પર્વતીય વિસ્તાર ની વાત છે. વરસાદની સીઝન હતી. વાતાવરણ પણ વરસાદ ના લીધે ખરાબ હતું. એક બસ મુસાફરો સાથે પસાર થઈ રહી હતી. બસ ચાલક ધુમ્મસ ના લીધે ધીમી ગતિથી સલામત રીતે બસ ચલાવી રહ્યો હતો. આગળ જતાં એક મુસાફરે બસચાલક ને વિનંતી કરી કે જો મહેરબાની કરીને વરસાદ હોવાથી જો અહીં બસ રોકવામાં આવે તો અમે અહીં ઉતરી જઈએ. અમારી પાસે સામાન પણ વધારે છે તો અમારે આ વરસાદ માં પાછું ચાલી ને આવવું ન પડે. બસ ચાલકે બસ રોકી. મુસાફર દંપતિ ઉતરી ગયું. પોતાનો સામાન ઉતાર્યો. કંડક્ટરે એ બે વાર ધંટડી મારી બસ ઉપડી હજુ બસ ૫૦૦ મીટર આગળ ગઇ હશે ત્યાં જ એક મોટી પથ્થર ની શિલા ગબડતી ગબડતી બસ સાથે ટકરાઇ. પથ્થર ની શિલા ટકરાતાં ડ્રાઇવરે બસ નો કાબુ ગુમાવતા આખી બસ મુસાફરો સાથે ખીણ માં પડી. આજુબાજુ ના વાતાવરણ માં મુસાફરો ની બૂમો અને ચીસો ના લીધે ગમગીની છવાઈ ગઈ. બસ ની હાલત જોતાં લગભગ કોઇ બચ્યું નહતું. આ ઘટના પેલા દંપતિ એ જોઇ સ્ત્રી ખુશ થઈ અને મનોમન ભગવાન નો આભાર માન્યો. એનો પતિ રડતો હતો તે જોઇ ને કીધું કે ભગવાને આપણને બચાવી લીધા રડવા નું ના હોય ભગવાન નો આભાર માનો કે આપણ ને ભગવાને બચાવી લીધા. જો આપણે બસ માં હોત તો આપણે પણ બચ્યાં ના હોત. પરંતુ તેના પતિ એ કહ્યું ભગવાને આપણને તો બચાવી લીધા પણ જો આપણે થોડું પાછા આવવા આપણા સ્વાર્થ ના કારણે અહીં બસ રોકવા નું કીધું ના હોત તો આપણે ઉતર્યા અને સામાન ઉતાર્યો એ સમય માં બસ ક્યાંય આગળ નીકળી ગઈ હોત અને ભગવાને આપણી સાથે બધા ને બચાવી લીધા હોત. પતિ ની વાત સાંભળી પત્ની પણ રડી પડી. એને પણ વાત સાચી લાગી.
ક્યારેક અંગત સ્વાર્થ મોટી હોનારત સર્જે છે અને એમાં નિદોર્ષ લોકો ને પણ ભોગવવું પડે છે. એવુ ના થઇ શકે કે ક્યારેક આપણો સ્વાથૅ બાજુ પર મૂકી બધા નો વિચાર ના કરી શકીએ? કયારેક બીજા માટે ના જીવી શકાય? ચાલો ને ક્યારેક બીજા માટે જીવીએ. બીજા ને પણ આપણી ખુશી ના ભાગીદાર બનાવીએ. કોઇ ને સુખ માં ખુશી માં સાથે રાખ્યા હશે તો એ ક્યારેય આપણી વિકટ પરિસ્થિતિ માં પણ સાથે રહેશે. આપણ ને એવું લાગતું હોય કે આપણે આપણું અંગત વિચારી ને સારૂ કર્યું પણ ઉંડુ વિચારો તો ત્યાં નુકશાન જ હોય છે.
ચાલો, સાથે જીવીએ...
