અનુભવ-1
દરરોજની જેમ હું કાલ સવારે ઘરેથી બાઇક લઈને ઓફિસ જવા માટે નીકળ્યો. મારી ઓફિસ બાજુના તાલુકા મથકે આવેલ એટલે ઘરેથી અડધો-પોણો કલાક વહેલા જ નીકળવું પડે અને એમાંય આ વરસાદના દિવસો એટલે ક્યારે મેઘરાજા આવે અને એનોય વાંધો નહીં પણ વળી આપણે કોઈની યાદોમાં ખોવાઈ જઈએ તો... ઓફિસે મોડું થઈ જાય ને...🤣
હજુ ઘરેથી નીકળ્યો ત્યાંજ રસ્તામાં આવતા બસ સ્ટેન્ડે, મેં બાજુવાળા ભાભીને ઉભેલા જોયા...
આહાહા હું તો ગદગદિત થઈ ગયો...
એમની નમણી કાયા.... લાલ સાડી.... કાળા ડિબાંગ ખુલ્લા વાળ.... ચમકતા એમના હોઠ.... માથાની બિંદી..... હું તો મનોમન હરખાયો અને
ઓલી Advertisement આવે છે ને એની જેવું થયું...
"बेटा! मन मे लडू फूटा।" બસ એવું જ... મેં તુરંત જ બાઇકને 4 થા ગિયરમાંથી સીધી પહેલા ગિયરમાં લઈ લીધી અને ઉભી રાખી... કાચને મોઢા સામે કર્યો... અરે હું અડકું-અડકું એ પહેલા કાચ જ આપોઆપ મારા મોઢા સામે આવી ગયો... મેં કીધુ એલા... તારે ભારે ઉતાવળ હો.... 🤣🤣 માથું સરખું ઓળ્યું.... અને ધીમે ધીમે આપણા રથને આગળ હંકાર્યો....
બાજુવાળા ભાભી ઉભા હતા એની બરોબર સામે જ આપણી બાઇક ઉભી રાખી.... એ નીચે મો કરીને ઉભા હતા.... મારી બાઇક ઉભી રહી એટલે એમના નયન જાણે સવારના ઉગતા સૂર્યની માફક ઉભા થયા... અને નજરો મળી.... આહાહા.... લસ્સી પીધી હોય એવી ટાઢક વળી ગઈ....
ત્યાં જ મેં ધીમેથી પૂછ્યું.... તાલુકે જવું છે? કે બીજે ક્યાંય જાવ છો?
મને ખબર ન હતી કે એમના પતિ પરમેશ્વર પણ એમની જોડે આવ્યા હશે.... મેં હજુ સવાલ પતાવ્યો-પતાવ્યો ત્યાં જ તો થોડે દુરથી એમના પતિ મને કહે.....
"તેડતા જાવ પીયૂષભાઈ તેડતા જાવ.."😆
રંગમાં ભંગ પડે એમ મારા કાન સવળા થયા... અને ખ્યાલ આવ્યો કે... कबाब मा हड्डी છે જ....
મેં કહ્યું- અરે સાહેબ.... મને ખ્યાલ છે તમે સાથે જ છો... આ તો મેં કીધું.. કે આપ પાસે વાહનયોગ ન હોય તો મારી બાઈક છે જ.... તમારે બાઇક લઈ જવી હોય તો...
ત્યાં તો ભૂખ્યો સિંહ શિકાર પર તરાપ મારે એમ મને કહે.... હા તો લાવો બાઇક લઈ જાવ.... મારા તો મોતીયા મરી ગયા.... હું વિચારમાં પડ્યો કે આ મારાથી શુ પુછાઈ ગયું... જીવનમાં પણ ક્યારેક વગર વિચાર્યે આપી દીધેલી સંમતિ પર આપણને વસવસો થતો હોય છે.. મને ત્યારે એમ જ થતો હતો.... હસતા મોઢે બાઇકની ચાવી આપી અને ભાભી ના વર તો ઘોડે ચડે એમ ગાડીની સીટ પર ચડી ગયા અને ભાભી પાછળ હજુ ચડે-ચડે ત્યાંજ મેં ચડવા માટે મારા હાથનો મેં ટેકો આપ્યો.... અને આહાહાહા... મારા તો બાઈકના પૈસા વસુલ થઈ ગયા એવું લાગ્યું.... ત્યારબાદ બંને ની સવારી રોડે ચાલી...
એ તો ચાલ્યા ગયા પણ હવે હું મુંજાણો... કયું વાહન મળશે...? વરસાદ આવશે કે વાહન મળશે...? સમયે ઓફોસ પહોંચી શકીશ કે નહીં....? આવા બધા વિચારોએ મને વગર મેળાએ ચગડોળે ચડાવ્યો.... ત્યાં જ એક છકડો (ટેમ્પો) તાલુકા બાજુ જતો હતો અને એમાં હું બેસી ગયો... અને એની જોડે-જોડે આપણે ચાલ્યા ગયા....
આવું છે મિત્રો.... એટલે જીવનમાં હાહરુ ધ્યાન રાખવા જેવું ખરું હો....😁
અનુભવ-2
આજે જ અમદાવાદ એક પ્રસંગે આવેલો... એટલે આપણે સીધા જ ઇસકોન ચોકડીએ ઉતર્યા... ઇસકોન ચોકડીથી પ્રસંગના સ્થળે એટલે કે નરોડા ગામ જવાનું હતું... એ બે વચ્ચેનું અંતર આશરે 45 min જેટલું થાય... એટલે મેં ઇસ્કોનથી નરોડાની BRTS પકડી અને શાંતિથી બેઠો હતો.. ત્યાં જ એક માણસ મારી બાજુની સીટમાં આવીને બેસી ગયો.... પાંચેક min થઈ એટલે વાતચીત થઈ...
થોડો સમય ગયો તો એ મને કહે કે આ સરકાર શુ કરી રહી છે....? મેં કીધું શુ થયું ભાઈ.... તો મને કહે... આ જોવોને BRTS માં સ્પેલીંગ પણ ખોટા લખાઈને આવે છે... મેં કીધું કેમ! ક્યાં છે ખોટો સ્પેલીંગ?
મને કહે- આ જોવોને હવે પછીનું સ્ટેશન લવ ગાર્ડન છે અને સામે ઓલી display પર "Love" આવો spelling હોવો જોઈએ ને... એની બદલે "Law" આવો સ્પેલિંગ લખાઈને આવે છે.. 🙄 માણસો હેરાન ન થાય? બધા થોડા આટલા ભણેલા હોય હે...?
મારા તો વાળ ખીત્તા થઈ ગયા પછી તો મેં એમને કાઈ પ્રત્યુતર જ ન આપ્યો... આવા ય નંગ રસ્તામાં મળી રહે છે.... ખાલી-ખોટી આપણી મગજની નસોને ખેંચ્યા રાખે છે.... શુ કરવું હે....
(રચનામાં કાઈ ભૂલ-ચૂક હોય તો જણાવશો...
બાપા સીતારામ)
પીયૂષકુમાર "પીયૂ"
તા.17.09.2021
