ભાગ - 1
પત્રકાર એક એવી કારકીર્દી જેની હંમેશા ઉપેક્ષા જ થાય છે
હાલની કોરોના વાઇરસની મહામારીની પરિસ્થિતી હોય કે પછી, પૂર, ભૂંકપ, આગજની દરેકમાં પત્રકારો જ સતત ફરજ બજાવે છે. પત્રકારત્વમાં ના દિવસ જોવાનો હોય છે ના રાત, ના પરિવાર ના મિત્રો, ના વાર ન તહેવાર છતાં પણ લોકો તો એમ જ માને છે કે, પત્રકારોને તો ઝલસા જ હોય છે. હાલની પરિસ્થિતીમાં લોકો ડોક્ટર્સ, પેરામેડિક સ્ટાફ અને પોલીસ જવાનોને કોરોના વોરીયર્સ કહીને તેમનો આભાર માને છે. જ્યારે ભૂંકપ અને પૂર જેવી કુદરતી આફતના સમયમાં પોલીસ કે પછી સેનાના જવાનોનો આભાર માનતા હોય છે. પરંતુ આ લોકોને બધી સાચી અને સચોટ માહિતી આપતા પત્રકારો તો જાણે કશું કરતાં જ ન હોય તેમન તેમની સતત ઉપેક્ષા થતી હોય છે. લોકોનું માનવું છે કે, પત્રકારે કશું કરવાનું ક્યાં હોય છે ? સરકાર આપે તેટલું લખવાનું અને લોકો પાસે દાદાગીરી કરી ----- લઇ લેવાનું. હવે, એમને કોણ સમજાવે કે, ભાઇ એક વખત પત્રકાર બનીને જોશો તો જ ખબર પડશે એક પત્રકારની સાચી વેદના.
કરફ્યૂ જેવી સ્થિતીમાં સેના કે પછી અર્ધ સૈનિક દળના જવાનો પત્રકારોને ઓળખતા નથી હોતા. તેવા સમયે માર પણ ખાવો પડતો હોય છે. પૂરના પાણી કે ભૂકંપના આંચકા પણ પત્રકારને ઓળખતા નથી હોતા કે અમને કોઇ અસર ન થાય. પૂરના ગળાડૂબ પાણીમાં પત્રકાર પોતાની ફરજ નિભાવતા હોય છે. હાલની વાઇરસની મહામારીમાં પણ પત્રકારો જીવના જોખમે જ પોતાની ફરજ નિભાવી રહ્યા છે. છતાં પણ લોકોને ક્યાં તેમની કદર છે. ફેસબુકની વોલ હોય કે પછી ટિકટોક હોય કે ઇન્સટાગ્રામ માત્ર ડોક્ટર્સ, પેરામેડિક સ્ટાફ અને પોલીસ જવાનોનો આભાર માનવામાં આવી રહ્યો છે. ખરેખર તે લોકો પોતાની ફરજ નિષ્ઠા પૂર્વક નિભાવી રહ્યા છે. એટલે જ આપણે સુરક્ષીત છીએ.
આપણા વડા પ્રધાન નરેન્દ્ર મોદીએ પણ તેમના માનમાં જ થાળી અને તાળી વગાડવાનું કિધુ. જે ખબર ને લોકો સુધી પહોંચાડી પત્રકારોએ, થાળી અને તાળી વગાડાયા બાદ તે ખબર તમને આપી પત્રકારોએ. એટલું જ નહીં રોજે રોજના ખબર તમને આપે છે પત્રકારો. તે ઉપરાંત સમાજ સેવા કરતાં લોકોની સેવા ભાવના, લોકોની વેદના, ભૂખ્યાને ભોજન નથી મળતું તે સહિતની અનેક ખબરો પત્રકારો જ તમને પુરી પાડે છે. તેમાંથી અનેક પર તો સરકાર દ્વારા તાત્કાલીક પગલાં લઇ સુવિધાનો અભાવ હોય તો તે દૂર કરાવામાં આવતો હોય છે. શું લાગે છે તેમને પત્રકારોને બધું ઘરે બેઠા મળી જાય છે?
તેનો જવાબ છે ના
ક્રમશઃ
