શૌર્યએ સાંજનું જમવાનું પતાવ્યું.તે તેના આલીશાન બેડરૂમ માં ગયો. તેને પોતાનું લેપટોપ ઓપન કર્યું,તે ગામની જમીન અને જાણકારી પ્રાપ્ત કરવા માંગતો હતો.આ જગ્યા સાથે કેવા મોટાં સરકારી અધિકારીઓ નો સાથ છે,કે કોનાં દસ્તાવેજ હેઢળ આ જમીન છે. તે માહિતી તપાસ કરે એટલામાં ફોન ની ઘંટડી વાગી..તેને ફોન જોયો પણ ઉપાડ્યો નહિ.થોડી વાર રહી ફરી ફોન માં ઘંટડી વાગે છે.
બોલ ઋષિકા શું કામ છે?
શું કામ છે મતલબ, હું તને કંઈ કામ હોય તો જ ફોન કરી શકું છું.તે મને આખા દિવસ માં એક પણ ફોન કે ઇમેઇલ નથી કર્યો. મારો કૉલ પણ રિસીવ નથી કરતો. .(ઋષીકા ગુસ્સે થતાં એકીશ્વાસે બોલે છે)
ડિયર, તને તો ખબર છે ને હું કામમાં વ્યસ્ત હોવ તો વાત ના કરી શકું.
સારું ચલ! હું કાલે તને મળવા આવવાની છું.જો પેલાજ કહિદવ છું એકપણ કામનું બહાનું નય ચાલે.
સોરી! હું કાલે વહેલી સવારે એક જગ્યા એ જમીન જોવાં જવાનો છું.તો આવતાં એક દિવસ લાગશે.
શું કામ આવું કરે છે?જા નય બોલવું તારી સાથે...
તું એકલો જવાનો છે?
હા! એકલાં જવાનું વિચારી રહ્યો છું.
તો મને પણ સાથે લેતો જાને,તને સથવારો પણ મળી રહેશે.
લેતો જાય બોલને..
ના ડિયર, હું આવું એટલે તને સમય આપી .બાકી અત્યારે મારે ખુબ જરૂરી કામ છે એ કરતાં આવું.
ઓકે ડિયર ,ચાલ હવે ગુસ્સો નય કરતી.
જમીન જોવાં જાવ એ ગામડું છે?
હા!
તને ત્યાં કોઈ છોકરી ગમી જશે તો?
હું છોકરી જોવા નય જમીન જોવાં જાવ છું,રહી વાત છોકરી ની તો મને ગામડાની છોકરીઓ માં કોઈ ઇન્ટ્રસ્ટ નથી."ગામડાની છોકરીઓ ના સ્માર્ટ હોય,કે ના તો તેનામાં ફેશન સેન્સ હોય".તું તો શૌર્ય પ્રતાપસિંહ ને જાણે છે? મને ફક્ત સ્માર્ટ લોકો જ પસંદ છે. જે હંમેશા પોતાનું પહેલાં વિચારે એવાં.
બંને થોડીવાર ફોનમાં વાતો કરી ફોન મૂકે છે.
(ઋષીકા શૌર્ય ની ગર્લફ્રેન્ડ હોય છે,જે બંને કોલેજ થી સાથે છે.)
બીજા દિવસની સવાર પડે છે શૌર્ય આજે વહેલો જાગી ગયો. રોજ ની જેમ તેને વર્કઆઉટ કર્યું,નાહિ ને તૈયાર થયો.બ્લુ ટીશર્ટ,બ્લેક જીન્સ, બ્લેક ચશ્મા,હાથમાં વોચ પેરી તે પોતાની ગાડી લઈને નીકળી ગયો.તે ટીશર્ટ માં આજે વધારે રૂપાળો લાગતો.વહેલી સવારથી નું વાતાવરણ અત્યંત શાંત હતું. શૌર્ય ને જાણે આજુબાજુ ની પ્રકૃતિ સાથે કંઈ લેવાદેવા જ નહીં, તે પોતાનાં કામ માં વધારે વ્યસ્ત હોય.
ગાડીને તેજ ઝડપે ભગાવે છે.તે ગામમાં પહોંચે છે. ગામની જમીન જોવે છે. "હમ ગુડ... જમીન જોઈ ફક્ત આટલું જ બોલે છે". આજુબાજુ દરેક જગ્યાએ નજર ફેરવી જુવે છે. જ્યારે ગામ આવું છે તો તેનાં દસ્તાવેજો પણ સ્ટ્રોંગ હશે. શૌર્ય મનોમન બોલે છે. તે ત્યાંથી નીકળી જાય છે.
__________________________________________
નંદિની વહેલી સવારે જાગી નિત્યક્રમ કરી તે આજે ગામમાં આવેલું મહાદેવ ના મંદિરે જાય છે. લાંબા વાળ નો ચોટલો,કપાળે ચાંદલો, આંખોમાં કાજલ, આછા ગુલાબી કલરના કપડાં ને નાકમાં પહેરેલી જાડી વાળી જેની ખૂબસૂરતી પર ચાર ચાંદ લગાવતી.તે પૂજાની થાળી લઈ મંદિરે જવા નીકળે છે.
માં હું મંદિરે જાવ છું,મારે આવતાં થોડોક સમય લાગશે.
હા બેટા! સમયસર આવતી રેજે.
સારું માં. કહી જતી રેય છે.
આજે રસ્તા પર જતાં પ્રકૃતિનો સુંદર નજારો ન હતો. પરંતુ આખા ગામમાં સન્નાટા ના વાદળો છવાયેલા હતા. મહાદેવ નો મંદિર થોડુંક દૂર હતું એટલે ચાલીને જતાં નંદિની ને થોડોક સમય લાગ્યો. નંદિની મહાદેવની પૂજા કરી,'હે મહાદેવ' "આ મુસીબતનો સામનો કરવા અમને શક્તિ આપજો"અને હું જે કરવાં જઈ રહી છું એના માટે મને હિંમત આપજો" પ્રાર્થના કરી નંદિની મંદિરેથી નીકળી ગઈ.
રસ્તા પરથી એક ગાડી આવી રહી હતી. એ રસ્તો સુમસાન હતો. નંદિની ગાડીની આગળ હતી તેને ખ્યાલ ન હતો કે પાછળ થી ગાડી આવે છે. ગાડી નંદિની ની પાસે જઈ ઉભી રહી.
એક્સક્યુઝમી!ગાડી નો હોર્ન મારતાં શૌર્ય એ પુછ્યું.
નંદિની ની એ પાછળ ફરી જોયું. તે ત્યાંજ ઉભી રહી.
ગાડીમાંથી શૌર્ય બોલ્યો. ગામનાં મુખ્યા નું ઘર ક્યાં છે?
કેમ તમારે શું કામ છે ? ગામનાં મુખ્યા નું,
મારે કામ છે, તમે ફક્ત એનાં ઘરનો એડ્રેસ આપો.
પહેલાં તો તમારે મારી પાસેથી એડ્રેસ જાણવું હોય તો તમે ગાડીમાંથી નીચે ઉતરી મને પૂછો તો હું તમને જણાવીશ.
શૌર્ય ને થોડો ગુસ્સો આવતાં ,તે પૂછ્યાં વગર ગાડી આગળ લઈ ચાલ્યો જાય છે. તેને વિચાર્યું કે બીજાં કોઈને પૂછી લેશે. તે જે રસ્તે હતાં તે રસ્તામાં ગામના લોકોને અવર-જવર બહુ જ ઓછી રહે છે. શોર્ય એ થોડી દૂર સુધી ગાડી ચલાવી પણ તેને રસ્તા પર કોઈ નાં મળ્યું. તેના ફોનમાં નેટવર્ક પણ નહોતું આવી રહ્યું.
શૌર્ય એ ગાડી ઉભી રાખી,તે ગાડીમાંથી નીચે ઊતર્યો. થોડી રાહ જોતાં.
નંદિની આવી રહી હતી.તે નંદિની ને આવતાં જોઈ રહ્યો હતો. નંદિની પાસે આવી ત્યારે તે જાણે ભાન માં આવ્યો હોય!.
ગુસ્સો હતો તે થોડીક વારમાં જતો રહ્યો.તેને પૂછ્યું,હવે મને એડ્રેસ આપશો?
તમે મારી પાછળ આવો હું તમને તેનાં ઘર સુધી લઈ જાવ.
હું કોઈની પાછળ નથી ચાલતો. તમે મારી ગાડીમાં બેસી જાવ.
હું કોઈ અજાણ્યા ની ગાડીમાં નથી બેસતી.
ગાડીમાં બેસી જાઓ,જલ્દી પહોંચી જશું અને સમય પણ નહીં બગડે.
તમારે આવવું હોય તો મારી પાછળ આવો નહીં તો જે રસ્તે થી આવ્યાં એ રસ્તે થી જતાં રહો.
શૌર્ય ને ફરી ગુસ્સો આવે છે,તે ગાડીમાં બેસી નંદિની ની પાછળ જાય છે.
ગામનો જાપો આવી જાય છે. શૌર્ય હાશકારો અનુભવે છે.
ત્યાંના લોકોને જોઈ શૌર્ય ગામના મુખ્યા નું સરનામું પૂછે છે.
પેલો માણસ: નંદિની બેટા આને એ સરનામે લઈ જાતો.
નંદિની શૌર્યની સામું જોઈ; ચાલો મારી પાછળ હું તમને લઈ જઈશ.
શૌર્ય કંઈ પણ બોલ્યા વગર તેની પાછળ જવાં માંડે છે.
નંદિની તેના ઘરે પહોંચે છે. શૌર્ય પણ તેની પાછળ પાછળ પહોંચી જાય છે.
આવી ગઈ બેટા મંદિરેથી. (શ્યામળદાસ બોલે છે)
હા બાપુ!
એટલાં માં શૌર્ય ઘરની અંદર પ્રવેશે છે.
બેટા! આ જુવાન કોણ છે ઓળખ્યો નહીં.
હું મિસ્ટર..(શૌર્ય બોલવા જતાં)
બાપુ આ છે મિસ્ટર શૌર્ય પ્રતાપસિંહ. ભાનુ પ્રતાપસિંહ નો પુત્ર. (શૌર્ય ને બોલતાં અટકાવી નંદિની એ જવાબ આપ્યો.)
નંદિનીના મોઢે શૌર્ય નું આખું નામ સાંભળી શૌર્ય આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો. તે બેઘડી નંદિની ની સામું જોઈ રહે છે. તેને કંઈ સમજાય રહ્યું ન હતું.
શૌર્ય: હા હું છું શૌર્ય પ્રતાપસિંહ. ભાનુ પ્રતાપસિંહ જે તમારે ગામની જમીન ખરીદવા માંગે છે એનો પુત્ર.
શ્યામળદાસ ગુસ્સે થતાં! અહીં શું લેવા આવ્યા છો? જો જમીન વિશે કંઈ વાત કરવી હોય તો એ જમીન વેચવા ના, તો અમે આજે તૈયાર છે નાં તો કાલે.
એ જમીન તો હવે મારે કોઈ પણ કિંમતે જોઈએ. તમે લોકો સીધી રીતે માની જાઓ એમાં જ તમારી ભલાઈ છે. નહિતર શૌર્ય પ્રતાપસિંહ સારી રીતે જાણે છે કે જમીન કેવી રીતે પડાવી લેવી.
શ્યામળદાસ: એય છોકરાં તું અમારા ગામમાં આવ્યો છો, અમારો મહેમાન છો એટલે ચૂપ છીએ,પણ તું તારી હદ નો વટાવ.
હાં તો સાંભળો, થોડાક દિવસોમાં આ જમીન ખાલી કરી દો બાકી સરકારી નોટીસ અને અમારાં માણસોનો કાફલો અહીં આવી જશે. પછી વિચારવાનો ટાઈમ નહીં મળે.
(આત્મવિશ્વાસ થી નંદિની બોલે છે): મિસ્ટર શૌર્ય "તારી ધમકીને તારો ઊંચો અવાજ તારા ઘરે જઈને બોલ. અહીં નહીં ચાલે". રહી વાત જમીનની તો તું તારાં મોટા(અધિકારીઓ)ચમચાઓને લઈ આવ, છતાં પણ તને કોઈ કિંમત તે જમીન નહીં મળે. તારાથી જે થાય એ કરી લે. તારી ધમકીથી અમે ડરવા વાળા નથી.
અને તું શું બોલ્યો થોડાક દિવસમાં જમીન ખાલી કરો એમ.
હું તને કહું છું: તું અત્યારથી જ હાર સ્વીકારી લે. પછી તને વિચારવાનો સમય નહીં મળે. તુ જો ફરી આવવાની કોશિશ કરીને તો તારાં મોટા બિઝનેસમેન તરીકે જે નામ,ઇજ્જત મેળવી છે તે ગામની ધૂળમાં મળી જશે એટલું યાદ રાખજે.
શું હવે નંદિની કંઈ કરશે?
શું શૌર્ય પોતાની હાર સ્વીકારી લેશે?
જાણવાં આગળ જોડાય રહો.
નંદિની ...એક પ્રેમ કથા
