વધતાં જતાં તણાવ અને પૈસાની કમી ના લીધે સંબંધોમાં હવે ધીરે ધીરે નિરસતા આવવાં લાગી છે.સમજણ, વિશ્વાસ અને વિચારોનાં મતભેદ વધી રહ્યા છે ત્યારે નાની નાની વાતમાં ઝધડાનુ પ્રમાણ પણ વધવા લાગ્યું છે એટલે જ વર્ષોના સંબંધમાં અંત જરૂરી બની જાય છે.
શહેરની એક ધમધમતી કોફી શોપમાં આર્યા અને વિરાટ સામસામે બેઠા હતા. તેમના ચહેરા પર ઉદાસીની છાયા હતી. તેમની વચ્ચે ઘણા સમયથી ચાલી રહેલા સંબંધોનો આજે અંત આવવાનો હતો.
"તો આખરે તું એ જ કહેવા માંગે છે ને કે હવે આપણે સાથે નથી?" આર્યાનો અવાજ ભારે હતો.
વિરાટે ઊંડો શ્વાસ લીધો. "આર્યા, તું જાણે છે કે આ મારા માટે કેટલું મુશ્કેલ છે. પણ હવે આ સંબંધમાં કશું બચ્યું નથી."
"કશું નથી બચ્યું? વિરાટ, આપણે સાથે કેટલા સુંદર પળો વિતાવ્યા છે! શું એ બધું તું આસાનીથી ભૂલી જઈશ?" આર્યાની આંખોમાં પાણી આવી ગયું.
"હું કશું નથી ભૂલી રહ્યો, આર્યા. પણ સત્ય એ છે કે હવે આપણા વિચારો અલગ છે, આપણી મંઝિલ અલગ છે. આપણે એકબીજાને દુઃખી જ કરીશું." વિરાટનો અવાજ મક્કમ હતો, પણ તેમાં દર્દ છુપાયેલું હતું.
"તો શું તું એવું કહેવા માંગે છે કે મારો પ્રેમ ઓછો પડી ગયો?" આર્યાએ તીખા સ્વરમાં પૂછ્યું.
"ના, આર્યા. તારા પ્રેમમાં કોઈ કમી નથી. કદાચ મારી જ લાયકાત નથી કે હું તને ખુશ રાખી શકું."
"આ બધું બહાનું છે, વિરાટ! તું ક્યારેય મારા માટે ગંભીર નહોતો. તને હંમેશાં બીજા વિકલ્પોની શોધ રહેતી હતી." આર્યાનો ગુસ્સો હવે આંસુઓમાં ભળી ગયો.
વિરાટે ટેબલ પર હાથ મૂક્યો. "આર્યા, પ્લીઝ આવું ના બોલ. મેં તને હંમેશાં ચાહી છે, પણ સંબંધો માત્ર પ્રેમથી નથી ચાલતા. તેમાં સમજણ, વિશ્વાસ અને ભવિષ્યની સમાન દ્રષ્ટિ પણ હોવી જરૂરી છે."
"અને હવે તને એ બધું બીજામાં દેખાય છે, ખરું ને?" આર્યાએ વ્યંગમાં કહ્યું.
વિરાટ ચૂપ રહ્યો. તેની ચુપકીદી આર્યા માટે કોઈ જવાબથી ઓછી નહોતી.
થોડીવાર શાંતિ છવાઈ રહી. પછી આર્યાએ પોતાનો પર્સ ખોલ્યો અને પોતાનો જૂનો ફોન કાઢ્યો. એ ફોન તેમણે સાથે વિતાવેલા શરૂઆતના દિવસોમાં ખરીદ્યો હતો.
"યાદ છે આ ફોન?" આર્યાએ ફોન વિરાટ સામે ધર્યો. "આપણા પ્રેમની શરૂઆતના કેટલા મેસેજ અને કોલ્સ હશે આમાં."
વિરાટે ફોન તરફ જોયું. તેના ચહેરા પર એક ઝાંખી સ્માઈલ આવી ગઈ. "હા, યાદ છે. તારો પહેલો 'આઈ લવ યુ' મેસેજ પણ આમાં જ હતો."
"અને આજે આ ફોન પર આપણી છેલ્લી વાત થઈ રહી છે." આર્યાનો અવાજ ફરીથી ભીનો થઈ ગયો.
"આર્યા, પ્લીઝ તું રડીશ નહીં. મારા માટે આ બધું કહેવું પણ આસાન નથી." વિરાટે તેનો હાથ પકડવા પ્રયત્ન કર્યો, પણ આર્યાએ પોતાનો હાથ પાછો ખેંચી લીધો.
"હવે સ્પર્શ પણ નહીં, વિરાટ. જ્યારે સંબંધ જ નથી રહ્યો તો સ્પર્શનો શું અર્થ?"
વિરાટનો ચહેરો ફિક્કો પડી ગયો.
આર્યાએ ફોનમાં કંઈક ટાઈપ કર્યું અને પછી ફોન વિરાટ સામે મૂકી દીધો. "આ મારો છેલ્લો મેસેજ છે તારા માટે. વાંચી લે."
વિરાટે ફોન ઉપાડ્યો અને સ્ક્રીન પર જોયું. મેસેજમાં લખ્યું હતું: "હું તને ક્યારેય માફ નહીં કરું, પણ હું તને હંમેશાં પ્રેમ કરતી રહીશ."
વિરાટની આંખો પણ ભીની થઈ ગઈ. તે કશું બોલી શક્યો નહીં.
આર્યા ઊભી થઈ. "મારો સમય પૂરો થયો. ગુડબાય, વિરાટ."
તે ઝડપથી કોફી શોપની બહાર નીકળી ગઈ. વિરાટ ત્યાં જ બેસી રહ્યો, હાથમાં આર્યાનો જૂનો ફોન પકડીને. એ ફોન જાણે તેમના તૂટેલા સંબંધોની મૂક સાક્ષી હતો. એ 'છેલ્લો ફોન' એક અધૂરી પ્રેમ કહાનીનો અંત હતો, જેમાં કદાચ બંનેના દિલમાં ક્યાંક પ્રેમની એક નાની ચિનગારી હજી પણ સળગી રહી હતી.
🌹 કલમ મારી પ્રતિસાદ તમારો 🌹
