મનમાં ઊગ્યું એક વૃક્ષ જે કાયમ લીલુંછમ રહેતું.
મનમાં ઊગ્યું એક વૃક્ષ જે વાત પરહિતની કહેતું.
હરિયાળી મનતણી હરપળ નિતનવી પરખાતી,
મનમાં ઊગ્યું એક વૃક્ષ જે શીતળ છાંયાને દેતું.
કલરવ કરે પંખીડાંઓ જે તરુવરે ગીત ગાનારા,
મનમાં ઊગ્યું એક વૃક્ષ જે અનિલસંગ ઝૂમતું.
દ્રુમછાયામાં થાક્યો પથિક વિશ્રામ કેવો મળતો,
મનમાં ઊગ્યું એક વૃક્ષ જે ફળફૂલ સદા ખેરવતું.
વર્ષાનાં બુંદો ગ્રહીને વરસાદ પછી પણ વરસતું,
મનમાં ઊગ્યું એક વૃક્ષ જેમ મોટું થાય તેમ નમતું.
- ચૈતન્ય જોષી. " દીપક " પોરબંદર.
