અલખની ડાયરીનું રહસ્ય
-રાકેશ ઠક્કર
પ્રકરણ ૧૫
ડાયરીમાં લખેલી કડી પ્રમાણે, અદ્વિક અને મગન સમયના અરીસામાં જવા માટે તૈયાર થયા. આ અરીસો સુરતના એક જૂના, અંધકારમય ભવનમાં હતો. અદ્વિકે ડાયરીને હાથમાં લીધી અને કહ્યું, "અલખ, જો તમે અહીંયા હોવ, તો અમને માર્ગ બતાવો."
ડાયરીમાંથી એક પ્રકાશ નીકળ્યો અને તે પ્રકાશ સમયના અરીસા પર પડ્યો. અરીસો ચમકવા લાગ્યો અને અદ્વિક અને મગન બંને તેની અંદર સમાઈ ગયા.
તેઓ એક નવા જ વિશ્વમાં પહોંચ્યા. આ વિશ્વ ભૂતકાળનું હતું, જ્યાં માયાવતી (દીપિકા) એક નાની છોકરી હતી. આ જગ્યા સુરતનું જૂનું બજાર હતું, જ્યાં માયાવતી પોતાની કલા વેચતી હતી.
તેઓએ જોયું કે માયાવતી (દીપિકા) એક યુવાન, સુંદર છોકરી હતી, જે આશિષ નામના એક યુવાનને પ્રેમ કરતી હતી. આશિષ એક કલાકાર હતો. તે માયાવતીને ખૂબ પ્રેમ કરતો હતો.
એક દિવસ આશિષે માયાવતીને એક રહસ્યમય પુસ્તક આપ્યું, જેમાં અમરતાનો જાદુ લખેલો હતો. આ પુસ્તકને વાંચતા જ માયાવતીનો આત્મા બદલાઈ ગયો. તેણીએ આશિષને મારી નાખ્યો અને તેના આત્માને પુસ્તકમાં કેદ કરી લીધો. ત્યારથી, તેનું નામ દીપિકાથી માયાવતી બની ગયું.
અદ્વિકે આ દ્રશ્ય જોયું અને તેને સમજાયું કે આશિષનો પ્રેમ માયાવતીના આત્માનો એક ભાગ હતો. માયાવતીએ તેના પ્રેમને મારી નાખ્યો નહોતો, પણ તેણે તેના પ્રેમને કેદ કરી લીધો હતો.
અદ્વિક: "મગન, આપણે માયાવતીને મુક્ત કરવા માટે આશિષના પ્રેમને મુક્ત કરવો પડશે. આશિષનો પ્રેમ આ પુસ્તકમાં કેદ છે."
એક નવું પાત્ર દેખાયું. તે એક વૃદ્ધ માણસ હતો, જે ડાયરી અને પુસ્તકોને વેચતો હતો. આ વૃદ્ધ માણસનું નામ ગુરુ હતું. તે ગુરુજ્ઞાનનો ગુરુ હતો.
ગુરુ: "તમે સમયના અરીસામાં કેમ આવ્યા છો? અહીંયા આવવું જોખમી છે. જો તમે અહીંથી નહીં જાઓ, તો તમે કાયમ માટે અહીં કેદ થઈ જશો."
અદ્વિકે તેને બધી વાર્તા કહી. ગુરુએ કહ્યું, "તમે એક ભૂલ કરી છે. તમે માનો છો કે માયાવતીનો પ્રેમ આ પુસ્તકમાં કેદ છે, પણ આ એક જૂઠ છે. માયાવતીનો પ્રેમ ક્યાં છે, તે જાણવા માટે તમારે ડાયરીનું છેલ્લું પાનું વાંચવું પડશે. તે પાનું અદૃશ્ય છે, પણ તે સમયમાં લખાયેલું છે."
અદ્વિકે આશ્ચર્યથી પૂછ્યું, "તો શું ડાયરીમાં માયાવતીના ભૂતકાળ વિશે કંઈ લખ્યું છે?"
ગુરુએ કહ્યું, "હા. ડાયરીમાં માયાવતીનો પ્રેમ ક્યાં છે, તે લખ્યું છે. પણ તે પાનું અદૃશ્ય છે. તમારે તેને શોધવું પડશે. જો તમે તેને શોધી શકશો, તો તમે માયાવતીને મુક્ત કરી શકશો."
અચાનક એક ભયાનક અવાજ સંભળાયો. તે માયાવતીનો હતો. તેણે કહ્યું, "તમે મારા ભૂતકાળમાં કેમ આવ્યા છો? હું તમને બધાને મારી નાખીશ."
આ સાંભળીને અદ્વિક અને મગન ચોંકી ગયા. તેઓને ખબર પડી ગઈ કે તેઓ એક ભયાનક જાળમાં ફસાયા છે. શું તેઓ માયાવતીના ભૂતકાળના રહસ્યને ઉકેલી શકશે? શું તેઓ ક્યારેય માયાવતીને મુક્ત કરી શકશે?
માયાવતીનો અવાજ સાંભળીને અદ્વિક અને મગન ડરી ગયા. ગુરુએ એક શક્તિશાળી મંત્ર બોલીને તેમને માયાવતીના હુમલાથી બચાવ્યા. ગુરુએ કહ્યું, "તમે માયાવતીના ભૂતકાળમાં ફસાયા છો. તે તમને ક્યારેય અહીંથી જવા નહીં દે. તેને હરાવવા માટે તમારે ડાયરીનું છેલ્લું પાનું વાંચવું પડશે. તે પાનું અદૃશ્ય છે, પણ તે સમયમાં લખાયેલું છે. તમારે ભૂતકાળમાં માયાવતી (દીપિકા) અને આશિષને શોધવા પડશે."
અદ્વિક અને મગન સમયના અરીસામાં દીપિકા અને આશિષને શોધવા લાગ્યા. તેઓએ તેમને એક જૂના, ખંડેર બજારમાં જોયા. દીપિકા એક છોકરી હતી, જે આશિષને પ્રેમ કરતી હતી. આશિષે તેને એક રહસ્યમય પુસ્તક આપ્યું, જેમાં અમરતાનો જાદુ લખેલો હતો.
અદ્વિકે જોયું કે આ પુસ્તકમાં જાદુ માત્ર અમરતાનો જ નહીં, પણ પ્રેમનો પણ હતો. અદ્વિકે કહ્યું, "માયાવતી, તમે ખોટા છો. તમે તમારા પ્રેમને મારી નાખ્યો નથી, પણ તમે તમારા પ્રેમને કેદ કર્યો છે. આ પુસ્તકમાં જાદુ નથી, પણ તમારા પ્રેમનો આત્મા છે."
ડાયરીમાંથી એક પ્રકાશ નીકળ્યો અને અલખની આત્મા દેખાઈ. તેણે કહ્યું, "અદ્વિક, તમે સાચા છો. માયાવતીનો પ્રેમ મૃત્યુ પામ્યો નથી, પણ તે કબર બની ગયો છે. તે કબરનો અંત શોધવા માટે, તમારે પ્રેમનો માર્ગ શોધવો પડશે. પ્રેમનો માર્ગ એ છે કે તમે તમારા જીવનનો એક ભાગ બલિદાન આપો."
અદ્વિકે આ સાંભળીને કહ્યું, "અમે અમારા જીવનનું બલિદાન આપવા તૈયાર છીએ. અમે અમારા આત્માનો એક ભાગ આપીશું, જેથી આશિષ મુક્ત થઈ શકે."
અદ્વિક અને મગન બંનેએ એકબીજા સામે જોયું. તેઓએ પોતાના જીવનનો એક ભાગ બલિદાન આપવાનો નિર્ણય લીધો. તેઓએ ડાયરીને હાથમાં લીધી. ડાયરીમાંથી એક પ્રકાશ નીકળ્યો અને તે પ્રકાશ તેમના આત્માનો એક ભાગ શોષી રહ્યો હતો. તેઓને પીડા થઈ, પણ તેઓ ડર્યા નહીં.
ફરી ડાયરીનું છેલ્લું પાનું દેખાયું. આ પાના પર લખેલું હતું: "માયાવતી, તારું નામ દીપિકા છે. તું કાળા જાદુગર નથી, પણ પ્રેમની કલાકાર છે."
આ વાક્ય વાંચીને માયાવતીને આંચકો લાગ્યો. તે ડરી ગઈ. તે ધીમા અવાજે બોલી, "આ શું થઈ રહ્યું છે?"
અદ્વિકે કહ્યું, "માયાવતી, અમે તમારા પ્રેમને મુક્ત કર્યો છે. હવે તમે મુક્ત છો."
માયાવતીની આત્મા બદલાઈ ગઈ. તે ભયાનક નહોતી, પણ શાંત અને સુંદર હતી. તે ધીમા અવાજે બોલી, "તમે મને મુક્ત કરી છે, પણ હું હજી પણ કેદ છું. હું મારા ભૂતકાળમાં કેદ છું. જ્યાં સુધી હું મારા ભૂતકાળને ભૂલી નહીં જાઉં, ત્યાં સુધી હું મુક્ત થઈ શકીશ નહીં."
આ સાંભળીને અદ્વિક અને મગન ચોંકી ગયા. તેઓને ખબર પડી ગઈ કે માયાવતીનો શ્રાપ હજી પણ જીવંત છે. શું તેઓ માયાવતીના ભૂતકાળને ભૂંસી શકશે? શું તેઓ ક્યારેય માયાવતીને મુક્ત કરી શકશે?
ક્રમશ:
