ભાગ 1: શરૂઆતનો સંવાદ
હું – મારા હૃદયથી લખતો એક સામાન્ય છોકરો. નામ રાખો "અજય". કોલેજમાં પ્રથમ વર્ષ હતું, અને એ જ સમયે એ પ્રથમ નજરનું પ્રેમ પણ. એને જોઈને એવું લાગ્યું કે આખી દુનિયા થમી ગઈ હોય. એની આંખોમાં જે શાંતિ હતી, એ તો જાણે મારી આત્માને શાંત કરતી હતી.
એનું નામ હતું – “કાવ્યા”.
તે કોઈ ખાસ વાત ન હતી. બસ એ જે રીતે હસતી હતી ને, એવું લાગતું કે આખો દિવસ જિંદગી હસતી રહે છે.
ભાગ 2: એકતરફી લાગણીઓ
હું દરરોજ એને જોઉં. તેનું રાહ જોવું, એ ક્યાં બેઠી છે, કોણ સાથે વાત કરે છે – બધું ધ્યાનથી જોઉં. મેં ઘણા વખત સુધી એક શબ્દ પણ બોલ્યો ન હતો. બસ એને જોઈને જીવી લેતો હતો.
મારા મિત્રો મારે વારંવાર કહેશે, “બોલી નાંખ! કેટલો સમય લાગશે?”
પણ હું શું કહું? મને ખબર હતી કે એ તો કોઈ બીજાના હૃદયમાં જીવે છે.
ભાગ 3: એના માટે મેં લખેલા અમુક શબ્દો
> "તું ક્યાં જાણે છે કે
કોઈ રોજ તારી હસિને રાત્રે રડી લે છે..."
"તું તો એના નામે જીવી રહી છે,
અને હું તારું નામ લઈને ધબકે છું..."
હા, હું એની પાછળ જતો નહીં, એને મેસેજ પણ નહોતો કરતો. પણ જે પ્રેમ મેં રાખ્યો હતો એ ખરા દિલનો હતો.
ભાગ 4: સત્યનો સામનો
એક દિવસ... આખું જગત હલાવી નાખે એવું કસોટીનું ક્ષણ આવ્યું.
એ કોલેજના કેમ્પસમાં એક છોકરાની સાથે ઊભી હતી. અને તરત જ એણે પોતાની આંગળીમાં રિંગ બતાવી. બધાએ ટાળી વાગાવી. એના મિત્રો એને ચીડવી રહ્યા હતા, અને એ શરમાતી હતી.
મારા અંદર કંઈક તૂટી ગયું. જાણે આખી દુનિયા અધૂરી લાગવા લાગી.
એ દિવસ પણ યાદ છે – 12 જાન્યુઆરી. મેં એ રાત્રે ખુબ રડ્યો... પણ કોઈને બતાવ્યું નહીં. સોશિયલ મીડિયા પરથી એની બધાય તસવીરો દૂર કરી નાખી. પણ દિલમાંથી કેમ કાઢું?
ભાગ 5: દોરો જે ક્યારેય જોડાયો નહોતો
મારા અને એના વચ્ચે ક્યારેય દોરો હતો જ નહીં. એટલ
