ચાલતાં ચાલતાં જો હું જરા થાકું,
તો તું મારો સહારો બનજે ને,
બસ એટલો તું મારો બનજે ને.
કવિતા લખતાં જો અટકે મારી કલમ,
તો તું મારી પ્રેરણા બનજે ને,
બસ એટલો તું મારો બનજે ને.
વહી રહી હોય અશ્રુધારા મારી આંખો તણી,
તો તું વ્હાલાં સ્પર્શ સમો રૂમાલ બનજે ને,
બસ એટલો તું મારો બનજે ને.
ચાલી રહી હોય જ્યારે સંમેલનમાં ગુફ્તગુ પ્રેમ પર,
તો તું મને યાદ આવતો પહેલો કિસ્સો બનજે ને,
બસ એટલો તું મારો બનજે ને.
મન મારું ગુંચવાયેલું હોય કંઈક વિહવળમાં,
તો તું ઉકેલની એક આશા બનજે ને,
બસ એટલો તું મારો બનજે ને.
બનાવી લીધી હોય મેં મારી જિંદગી રણ સમી વેરાન,
તો તું થોર પર ખીલતું સોહામણું ફૂલ બનજે ને,
બસ એટલો તું મારો બનજે ને.
-Parl Mehta