મિસ તારા સમજી જાય છે અને કહે છે, "તું પૈસાની ચિંતા ન કર, ખાલી આ માણસને ઓળખ."
ચોકીદાર ફોટો જોઈને કહે છે, "હા, આ તે જ માણસ છે જે રાતના મિસ્ટર જાનને મળવા આવ્યો હતો, પણ હોસ્પિટલમાં રાતના કોઈને અંદર જવાની પરવાનગી નથી એટલે તે તેમને મળી ન શક્યા અને ત્યાંથી જતા રહ્યા."
ધનરાજ શેઠનો ઘરની અંદરથી અવાજ આવે છે, "તારા ક્યાં છે તું? ચાલ આપણે ડિનર કરી લઈએ." મિસ તારા ગભરાઈ જાય છે અને કહે છે, "ભાઈ, અહીં જ છું, આવું છું..."
મેડમ તારા તેમના પર્સમાંથી ઝડપથી થોડાક પૈસા ચોકીદારના હાથમાં આપે છે અને કહે છે, "ઠીક છે, મારે પાછું તારું કામ પડશે, તારો ફોન નંબર મને આપ."
ચોકીદાર પોતાનો ફોન નંબર આપે છે. મેડમ તારા ચોકીદારને કહે છે, "ચાલ, ફટાફટ નીકળ અહીંથી અને જોજે કોઈ તને જોઈ ન લે." ચોકીદાર મેડમ તારાને સલામ કરતો ત્યાંથી નીકળી જાય છે.
પછી મિસ તારા ઘરની અંદર જાય છે, જ્યાં ધનરાજ શેઠ ડિનર ટેબલ પર તેની રાહ જોઈ રહ્યા હોય છે.
ધનરાજ કહે છે, "તારા તું ક્યાં રહી ગઈ હતી? મારે તારી સાથે થોડીક વાત કરવી છે. બેસ અહીં."
મિસ તારા ટેબલ પર બેસતા કહે છે, "શું વાત છે, ભાઈ?"
તો ધનરાજ શેઠ કહે છે, "હમણાં મને અહીંની પોલીસ કચેરીમાંથી એક પોલીસ ઓફિસરનો ફોન આવ્યો. તેમણે મને કહ્યું કે જાનનું એક્સિડન્ટ થયું નથી, પણ તેનું એક્સિડન્ટ કરવામાં આવ્યું છે."
મિસ તારા ચોંકી જાય છે, પણ પોતાને સંભાળતા ધનરાજને પૂછે છે, "ભાઈ, પણ તેમને કેમ ખબર પડી કે આ એક્સિડન્ટ નથી?"
તો ધનરાજ શેઠ કહે છે, "એ લોકોએ એક્સિડન્ટ સાઇટ પર કારને તપાસી, તો રિપોર્ટમાં આવ્યું કે અગાઉ કારની બ્રેક ફેલ કરી છે અને તેના પાછળના બંને ટાયરમાંથી એક સરખા નવા ખીલા મળી આવ્યા. એ લોકોને શંકા છે કે જાનને કોઈએ મારવાની કોશિશ કરી છે, પણ કોણ હોઈ શકે? જાનનો દુશ્મન?"
મિસ તારા ધનરાજને કહે છે, "તમે ચિંતા ન કરો, ભાઈ. પોલીસ તપાસ કરશે એટલે બધું બહાર આવી જશે."
ધનરાજ કહે છે, "મને લાગે છે કે મારે આ માટે એક ડિટેક્ટીવ કરવો જોઈએ, જે એક્સિડન્ટ વિશે બધી માહિતી કાઢી આપશે. હું કાલે સવારે તપાસ કરાવું કે અહીં કોઈ સારો ડિટેક્ટીવ હોય તો તેને હાયર કરી લઉં."
મિસ તારા કહે છે, "ઠીક છે, ભાઈ. તમને જેમ ઠીક લાગે તેમ કરો. તપાસ કરવી તો જરૂરી જ છે."
પછી ધનરાજ શેઠ અને મિસ તારા ડિનર કરી લે છે.
આ બાજુ જેન્સીને ઊંઘ નથી આવતી. તે ઊભી થઈને પાણી પીવા જાય છે. ત્યાં તેના ફોનમાં મેસેજ આવે છે. જેન્સી પાણીનો ગ્લાસ ભરીને ટેબલ પર રાખીને મોબાઈલ હાથમાં લઈને જુએ છે તો પ્રિયાનો મેસેજ હોય છે.
જેન્સી મોબાઈલ ખોલી અને મેસેજ વાંચે છે, તો પ્રિયાએ લખ્યું હોય છે, "કેમ છે..... જેન્સી? કેવી ઠંડી છે ત્યાં?"
તો જેન્સી કેટલાય દિવસે પ્રિયાનો મેસેજ જોઈને ખુશ થઈ જાય છે.
જેન્સી રિપ્લાય કરે છે, "અહીં હમણાં થોડી વધારે ઠંડી રહે છે. ઘરમાં બધા કેમ છે?"
તો પ્રિયા જવાબ આપે છે, "બધું ઠીક છે. મમ્મી એનું રોજ રસોઈ કામ કરે છે અને પેલી કરિયાણાવાળી તારી થનાર સાસુના રોજ મહેણાં-ટોણા સાંભળે છે. દાદી રોજ કોઈકના ઘરે પંચાયત કરવા જાય છે અને ભાઈ અઠવાડિયે અઠવાડિયે નવી નોકરી શોધે છે, ક્યાંય ટકતો જ નથી. અને હું મારી ફેશન ડિઝાઈનિંગમાં ખુશ છું."
જેન્સી લખે છે, "મમ્મીને શું જરૂર છે તેમનું સાંભળવાની? મને મમ્મીની આદત બિલકુલ નથી ગમતી. તેને ગમે તે બોલી જાય, પણ તે સામું કંઈ બોલતી નથી અને ચૂપચાપ સાંભળી લે છે. એટલું સીધું અને સરળ રહેવું સારું નથી. મમ્મીને કહેજે કે તે શેરીમાંથી જ ના નીકળે."
પ્રિયા લખે છે, "છોડને ભાઈ હવે તું.... એ લોકોનું તો રોજનું છે. મમ્મીને તો ગમે છે તેની વેવાણના મહેણાં-ટોણા લાડવા-લાપસી જેવા લાગે છે એટલે રોજ સાંભળવા જાય છે."
"હવે હું તને એક કામની વાત કહું. તું મારી વાત સાંભળ. સ્ટાર કંપનીમાં હમણાં નવું વિન્ટર કલેક્શન તૈયાર કરવાના છે, તો મને મારા આઈડિયા આપવાનું કહ્યું છે. મેં થોડુંક વિચાર્યું છે. હું પણ પ્રેઝન્ટેશનની તૈયારી કરી રહી છું, તો તારી થોડી મને હેલ્પ જોઈતી હતી. પ્લીઝ હેલ્પ કરીશ મને?"
જેન્સી લખે છે, "ઠીક છે, તું મને તારું પ્રેઝન્ટેશન મોકલ. હું અહીંનું વિન્ટર કલેક્શન જોઈ અને તને જાણ કરીશ કે તારે તેમાં શું ફેરફાર કરવા. બાકી તો તું ફેશન ડિઝાઈનિંગમાં માસ્ટર છો. મારા કપડાં પણ તું જ ડિઝાઈન કરતી હતી અને દરજી પાસે સીવડાવતી, મને યાદ છે."
"મારી ફ્રેન્ડ નીતાને ફેશન ડિઝાઈનનું નોલેજ છે. હું કાલે જ મારી ફ્રેન્ડ નીતાને કામે લગાડી દઈશ. તે તારી હેલ્પ કરી દેશે. હું તને તેનો ફોન નંબર મોકલી દઈશ, તું તેની સાથે વાત કરી લેજે. હા, પણ જોજે, તેની સાથે બિલકુલ તોછડાઈ કરતી નહીં. નીતા તારાથી ઉંમરમાં પણ મોટી છે અને સ્વભાવે તારા જેવી જ છે. તો પ્લીઝ, શાંતિથી વાત કરજે."
પ્રિયા લખે છે, "ઠીક છે મારી મા..... હું તેની સાથે શાંતિથી જ વાત કરીશ. પણ તને કેમ એમ લાગે છે કે હું બધા સાથે ઝઘડતી જ હોઉં છું? હવે હું રોજ સ્ટાર કંપનીમાં શીખવા જાઉં છું એટલે બધા સાથે કેમ ડીલ કરવી, કેમ વાતચીત કરવી તે શીખી ગઈ છું. હવે હું બહુ ગુસ્સો નથી કરતી અને મને ત્યાં બહુ મજા આવે છે."
જેન્સી લખે છે, "ઠીક છે.. હવે તું સૂઈ જા. બહુ રાત થઈ ગઈ છે. મારે પણ સવારે હોસ્પિટલે જવાનું છે. ગુડ નાઈટ."
જેન્સી ફોન મૂકી દે છે, પણ તેને ઊંઘ નથી આવતી એટલે તે ઊભી થઈ અને પોતાની ડાયરી ખોલીને લખવા બેસી જાય છે. જેન્સીને ડાયરી લખવી ગમતી હોય છે. તે ક્યારેક ક્યારેક પોતાના વિચારો તે ડાયરીમાં લખતી હોય છે. જેન્સી પોતાના મનના વિચારો ડાયરીમાં ઉતારવા લાગે છે.
માને સમજવી કેટલી અઘરી છે.
એક તરફ એ પોતાના બાળકને ઉત્તમ શિક્ષણ આપવા માંગે છે, પોતાના પગ પર ઊભા કરવા માંગે છે,
અને બીજી તરફ તે જ બાળકને સમાજના સાવ જૂના થઈ ગયેલા, બેકાર રિવાજો વચ્ચે એકલા છોડી દે છે.
જે રિવાજોને વર્ષો પહેલા અપડેટ કરવાની જરૂર હતી, તેની બદલે તે જ રિવાજો જૂની કેસેટની જેમ ચાલ્યા રાખે છે.
ભલેને પછી તે રિવાજો તેના પોતાના જ બાળકનું ગળું રૂંધી નાખવા માંગતા હોય.
બાળકો ઊડવા માંગે છે આકાશમાં દૂર સુધી, પણ તેની પાસે ઊડવા માટે પણ પાંખો નથી.
પાંખો તો માતા-પિતાના સંસ્કાર અને રૂઢિવાદી સમજ અને રિવાજોએ લઈ લીધી છે.
તેને પોતાના માટે ઘડીક વાર જીવવું છે, દૂર સુધી આકાશમાં ઊડવું છે.
પણ મને લાગે છે આ એક સપનું છે, જે કોઈ દિવસ સાચું નહીં થાય.
જેન્સી એટલું લખે છે ત્યાં તેને બારી પાસે કોઈ અવાજ આવે છે. જેન્સી ધ્યાન નથી દેતી અને બુકને પાછી ખાનામાં મૂકી, લાઇટ બંધ કરી અને પછી સૂઈ જાય છે.
(આગળ શું થશે એ જોવા માટે આગળના ભાગની રાહ જુઓ)
