાઈ પણ ગ્રહણ કરવાનું નથી.... બસ વાંચીને આનંદ ઉઠાવવાનો છે... આ કોઈ ઉપદેશાત્મક રચના નથી... જેની નોંધ લેશો..)
પીયૂષકુમાર "પીયૂ"
તા.9.6.2020
