*તબક્કે-તબક્કે તફાવત નડે છે*
*મને, માત્ર મારી શરાફત નડે છે !*
*નથી જઈ શકાતું ઉપરવટ, સ્વયંથી*
*અને આખરે, એ જ બાબત નડે છે !*
*બધાં ફળ મુકદ્દરને આધિન નથી કઈં*
*ઘણીવાર, ખુદની ય દાનત નડે છે !*
*ઉલેચાય ઈતિહાસ, તો ખ્યાલ આવે*
*કે સરવાળે, એકાદ અંગત નડે છે !*
*નડે છે મને સ્વપ્ન મારાં અધુરાં*
*અને સ્વપ્નને, આ હકીકત નડે છે !*
*કરી ’લ્યો હજુ સત્ય સ્વીકૃત, સહજ થઈ*
*અને કાં કહી દ્યો કે, નિયત નડે છે !*
*ખબર છે કે, સોનું તપે એમ નિખરે*
*છતાં પણ, કશુંક વારસાગત નડે છે !*
*– ડૉ. મહેશ રાવલ*