અલખની ડાયરીનું રહસ્ય
-રાકેશ ઠક્કર
પ્રકરણ ૯
અદ્વિકની યાદશક્તિ જતી રહી હતી. તે બેભાન થઈને જમીન પર પડ્યો. મગન આ જોઈને ગભરાઈ ગયો. તેણે અદ્વિકને હલાવ્યો અને તેને બોલાવવાનો પ્રયાસ કર્યો. "અદ્વિક! તમે ઠીક છો? તમને શું થયું છે?"
અદ્વિકે ધીમે ધીમે આંખો ખોલી. તેની નજર શૂન્ય હતી, અને તેના ચહેરા પર કોઈ ભાવ નહોતો. તે ધીમા અવાજે બોલ્યો, "હું કોણ છું? આ જગ્યા ક્યાં છે?"
મગનનું હૃદય થીજી ગયું. તેણે અદ્વિકને બધું યાદ કરાવવાનો પ્રયાસ કર્યો. તેણે ડાયરી હાથમાં લીધી અને કહ્યું, "આ ડાયરીમાં તમારું જીવન લખેલું છે. તમે અલખને શોધી રહ્યા છો. તમે પ્રેમ અને નફરતની વચ્ચે ફસાયા છો."
પણ અદ્વિકને કંઈ યાદ નહોતું. તેણે ડાયરીને જોઈ અને અચાનક તેના મગજમાં એક પીડા શરૂ થઈ. તે માથું પકડીને જમીન પર બેસી ગયો.
અચાનક પુસ્તકાલયમાં ગાઢ અંધકાર છવાઈ ગયો. કશું જ દેખાતું ન હતું. ત્યાં અચાનક ડાયરીમાંથી એક ભયાનક અવાજ આવ્યો: "તેણે યાદશક્તિ ગુમાવી છે, પણ તે મારું રહસ્ય ભૂલી ગયો નથી. તે હંમેશા મારી સાથે જ રહેશે."
અદ્વિક ચોંકી ગયો. એ અવાજ અલખનો હતો. આ વખતે તે ભયાનક અને ક્રોધિત હતો. ડાયરી હવામાં ઉડવા લાગી અને તેમાંથી કાળા રંગના ધુમાડા નીકળવા લાગ્યા. આ ધુમાડામાંથી એક ભયાનક આકૃતિ બની. તે આકૃતિ અલખની હતી, પણ તેના ચહેરા પર કોઈ પ્રેમ નહોતો, માત્ર નફરત હતી.
અલખ: (ભયાનક અવાજે) "અદ્વિક, તું મારું સત્ય ભૂલી ગયો છે, પણ હું તને ભૂલી નથી. હું તને મારું સત્ય યાદ કરાવીશ."
અલખની આકૃતિ અદ્વિકની નજીક આવી અને તેણે તેની છાતી પર હાથ મૂક્યો. અદ્વિકને ભયાનક પીડા થવા લાગી. આ એવી પીડા હતી જેને સહન કરવાનું મુશ્કેલ હતું. તે જોરથી ચીસ પાડીને પાછળ હટ્યો. અલખની આકૃતિ પાછળ ગઈ અને હસવા લાગી.
અદ્વિક: (ચીસ પાડીને) "તું કોણ છે? મને તારા પર કેમ વિશ્વાસ નથી આવતો?"
અલખ: "તું મને પ્રેમ કરતો હતો, પણ તે પ્રેમ તારી યાદશક્તિ ગુમાવી ચૂક્યો છે. હવે હું તને સાચું સત્ય કહીશ: તું મારી સાથે રહેવા માટે સર્જાયો નથી, પણ મને મુક્તિ અપાવવા માટે સર્જાયો છે. તેં મારા જીવનનો ભાગ બનીને મારી ડાયરીમાં લખ્યું છે, અને તારું જીવન હવે મારું જીવન બની ગયું છે."
અદ્વિક: (ગુંચવાઈને) "મને કંઈ સમજાયું નહીં."
અલખ: "જો તું તારું સાચું નામ યાદ રાખીશ, તો હું તને મુક્ત કરીશ."
અદ્વિકે યાદ કરવાનો પ્રયાસ કર્યો કે તેનું નામ શું છે, પણ તેને કંઈ યાદ નહોતું. મગને તેને કહ્યું, "તમારું નામ અદ્વિક છે." પણ અદ્વિકે તેની વાત માની નહીં. તેણે હસીને કહ્યું, "મને યાદ છે કે મારું નામ અદ્વિક નથી."
અદ્વિકની આંખોમાં વિચિત્ર ચમક દેખાઈ. તેણે ડાયરીને હાથમાં લીધી અને તેના પર એક વાક્ય લખ્યું: "અદ્વિક, તેં ખોટું નામ ધારણ કર્યું છે. તારું સાચું નામ 'અર્જુન' છે.
આ જોઈને મગન અને અલખ બંને ચોંકી ગયા. શું અદ્વિક કાળો જાદુગર અર્જુન હતો? શું તે અલખને મુક્ત કરવાનો ઢોંગ કરી રહ્યો હતો? આ વાર્તાનો અંત હજી દૂર છે.
હવે પછીના પ્રકરણમાં વાંચશો.
સમયચંદ્ર: (ધીમા અવાજે) "અદ્વિક, તમે અર્જુન નથી પણ અર્જુનનો એક ભાગ છો. અર્જુને પોતાના આત્માના બે ભાગ કર્યા હતા. એક ભાગ કાળા જાદુ સાથે જોડાયેલો હતો અને બીજો ભાગ પ્રેમ સાથે. તમે પ્રેમનો ભાગ છો. તમે ભૂલી ગયા છો કે તમે કોણ છો, કારણ કે અર્જુને તમારી યાદશક્તિને છુપાવી દીધી છે. તે તમને શોધી રહ્યો છે, જેથી તે તમારા આત્માને પણ શોષી શકે."
અદ્વિકને આંચકો લાગ્યો. "તો શું હું અને અર્જુન એક જ વ્યક્તિ છીએ?"
ક્રમશ:
