'જાન'ની સારવાર અને જેન્સીની મુંઝવણ
આગળ આપણે જોયું કે ધનરાજ શેઠ હોસ્પિટલે જાય છે, જ્યાં તેમને ડોક્ટર સાહેબ સાથે મુલાકાત થાય છે.
ડોક્ટર સાહેબ કેબિનની બહાર ઊભેલા પ્યુનને કહે છે, "તું જા અને સિસ્ટર જેન્સીને બોલાવી લાવ. તેને કહે કે ડોક્ટર સાહેબ બોલાવે છે, કામ છે."
ડોક્ટર સાહેબ ધનરાજ શેઠને કહે છે, "જેન્સી બહુ સારી નર્સ છે અને તે બહુ સરસ રીતે દેખભાળ કરશે. પણ તમે તેને માત્ર તમારી સાથે આવવા માટે વિનંતી (request) કરી શકો છો, પૈસાની વાત કરતા નહીં."
ધનરાજ કહે છે, "તમે ફિકર ન કરો ડોક્ટર, હું તેની સાથે વ્યવસ્થિત વાત કરીશ."
પ્યુન જેન્સી પાસે જઈને કહે છે, "સિસ્ટર, તમને ડોક્ટર સાહેબ બોલાવે છે. તેમની ઓફિસમાં જઈને તેમને મળી લો."
જેન્સી કહે છે, "ઠીક છે, તું જા, હું મળી આવીશ."
જેન્સી એક-બે પેશન્ટને તપાસી અને પછી ડોક્ટર સાહેબને મળવા જાય છે. ઓફિસમાં પ્રવેશતાં જ જેન્સી જુએ છે કે ધનરાજ શેઠ પણ ત્યાં હાજર હતા. જેન્સીને ખ્યાલ તો આવી જાય છે કે તેને શા માટે બોલાવી છે, અને તે કહે છે, "ગુડ મોર્નિંગ ડોક્ટર, મારું કંઈ કામ હતું?"
ડોક્ટર સાહેબ કહે છે, "હા, તું આ ચેર પર બેસ. ધનરાજ શેઠને તારી સાથે વાત કરવી છે."
જેન્સી ચેર પર બેસી જાય છે અને ધનરાજ શેઠની સામે જોતા પૂછે છે, "તમારે મારું શું કામ પડ્યું? હું તમારા માટે શું કરી શકું?"
ધનરાજ કહે છે, "તમે જે પેશન્ટની સારવાર કરો છો તે મારો ભત્રીજો જાન છે. મારી ઈચ્છા છે કે તમે મારી સાથે ઇન્ડિયા ચાલો અને ત્યાં મુંબઈમાં થોડાક દિવસ મારા ભત્રીજા જાનની સારવાર કરો. તમને તેના વિશે બધી જાણ છે કે કઈ રીતે ટ્રીટમેન્ટ કરવી, તેમની દવા સમયસર ક્યારે આપવી. જો બીજી નર્સ રાખીશું તો તેને જાન વિશે કંઈ ખબર નહીં હોય અને જો કોઈ દવા બાબતે ગડબડ થશે તો જાનને નુકસાન થશે. એટલે મારી ઈચ્છા છે કે તમે મારી સાથે મુંબઈ ચાલો."
જેન્સી કહે છે, "મને ડોક્ટર સાહેબે આ બાબતે વાત કરી હતી, પણ મારી મમ્મીની મરજી વગર હું ક્યાંય ન જઈ શકું, અને ખાસ કરીને તો કોઈના ઘરે એવી રીતે તો હું જઈ જ ન શકું. હોસ્પિટલ હોત તો જુદી વાત હતી, પણ મારા મમ્મીએ ચોખ્ખી ના પાડી દીધી છે. એટલે આઈ એમ સોરી, હું તમારી સાથે નહીં આવી શકું, સર."
ધનરાજ શેઠ કહે છે, "તું કહે તો હું તારી મમ્મી સાથે વાત કરું. તું મને તેની સાથે વાત કરાવ."
જેન્સી ઊભી થઈ જાય છે અને અકડામણમાં કહી દે છે, "આઈ એમ સોરી સર, હું તમારી સાથે નહીં આવી શકું. વાત થઈ ગઈ પૂરી!"
જેન્સી ચેર પરથી ઊભી થઈ જાય છે.
ડોક્ટર સાહેબ માત્ર એટલું જ કહે છે, "જેન્સી, શું બોલે છે તું આ બધું...?"
જેન્સી માથું નીચું નાખી દે છે અને કહે છે, "સોરી ડોક્ટર સાહેબ, હું બીજા પેશન્ટને જોવા જાઉં છું. તે લોકોને દવા દેવાની બાકી છે અને બી.પી. માપવાનું છે." એમ કહીને જેન્સી ઓફિસની બહાર નીકળી જાય છે અને સ્ટાફ રૂમમાં જતી રહે છે.
ડોક્ટર સાહેબ ધનરાજ શેઠ પાસે માફી માંગતા કહે છે, "આજે આને શું થઈ ગયું છે? તે કોઈ દિવસ આવું વર્તન કોઈ સાથે ન કરે. આઈ એમ સોરી ધનરાજ શેઠ, જેન્સીના આ વર્તન બદલ તમારી પાસે માફી માંગુ છું."
ધનરાજ શેઠ કહે છે, "કંઈ વાંધો નહીં, હું સમજી શકું છું. છોકરી સંસ્કારી છે. તેની મમ્મીએ ના પાડી એટલે થોડીક ચિંતામાં લાગે છે."
સ્ટાફ રૂમમાં જેન્સી અને પ્યુનની વાતચીત
સ્ટાફ રૂમમાં જેન્સીને ચાનો કપ આપતા પ્યુન કહે છે, "સિસ્ટર, તમે આજે કંઈક અપસેટ લાગો છો. તમને આટલા ગુસ્સામાં, જોરથી બોલતા પહેલીવાર જોયા-સાંભળ્યા. નવાઈ લાગી. કંઈ ટેન્શન જેવું તો નથી ને? કંઈ મારા જેવું કામ હોય તો કહેજો, મુંઝવણમાં ન રહેતા."
જેન્સી પોતાને શાંત રાખતા કહે છે, "ના ભાઈ, એવું કંઈ નથી, બધું બરાબર છે."
જેન્સી મનમાં વિચારે છે, 'મારે આવી રીતે તો બોલવાની જરૂર નહોતી. હું આ વાત શાંતિથી પણ કરી શકત.'
જેન્સી ચાનો કપ ટેબલ પર મૂકીને તરત ઊભી થઈ જાય છે અને બહાર જાય છે તો ધનરાજ શેઠ હોસ્પિટલની બહાર જતા દેખાય છે. તે તેમની પાછળ દોડે છે અને કહે છે, "સર, એક મિનિટ ઊભા રહો..."
ધનરાજ શેઠ પાછળ વળીને જુએ છે તો જેન્સી હોય છે. ધનરાજ શેઠ ઊભા રહી જાય છે.
જેન્સી ધનરાજ સરની પાસે જઈને કહે છે, "આઈ એમ સોરી સર, મારે તમારી સાથે આ રીતે વાત..." એટલું બોલે છે ત્યાં ધનરાજ સર વચ્ચેથી તેની વાત કાપતા કહે છે, "કંઈ વાંધો નહીં, બેટા. ક્યારે કેવું થઈ જાય, નેવરમાઈન્ડ... ભૂલી જાવ તે વાતને." એમ કહીને ધનરાજ શેઠ હોસ્પિટલની બહાર નીકળી જાય છે.
જેન્સી તેમને ફક્ત જતા જોતી રહે છે અને વિચારે છે, 'કેટલા જેન્ટલમેન માણસ છે! મેં રૂક્ષતાથી વાત કરી તો પણ તેમને ખોટું ન લાગ્યું.'
નીતાની કોલેજ અને તપાસ
આ બાજુ નીતા બપોર પછી કોલેજમાંથી ફ્રી થઈ અને વિન્ટર કલેક્શન માટે બધેથી માહિતી એકઠી કરવા લાગે છે. તેના કોલેજ ફ્રેન્ડ, તેનું બીજું ફ્રેન્ડ સર્કલ અને મોટા બ્યુટીકમાં જઈને બધે તપાસ કરવામાં તેને સાંજ પડી જાય છે.
તે પછી હોસ્ટેલે પાછી ફરતી હોય છે ત્યારે રસ્તામાં તેને ઇન્સ્પેક્ટરનો ફોન આવે છે. પેલી ઇન્સ્પેક્ટર કહે છે, "તે મને હજી ઇન્ફોર્મેશન આપી નથી. તારો કોઈ મેસેજ નથી."
તો નીતા કહે છે, "હજી હું હોસ્ટેલમાં પહોંચી નથી. હવે હું હોસ્ટેલમાં જઈ રહી છું. ત્યાં પહોંચી અને હું મારી ફ્રેન્ડ સાથે વાત કરીશ. તે એક નર્સ છે અને તે તે જ હોસ્પિટલમાં કામ કરે છે. હું તમને રાત્રે અથવા કાલ સવારે મેસેજ કરીશ. તમારું કામ થઈ જશે, ઇન્સ્પેક્ટર મેડમ, મારા પર ભરોસો રાખો, હું તમારું કામ કરી આપીશ."
ઇન્સ્પેક્ટર કહે છે, "ઠીક છે, રાત સુધીમાં કામ થઈ જાય તો સારું."
નીતા કહે છે, "ઇન્સ્પેક્ટર મેડમ, મને જેટલી ઇન્ફોર્મેશન મળશે ને, તેટલી હું કઢાવી લઈશ અને તમને મોકલી દઈશ. તમે મારા પર ભરોસો કર્યો છે, હું તમારો ભરોસો નહીં તોડું, ઠીક છે...?"
તો પેલી ઇન્સ્પેક્ટર કહે છે, "ઠીક છે... ઠીક છે... ચાલો, હવે હું ફોન રાખું છું. બહુ વધારે પડતું બોલવાની જરૂર નથી."
નીતા ફોન મૂકી અને હોસ્ટેલ તરફ નીકળી જાય છે.
જાનના રૂમમાં જેન્સીના વિચારો
જેન્સી જાનના રૂમમાં બેઠી છે અને તે જાન તરફ જોઈને વિચારે છે, 'જો તો આ... આ માણસના કેટલા દુશ્મન છે! બહુ પૈસા હોવા એ નથી સારું. વધારે પડતા રૂપિયા પણ માણસના જીવના દુશ્મન થઈ જાય છે. તેની પાસે કોઈ પોતાનું પણ રહેતું નથી. હવે મિસ્ટર જાન એક-બે દિવસ જ આ હોસ્પિટલમાં છે. પછી તો તે પણ અહીંથી ચાલ્યા જશે. કદાચ આ હોસ્પિટલમાં મિસ્ટર જાનની છેલ્લી રાત હોય? કદાચ કાલે તે જતા પણ રહે? મિસ્ટર જાનના અંકલ મિસ્ટર જાનને અહીંથી ઇન્ડિયા લઈ જવા માંગે છે...'
(જેન્સી મનમાં વિચાર કરતી હોય છે ત્યાં પાસે બીજી નર્સ બેઠી હતી તે કહે છે,) "સિસ્ટર, તમારો ડ્યુટીનો ટાઈમ પૂરો થઈ ગયો. તમારે જવું હોય તો તમે જઈ શકો છો. હું તમને આ પેશન્ટના આજ રાતના બધા રિપોર્ટ આમાં લખી અને રાખી દઈશ."
જેન્સીને જવાનું મન નથી થતું, પણ તે ઊભી થઈ જાય છે અને નર્સને પાછી એકવાર કહે છે, "મેં તેમને બધી દવા આપી દીધી છે. હવે તે ઊઠશે નહીં એટલે તારે કંઈ ચિંતા કરવાની જરૂર નથી. પણ કંઈ પણ રાતના મુવમેન્ટ કરે કે કંઈ પણ બોલે તો તું આ નોટપેડમાં બધું લખી નાખજે."
પછી જેન્સી ઊભી થઈ અને રૂમની બહાર નીકળતા એકવાર ફરીથી જાન તરફ જોય છે. બે ઘડી જાનની તરફ જોતી જ રહે છે.
બીજી સિસ્ટર પૂછે છે, "સિસ્ટર, તમે કંઈ ભૂલી ગયા કે શું?"
જેન્સી બીજી સિસ્ટરને કહે છે, "કંઈ ભૂલી નથી ગઈ." એમ કહીને હોસ્પિટલની બહાર તરફ ચાલતા ચાલતા એકલી એકલી બોલે છે, "આ મિસ્ટર જાનને લઈ જાય એમાં મને એટલો બધો શું ફરક પડે છે? પેશન્ટ છે, મારે એટલી શું ચિંતા કરવાની જરૂર છે? રોજ કેટલાય પેશન્ટ આવે છે અને જાય છે. મારે શું કામ તેની ચિંતા કરવી જોઈએ? એના ઘરના લોકો છે ચિંતા કરવા માટે."
એમ બોલતી બોલતી તે હોસ્ટેલ તરફ ચાલવા લાગે છે. આ બાજુ નીતા પણ હોસ્ટેલે પહોંચે છે. નીતા દૂરથી જેન્સીને આવતા જોઈ જાય છે.
નીતા હાથ હલાવતા કહે છે, "જેન્સી, તું આવી ગઈ!"
જેન્સી નીતાને જુએ છે. તે નીતાને પૂછે છે, "તું અત્યારે ક્યાંથી આવે છે? તારી તો કોલેજ બપોરે પતી જાય છે. તું અત્યારે ક્યાં ગઈ હતી?"
નીતા કહે છે, "ઓહો... સવાલ ચાલુ થઈ ગયા.... પહેલા આપણે ઉપર જઈએ. હું બહુ થાકી ગઈ છું. આપણે ઉપર જઈએ અને નિરાંતે વાતો કરીશું, બરોબર? તારે જેટલા સવાલ પૂછવા હોય એટલા પૂછી લેજે. ચાલ હવે અને આ ટિફિન પકડ, મારા હાથમાં બીજી વસ્તુઓ છે."
જેન્સી નીતાના હાથમાંથી ટિફિન લઈ લે છે અને બંને જણા ઉપર તેમના રૂમમાં જાય છે.
શું નીતા ઇન્સ્પેક્ટરની સાથે થયેલી વાત જેન્સીને કરશે? આગળ મિસ્ટર જાનનું શું થશે? તે જશે કે નહીં? આપણે 18મા ભાગમાં જોઈશું.
