सुखद संध्याकाळ...
बाल्कनीतला गार वारा आणि रफीची अवीट अविस्मरणीय गाणी...
जीने को और क्या चाहीये... ??
मे च्या काठावर जून लवकर येण्याची साऱ्यांनाच वाट असते . उष्णतेची लाट कमी होऊन धो धो बरसणाऱ्या सरीच्या आगमनाच्या प्रतिक्षेत चातकही वर मान करून अवकाशाकडे बघत बसला असतो ... आणि मी त्या चातकासारखीच पाऊसाची वाट बघत असते ...
मृगाचा पहिला पाऊस म्हणता येणार नाही कारण अजून एक आठवडा वळणीवर आहे .... पण आज सायंकाळी काय झालं .... अचानक ढग दाटून आले .... दिवसभर रणरणत्या उन्हाने धरतीची लाही लाही झालेली ... मी बाहेर पडले आकाशात चांदण्या निघाल्या का म्हणून बघायला ... पण चांदण्या न दिसता .... माझ्या अंगावर पावसाचे टपोरे थेंब पडतं होते ... काय सांगू मला एवढं अप्रूप वाटलं .... हे ह्यासाठी पाऊस आपला जिगरी दोस्त . कल्पना न करता पाऊस असा बाहेर पडल्यावर अंगावर पडणं भारीच ना !
रूम मध्ये रेडिओ मी ऑन करून ठेवलेला ... त्या गोड आठवणीत एका माझ्या आवडत्या रफीच्या गाण्याची भर पडली ...
गाण्याचे बोल बाहेर ऐकायला येतं होते .... पाऊस आज धो धो पडणारं की नाही माहिती नव्हतं पण
गाणं ऐकायला म्हणून मी आत गेले ..
दिल का सूना साज तराना ढूंढेगा
तीर - ए - नाज निशाना ढूंढेगा
मूझको मेरे बाद जमाना ढूंढेगा
लोग मेरे ख़्वाबो को चुरा के , ढालेंगे अफसानों में
मेरे दिल की आग बँटेगी , दुनिया के परवानो में
वक्त मेरे गीतों का खज़ाना ढूंढेगा,
दिल का सूना साज ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
आणि मग थेंब थेंब पडणारा पाऊसही निघून गेला ??
© कोमल मानकर
