મન ની વ્યથા
✍️ વૃંદા અમિત દવે
શાંત છે આ આંખો, પણ અંદર તૂફાન છે,
હસે છે હોઠો, પણ મન તો એકલા રડે છે.
સાંજના સૂસવાટા જેવી થકી ગઈ ભીતર,
મળે બધું બધું, છતાં ખાલી લાગે ઈતર.
સપનાની ઊંચાઈમાં હતી કોઈ આશા,
પણ હકીકતના ઝટકાએ આપી છે ભાંગા વિશ્વાસા.
કોઈ કહે, "ચાલ હવે, ભૂલી જા બધું,"
પણ મનની વાત મનજ જાણે, કેમ સમજાવું બધું?
ક્યારેક તો લાગે, બસ ચીસો પાડું ઊંચે,
પણ શબ્દ પણ શરમાય જાય, લાગણીઓ જ્યાં ઊંચે.
હૃદયના પાનાં પર લખાઈ ગઈ છે વ્યથા,
ભલે કોઈ વાંચે નહિ, પણ એ તો છે સાચી ગાથા.
મન માફક કોઈ મિત્ર નથી, ન કોઈ દુશ્મન,
એ જાતે જ લડે છે, પોતાનાં અવાજ વગરનાં જુદાં વળગણ.
તો ચાલ, આજે થાઈ જઈએ એના સાથી,
મન ને સમજીએ, નહિ તો રહેશે એવી પાથિ...
