ફૂલને જોવાય ને સૂંઘાય પણ અડકાય નહિ,
સાવ સાદી વાત ભમરાને કદી સમજાય નહિ!
હો બરાબર તાનમાં શબ્દો ને કાગળ તે ક્ષણે,
શું ખબર પેન્સિલને કે એવી પળે બટકાય નહિ!
બહુ દુ:ખી થઈ જીવવું એનાથી છે મરવું ભલું,
જળ વિનાની માછલીથી બહુ હવે તડપાય નહિ!
હું રહું છું મૌન , દિલની ધડકનો લે સાંભળી,
ઢોલ ગામે ગામ મારાથી કદી પિટાય નહિ.
કોઈ તો લાચારી લાગે છે મને, નહિ તો કદી
માવતરનું કાયમી ઝળહળતું મુખ કરમાય નહિ!
કોઈ કાઢે આંગળી દેખાડી ભૂલો આપણી,
હોય ખુદની સામે પણ એ આંગળી દેખાય નહિ.
હોય સાવધ નર સુખી ‘ઉડાન’ તે જાણી લીધું,
એક અણી ચૂક્યો વરસ સો જીવે કંઈ કે’વાય નહિ!
✍️ઈશ્વર ચૌધરી ‘ઉડાન’
