આદિત્ય અને આયશાનો સંબંધ કોઈ પરંપરાગત પુસ્તકનો ભાગ નહોતો. તેમના પ્રેમની શરૂઆત કોફી શોપમાં થઈ હતી, અને તે ધીમે ધીમે એક લિવ-ઇન રિલેશનશિપમાં પરિવર્તિત થયો. સમાજ અને પરિવારની પરવા કર્યા વિના, તેમણે એક જ છત નીચે રહેવાનો નિર્ણય લીધો, જ્યાં કમિટમેન્ટના કોઈ વચનો નહોતા, માત્ર એકબીજાની હાજરી હતી.
શરૂઆતના દિવસો ખૂબ સુંદર હતા. સવારની ચા સાથે આદિત્યનું અખબાર વાંચવું, આયશાનું ઓફિસ માટે તૈયાર થતા ગીતો ગણગણવું, અને રાત્રે સાથે બેસીને મૂવી જોવી. તેમની વચ્ચેની સમજણ એટલી ગહન હતી કે શબ્દોની જરૂર ભાગ્યે જ પડતી. એકબીજાની નાની-નાની આદતો તેમને બહુ સારી રીતે ખબર હતી. આયશાને યાદ રહેતું કે આદિત્યને બ્રેકફાસ્ટમાં શું ભાવે છે, અને આદિત્યને ખબર હતી કે આયશા જ્યારે ગુસ્સામાં હોય ત્યારે તેને કઈ રીતે મનાવવી.
પણ ધીમે ધીમે, આ સંબંધમાં એક અદૃશ્ય ખાલીપો આવવા લાગ્યો. કોઈ વચનો ન હોવાથી, ભવિષ્યની કોઈ ચર્ચા નહોતી. કોઈ વાર આયશા જ્યારે લગ્નની વાત ઉઠાવતી, ત્યારે આદિત્ય હસીને વાત ટાળી દેતો, "અરે યાર, આપણે ખુશ છીએ ને? લગ્નના બંધનોમાં કેમ બંધાવું?"
આયશાને આ વાત કઠતી. તેને લાગતું કે તે માત્ર આદિત્યના જીવનનો એક હિસ્સો છે, આખું જીવન નથી. એક સાંજે આયશાએ આદિત્યને સીધો સવાલ પૂછ્યો, "આપણે આ ક્યાં સુધી ચલાવીશું, આદિત્ય? શું આપણું કોઈ ભવિષ્ય છે?"
આદિત્યએ જવાબ આપ્યો, "જુઓ, મેં ક્યારેય તને કોઈ ખોટા વચનો નથી આપ્યા. આપણે એકબીજા સાથે રહીએ છીએ કારણ કે આપણને ગમે છે. જો કાલ સવારે કોઈને બીજે જવું હશે, તો આપણે રોકીશું નહીં."
આયશાના દિલ પર જાણે કોઈએ તીક્ષ્ણ છરો ચલાવ્યો હોય તેવું લાગ્યું. તેને સમજાયું કે આ સંબંધ એક કાચના ઘરમાં રહેવા જેવો હતો, જે ગમે ત્યારે તૂટી શકે છે. તે રાત્રે તે બહુ રડી. તેણે સમજાયું કે લગ્નનું બંધન માત્ર એક સામાજિક રિવાજ નથી, પરંતુ તે બે વ્યક્તિ વચ્ચેની સુરક્ષા અને સમર્પણની ભાવના છે.
થોડા સમય પછી, આયશાએ આદિત્યને કહ્યું કે તે પોતાના ઘરે પાછી જઈ રહી છે. આદિત્યને આ વાત પર આશ્ચર્ય થયું, પરંતુ તેણે આયશાને રોકી નહીં. "જો તને સારું લાગે તો જા," તેણે શાંતિથી કહ્યું. આયશાએ બધું પેક કર્યું, અને જ્યારે તે જવા લાગી, ત્યારે આદિત્યએ માત્ર તેના ખભા પર હાથ મૂકી "બાય" કહ્યું.
આયશાએ પાછળ વળીને જોયું. તે ઘર, જેણે તેમને પ્રેમ અને સહવાસની લાગણી આપી હતી, તે હવે ખાલી લાગી રહ્યું હતું. સંબંધના અંતે કોઈ મોટી લડાઈ નહોતી, કોઈ નાટક નહોતું, માત્ર એક સમજણ હતી કે કેટલાક સંબંધો અધૂરા જ રહેવા માટે હોય છે.
તે ઘરનો દરવાજો બંધ થયો, અને તેની સાથે જ આયશાના મનમાં રહેલો 'હમણાં'નો સૂરજ આથમી ગયો. તેણે સમજાયું કે લિવ-ઇન રિલેશનશિપ કદાચ આધુનિકતાનું પ્રતિક હોય, પરંતુ તે દરેક વ્યક્તિના દિલને સંતોષ આપી શકતું નથી. કેટલાક સંબંધોને મજબૂત પાયાની જરૂર હોય છે, અને તે પાયો વચનો અને સમર્પણથી જ બને છે.
લિંગ ઇન રિલેશનશિપ વિશે તમારા વિચારો શું છે તે મને કોમેન્ટમાં જરૂરથી જણાવજો સમાજ માટે આ સંબંધ ઉપયોગી છે કે નહીં તે પણ જણાવજો. અત્યારે તો આ ક્લીમ ઇન રિલેશનશિપ કરતાં પણ બે ડગલા આગળ વધીને પાર્ટનરશીપ થાય છે મોટા મોટા શહેરોમાં તેનું ચલણ પણ ચાલુ થઈ ગયું છે હજુ નાના શહેરો આ બધી બાબતથી બાકાત છે પણ નાના શહેરોની અંદર પણ લીવ ઇન રિલેશનશીપ તો ચાલુ જ છે તેના ફાયદા અને તેના ગેરફાયદા બંને છે તમને મારી આ વાર્તા કેવી લાગી એ તો જણાવજો અને સમાજ માટે કેટલી ઉપયોગી છે એ પણ.
