ચોમાસું
મારે બેઠું તો એવું ચોમાસું, બેઠું બારેમાસ
આંખે હેલી,મોસમ ભૂલી,વહે બારેમાસ
હરખું તો નયન ભીનાં ને દુઃખમાં ચોધાર
નદી ઊમટે જાણે, નયનનગરમાં વારંવાર
મેઘ જેવું દલડું આર્દ્ર,નાજુક અને અતાગ
ન માને ક'દિ, છો સમજાવું હું લગાતાર!
છે નાની હથેળી પણ દિલ દરિયો અગાધ
સંવેદન ભર્યા ભીડ માંહે વર્તને અમાપ
આંખ વહે વાતો દિલની, અશ્રુ અસવાર
જીહ્વા વદે વાત જ કોઈ આંખ રહે પ્રમાણ
સુખ દુઃખ શોક માં નથી અશ્રુમાં અલગાવ
પાણી શાં પારદર્શક ને ઘેરો એનો બહાવ
©અર્ચિતા દીપક પંડ્યા
