જેન્સીએ મિસ્ટર ધનરાજને ફોન જોડ્યો. ફોન ઉપાડતા જ ધનરાજે પૂછ્યું, "હા, જેન્સી! તારો ભાઈ કેમ છે? મને હોસ્પિટલમાંથી ખબર મળી હતી."
જેન્સીના અવાજમાં આભાર હતો. "તે હવે ઠીક છે સર. બધી ચિંતા દૂર થઈ ગઈ છે. તમારા મદદ વગર આ શક્ય નહોતું. તમારો ખુબ ખુબ આભાર."
ધનરાજે કહ્યું, "એમાં આભાર શાનો? તું મારી મદદ કરી રહી છે અને હું તારા પરિવારની. આ તો એક ડીલ છે. હવે તું ક્યારે મારા ઘરે આવી રહી છે?"
"હું બસ નીકળી જ રહી છું, સર." જેન્સીએ કહ્યું. "તમે એડ્રેસ તો મોકલી દીધું છે, હું ટેક્સી કરીને આવી જઈશ."
ધનરાજે કહ્યું, "ના ના, ટેક્સીની જરૂર નથી. મારો ડ્રાઈવર દસ મિનિટમાં હોસ્પિટલ પહોંચી જશે. તે તને લેવા માટે જ આવી રહ્યો છે. તારે ક્યાંય પણ જાતે જવાનું નથી."
જેન્સીએ આ સાંભળીને આશ્ચર્ય અનુભવ્યું. ધનરાજ શેઠ જેટલા મોટા અને પૈસાદાર વ્યક્તિ હતા, તેટલા જ તેઓ દયાળુ પણ લાગતા હતા. જેન્સીએ ફોન મૂક્યો અને પોતાની મમ્મી અને દાદી તરફ ફરી.પારિવારિક મુલાકાત અને એક નવી ચિંતા
"મમ્મી, હું હવે રજા લઉં છું." જેન્સીએ કહ્યું.
દાદીએ તરત જ પૂછ્યું, "કેમ? તું ક્યાં જાય છે? તારા ભાઈને મુકીને?" દાદીનો સ્વર થોડો લાલચી લાગતો હતો, કારણ કે તેમને હોસ્પિટલની સુવિધા છોડવી નહોતી.
જાનકીએ તરત જ કહ્યું, "જેન્સી, તું અહીં જ રોકાઈ જા ને. આપણી પાસે રૂમ છે."
જેન્સીએ શાંતિથી સમજાવ્યું, "મમ્મી, મને આજે જ નોકરી પર જવાનું છે. મારી જોબ ટેમ્પરરી છે અને મેં પહેલા જ કહ્યું હતું કે મને જલ્દી જોઈન કરવું પડશે. આ હોસ્પિટલમાં જ કામ છે એટલે આસપાસ જ રહેવું પડશે. પણ હું રોજ તમને મળવા આવીશ."
પ્રિયા, જે પોતે પોતાના પ્રેઝન્ટેશનની ખુશીમાં હતી, તેણે જેન્સીને ટેકો આપતા કહ્યું, "મમ્મી, જવા દો જેન્સીને. તે તેની જોબ પર જાય છે. તે આપણી ચિંતા કરશે નહીં."
જેન્સીએ પ્રિયા સામે સ્મિત કર્યું. તેને ખબર હતી કે પ્રિયાને તેની સફળતાની ચિંતા વધુ હતી.
થોડીવારમાં જ એક કાળી લક્ઝરી કાર હોસ્પિટલના ગેટ પર આવીને ઊભી રહી. એક ડ્રાઈવર બહાર આવ્યો અને જેન્સીને શોધવા લાગ્યો. ડ્રાઈવરે કહ્યું, "મિસ જેન્સી, હું મિસ્ટર ધનરાજનો ડ્રાઈવર છું. તમને લેવા માટે આવ્યો છું."
આ દ્રશ્ય જોઈને દાદીની આંખો પહોળી થઈ ગઈ. તેમને લાગ્યું કે જેન્સી કોઈ મોટી જગ્યાએ નોકરી કરવા જઈ રહી છે. જેન્સીએ પોતાના પરિવારને વિદાય આપી અને કારમાં બેસી ગઈ.સફર અને વિચારનો વંટોળ
જેન્સીની કાર શહેરના હાઈવે પર દોડી રહી હતી. જેન્સીએ બારીની બહાર જોયું. મુંબઈની ઊંચી ઈમારતો, ભીડવાળા રસ્તાઓ અને ઝડપથી ભાગતા લોકો... આ બધું તેના માટે એક નવી દુનિયા હતી. આ જ દુનિયામાં, ક્યાંક એક એવું રહસ્ય છુપાયેલું હતું જે જાનના જીવનને જોખમમાં મૂકી રહ્યું હતું.
જેન્સીના મનમાં ઇન્સ્પેક્ટરની વાત ફરી યાદ આવી. તેણે વિચાર્યું, "શું જાનના ફઈ-ફુવા જ તેને મારવા માંગે છે? અને પ્રેમ, જે તેને પોતાના ભાઈની જેમ પ્રેમ કરે છે, તેને આ વાતની ખબર પણ નથી?" આ બધા વિચારો જેન્સીના મનમાં એક ભારે પથ્થરની જેમ બેસી ગયા.
થોડીવાર પછી, કાર એક વિશાળ ગેટ સામે આવીને ઊભી રહી. ગેટ પર "ધનરાજ વિલા" લખેલું હતું. ગેટની અંદર, એક વિશાળ બંગલો દેખાઈ રહ્યો હતો. બંગલાની સામે એક મોટો બગીચો હતો, જે ખૂબ જ સુંદર રીતે સજાવેલો હતો. જેન્સીનું હૃદય એક ધબકારો ચૂકી ગયું. તે આશ્ચર્ય સાથે વિચારવા લાગી કે આટલી મોટી સંપત્તિનો માલિક જાન પોતે છે, પણ તેને આ વાતની જાણ પણ નથી.
કાર બંગલાના મુખ્ય દરવાજા પાસે ઊભી રહી. જેન્સીને લાગ્યું કે હવે તે એક એવી દુનિયામાં પ્રવેશ કરી રહી છે, જેનું તેણે ક્યારેય સપનું પણ જોયું નહોતું. આ દુનિયા સુંદરતા અને વૈભવથી ભરેલી હતી, પણ તેની અંદર એક ખતરનાક રહસ્ય છુપાયેલું હતું.
હવે, શું જેન્સી આ નવા ઘરમાં જાનને મળશે? અને શું થશે જ્યારે બંને પહેલીવાર સામ-સામે આવશે?
.........
