🎧 પ્રકરણ ૧: તૂટેલો રેકોર્ડ
૧. શાંતિનો ભંગ અને તીવ્ર શ્રવણ
શહેર પર રાતનું મૌન ઊતરી ચૂક્યું હતું. બારીની બહાર, વરસાદના ઝીણાં ટીપાં સિટીલાઇટ વિસ્તારના રસ્તાઓ પર ટપકતા હતા, જેનો ધીમો અવાજ આર્યનના કાનમાં તીક્ષ્ણતાથી સંભળાઈ રહ્યો હતો. ત્રીસ વર્ષનો આર્યન તેની જૂની લેધર ખુરશીમાં બેઠો હતો. ટેબલ પરની અડધી પીધેલી કોફી કપમાંથી વરાળ નીકળી રહી હતી.
એક ખાનગી જાસૂસ તરીકે, આર્યનની ઓફિસ અંધકાર અને શાંતિનું આશ્રયસ્થાન હતી. તે શાંતિમાં પણ, તેના કાન હંમેશા 'ઓવરટાઇમ' કરતા હતા.
તેણે શ્વાસ લીધો.
સૂ... સૂ... બહારના રસ્તા પરથી પસાર થતી એક કારના એન્જિનનો ધીમો ગણગણાટ.
ડ્રિપ... ડ્રિપ... પાણીના ટીપાંનું બારીના કાચ પર પડવું.
ઝણ... ઝણ... તેની ઘડિયાળમાંની બેટરીનો સૂક્ષ્મ અવાજ.
આર્યને આંખો બંધ કરી. તેને લાગ્યું કે આ શાંતિ ભ્રામક છે. તેનો સ્વભાવ સતત જોખમ સૂંઘી લેવા માટે તાલીમ પામેલો હતો. જોકે, તેની આ તીવ્ર શ્રવણ શક્તિ માત્ર વરદાન નહોતી, એક શાપ પણ હતી. બાળપણથી જ, તેના મનમાં અવાજોની ભીડ જામી રહેતી, જેનાથી તે ઘણીવાર દુનિયાથી અલગ પડી જતો. તે જાણતો હતો કે ક્યારેક અવાજ એ માત્ર ધ્વનિ નથી, પણ સત્યની શરૂઆત પણ હોય છે.
અચાનક, તેના ડેસ્ક પર પડેલો જૂનો, બીપ કરતો ફોન રણક્યો. રાતના આ સમયે આવતો કોલ હંમેશા સારા સમાચાર લઈને નહોતો આવતો.
“આર્યન સ્પીક્સ,” તેણે ટૂંકો જવાબ આપ્યો.
સામે છેડેથી એક ઊંડો, દમ તોડતો અવાજ આવ્યો. “આર્યન, હું ઇન્સ્પેક્ટર રાજવીર બોલું છું. તારી જરૂર છે. તાત્કાલિક.”
“ઇન્સ્પેક્ટર, આટલી રાતે... શું કોઈ મર્ડર કેસ છે?” આર્યને પૂછ્યું.
“નહોતું લાગતું, પણ હવે શંકા છે,” રાજવીરે કહ્યું. “કેસ છે સંગીત નિર્માતા હાર્દિક વ્યાસનો. પોશ ગાર્ડન એસ્ટેટમાં, ચોથા માળે. આવ."
૨. શાંતિનો ભંગ અને આંતરિક ડર
અડધો કલાક પછી, આર્યન ગાર્ડન એસ્ટેટના ભવ્ય ફ્લેટમાં હતો. હવા ભારે અને શંકાથી ભરેલી હતી. પોલીસની સાયરનનો ધીમો અવાજ બહારના રસ્તા પર ગુંજી રહ્યો હતો, જે આર્યનના કાનમાં ધણધણાટ પેદા કરી રહ્યો હતો.
રૂમની મધ્યમાં, ખુરશી પર, હાર્દિક વ્યાસનો મૃતદેહ ઢળ્યો હતો. ટેબલ પર, તેની આત્મહત્યાની નોટની બાજુમાં, એક જૂનું એનાલોગ વોઇસ રેકોર્ડર પડેલું હતું.
"આ આત્મહત્યા હોવી જ જોઈએ," આર્યનના મગજમાં તેના ભૂતકાળનો ડર ગણગણ્યો. તેના પિતાના કેસ પછી, તે હંમેશા મોટા કાવતરાઓથી દૂર રહેવા માંગતો હતો.
“આત્મહત્યા કેમ લાગી?” આર્યને રાજવીરને ધીમા અવાજે પૂછ્યું.
“આ નોટ મળી છે, અને દરવાજો અંદરથી બંધ હતો. પણ... કંઈક ખૂટે છે,” રાજવીરે જવાબ આપ્યો.
આર્યને પોતાની જાતને શાંત પાડી, ગ્લોવ્ઝ પહેર્યા અને રૂમનું નિરીક્ષણ કર્યું. તેનું મન નહોતું, પણ તેના કાન દરેક ખૂણાને તપાસી રહ્યા હતા. હાર્દિકના મૃતદેહની આસપાસની દરેક વસ્તુ તેના આંતરિક સંઘર્ષને વધારી રહી હતી: સાચું શું છે અને ભ્રમ શું છે?
ટેબલ નીચેથી આવતો રેતીનો કચકચ અવાજ – આટલા પોશ ફ્લેટમાં રેતી ક્યાંથી? આર્યનને ઝૂકીને જોવું પડ્યું, માત્ર પોતાની શંકાને દબાવવા માટે.
“આ રેકોર્ડર,” આર્યને રાજવીર તરફ ઇશારો કર્યો. “આત્મહત્યા કરનારો વ્યક્તિ મૃત્યુ પહેલાં રેકોર્ડર કેમ ચાલુ રાખે?”
રાજવીરે ખભા ઉલાળ્યા. “એક વાર સાંભળી લે. કદાચ અંતિમ કબૂલાત હશે.”
આર્યને ભારે હૈયે રેકોર્ડર ઉપાડ્યું, તેને કાન પાસે લાવ્યો અને પ્લે બટન દબાવ્યું. આ એક સાવચેત પગલું હતું, કારણ કે તે જાણતો હતો કે તેના અસામાન્ય કાન ક્યારેય ભૂલ કરતા નથી.
૩. ધીમો, રહસ્યમય અવાજ અને પિતાનો પડછાયો
રેકોર્ડર ચાલુ થતાં જ, એક ધ્રૂજતો, ડરેલો અવાજ સંભળાયો—હાર્દિક વ્યાસનો.
> “માફ કરજો... હું હવે સહન નથી કરી શકતો. તે... તે મારી પાછળ છે. તે મને સતત... બ્લેકમેલ કરે છે. તેણે... તેણે મને ખતમ કરી નાખ્યો.”
>
હાર્દિકનો અવાજ કાંપતો ગયો. પછી, એક લાંબો શ્વાસ લેવાનો અવાજ આવ્યો.
અને પછી... તે આવ્યો.
સૂઉઉઉ... ઝૂઉઉઉ...
એક ધીમો, અકુદરતી, તટસ્થ અવાજ. કોઈ ગણગણાટ નહીં, કોઈ ધૂન નહીં. માત્ર એક ફ્રીક્વન્સી, જે મગજના ઊંડાણને સ્પર્શી જાય. તે એટલો ધીમો હતો કે રાજવીર કે અન્ય પોલીસ અધિકારીઓ તેને ભાગ્યે જ સાંભળી શક્યા.
પણ આર્યન માટે, તે અવાજ એક તીક્ષ્ણ કરવત જેવો હતો, જે તેના મગજમાં ઘૂસી ગયો. તેના કાનમાં દુખાવો થવા લાગ્યો. તેનું શરીર ઠંડું પડી ગયું, જાણે હવામાંનો બધો ઓક્સિજન ચૂસાઈ ગયો હોય.
આર્યનના મનમાં એક ઝડપી ફ્લેશબેક થયો:
એક તૂટેલી રાત. એક નાનો આર્યન ખૂણામાં છુપાયેલો છે.
એ જ ધીમો અવાજ ઘરમાં ગુંજી રહ્યો છે.
અને પછી... તેના પિતાની ધ્રૂજતી ચીસ...
"ના! આ ફરી નથી થઈ શકતું!" આર્યનના આંતરિક અવાજે ચીસ પાડી.
તેને લાગ્યું કે તે માત્ર આ અવાજ સાંભળી રહ્યો નથી, પણ તે અવાજ તેને જ બોલાવી રહ્યો છે. તે અવાજ જાણે તેને કહી રહ્યો હતો કે, “તું ખોટો નથી પડ્યો, આર્યન. તારો ડર સાચો હતો. તારા પિતાની જેમ, તું પણ આ અવાજથી બચી શકીશ નહીં."
આર્યને કાંપતા હાથે રેકોર્ડર બંધ કર્યું. તેને પરસેવો વળી ગયો હતો.
૪. વાતાવરણનું વિશ્લેષણ અને રેતીનું રહસ્ય
“શું થયું, આર્યન?” રાજવીરે ચિંતાથી પૂછ્યું.
“હા,” આર્યને ગ્લોવ્ઝ ઉતાર્યા વિના જવાબ આપ્યો. “માત્ર... આત્મહત્યાના કેસો હંમેશા ભારે હોય છે.” તેણે પોતાની લાગણી છુપાવી. “આ રેકોર્ડર સીલ કરાવો. કોઈને સ્પર્શ ન થાય.”
રાજવીરે એક કોન્સ્ટેબલને ઇશારો કર્યો.
હવે આર્યનનું ધ્યાન ફ્લોર પર પડેલા રેતીના ઝીણા કણો પર ગયું. તેણે નીચે ઝૂકીને જોયું. બારીની બહાર વરસાદ પડ્યો હોવા છતાં, આ રેતીના કણો સૂકા હતા, જાણે કોઈ ખાસ જગ્યા પરથી લાવ્યા હોય.
“ઇન્સ્પેક્ટર, આ ફ્લોર પર ધ્યાન આપો,” આર્યને કહ્યું. “આ રેતી ક્યાંથી આવી?”
રાજવીરે બેદરકારીથી કહ્યું, “બાજુમાં કન્સ્ટ્રક્શન ચાલુ હશે. હશે કોઈ મજૂરના ચંપલની.”
“ના,” આર્યને તરત જ વાંધો લીધો. “આ રેતી નથી, આ ક્વાર્ટઝ ક્રિસ્ટલના ઝીણા કણો છે. તેનો ઉપયોગ ઓડિયો ઇક્વિપમેન્ટમાં, ખાસ કરીને અતિસંવેદનશીલ માઇક્રોફોન બનાવવામાં થાય છે.”
આર્યનની આંખોમાં તીક્ષ્ણતા આવી. તેનો ડર હવે લક્ષ્યમાં પરિવર્તિત થઈ ગયો હતો.
તેણે રૂમમાં ફરી એકવાર ગહનતાથી નજર ફેરવી. હાર્દિક વ્યાસ એક સંગીત નિર્માતા હતો, જેનું જીવન અવાજોથી ભરેલું હતું. પણ આ રૂમની ડિઝાઇન સામાન્ય હતી.
અચાનક, આર્યને દીવાલના એક ખૂણા તરફ ઇશારો કર્યો. “ત્યાં જુઓ. એન્ટિક વૉલ-પીસની પાછળ.”
પોલીસ અધિકારીઓએ દીવાલ પરની એન્ટિક ફ્રેમને હટાવી. નીચે, પ્લાસ્ટર ઓફ પેરિસની સપાટી પર, એક નાનો, ગોળ છિદ્ર હતો.
“આ શું છે?” રાજવીરે ટોર્ચ મારી.
“માઇક્રોફોન માટેનું સ્થાન,” આર્યને ખાતરીપૂર્વક કહ્યું. “કોઈક અહીં છુપાયેલું હતું, અથવા આ રૂમમાં શું થઈ રહ્યું હતું તે સાંભળી રહ્યું હતું.”
આર્યને છિદ્ર પાસે કાન ધર્યો. તેને કોઈ અવાજ ન આવ્યો. પણ તેની તીવ્ર શ્રવણ શક્તિએ દીવાલની અંદર, ખૂબ જ ઊંડે, વાયરિંગનો ધીમો ગુંજારવ પકડ્યો.
૫. કાવતરાનું ગુંજન અને અંતિમ નિર્ણય
આર્યનને ખાતરી થઈ ગઈ હતી: આ એક સુનિયોજિત હત્યા હતી, જે એક રહસ્યમય કાવતરાનો ભાગ હતી. 'ધ ગ્રે મેન' માત્ર બ્લેકમેલ કરતો નહોતો, પણ તેણે સંવેદનશીલ અવાજ ઉપકરણોનો ઉપયોગ કરીને હાર્દિકને માનસિક ત્રાસ આપ્યો હતો, અંતે તેને પોતાનો અંત લાવવા મજબૂર કર્યો.
“તમારે આ માઇક્રોફોન ટ્રેસ કરવો પડશે,” આર્યને રાજવીરને કહ્યું. “આના તાર ક્યાં જાય છે તે શોધો.”
રાજવીરે શંકાથી પૂછ્યું, “આર્યન, તું એક માત્ર નાના છિદ્ર અને થોડી રેતી પરથી આટલા મોટા નિષ્કર્ષ પર કેવી રીતે પહોંચી શકે? આત્મહત્યાની નોટ પણ છે...”
આર્યને ઊંડો શ્વાસ લીધો.
“ઇન્સ્પેક્ટર, તમે જે અવાજ સાંભળ્યો, તે હાર્દિકની કબૂલાત હતી. પણ મેં બીજું કંઈક સાંભળ્યું. મેં સાંભળ્યું... એક ટ્રિગર. એક એવી ફ્રીક્વન્સી જે મગજમાં ડરને હજારો ગણો વધારી દે છે, જે વ્યક્તિને લાગે કે તેના ડરથી બચવાનો એક માત્ર રસ્તો મૃત્યુ છે.”
આર્યને રાજવીરની આંખોમાં જોયું. “હું જાણું છું, કારણ કે મેં બાળપણમાં આ અવાજ સાંભળ્યો છે. અને મારા પિતા...”
તે ક્ષણ માટે અટક્યો. તેના પિતાના મૃત્યુની વાત હંમેશા ગળામાં ફસાયેલા કાંટા જેવી હતી. “મારા પિતાએ પણ આત્મહત્યા કરી હતી. અને પોલીસ ફાઈલો કહે છે કે તે ભ્રમ હતો. પણ એ અવાજ... એ જ અવાજ મેં આજે ફરી સાંભળ્યો.”
આર્યનનો આંતરિક સંઘર્ષ હવે ચરમસીમાએ હતો.
આર્યને ટેબલ પર પડેલી ફાટેલા ફોટોગ્રાફ્સના ટુકડા ભેગા કરવાનું શરૂ કર્યું. એક ખૂણામાં બે ફોટા સંપૂર્ણ હતા: હાર્દિક વ્યાસ અને એક અજાણી, શક્તિશાળી દેખાતી મહિલા.
“આ હત્યા છે, ઇન્સ્પેક્ટર,” આર્યને અંતિમ સ્વરે કહ્યું. “અને ધ ગ્રે મેનની ગેમ હમણાં જ શરૂ થઈ છે. અને આ વખતે, તે મને ફસાવવાનો પ્રયત્ન કરશે.”
તેણે ફાટેલા ફોટાના ટુકડા પોતાની બેગમાં મૂક્યા, જાણે તે માત્ર પુરાવા ન હોય, પણ તેના નવા મિશનનું પ્રતીક હોય. વરસાદ હજી પડતો હતો, પણ હવે આર્યનને બહારના પાણીના ટીપાં નહીં, પણ રહસ્યનું ગુંજન સંભળાઈ રહ્યું હતું.
