વિધી શરમાઈ ગઈ .
" નઈ પણ વનિતા બેન તમે છોકરો એક દમ સરસ પસંદ કર્યો છે આવો તો તમે આખી દુનિયા માં ફાનસ લઈને શોધવા જાત તો પણ ના મળત " બીજી બાઈ બોલી .
" હા તો મારી દીકરી ના ભાગ્ય જ એવા પ્રબળ છે તો " શીતલ બેન બોલ્યાં .
" હા હો , મારી દીકરી ને સાસરા પક્ષ માં પણ સાસુ સસરા કે નણંદ દેર કાઈ પળોજણ નહિ . છોકરા ના કાકા કાકી પણ અલગ રહે છે . અને મારી દીકરી અને જમાઇ પણ અલગ રહે છે મારી દીકરી એક જ છે ઘર માં . સ્વપ્નીલ અને તેના ઘર પર રાજ કરશે મારી દીકરી રાજ " વનિતા બેન ગર્વસભેર બોલ્યાં .
" હા મારા સ્વપ્નિલ અને તેની બધી જ વસ્તુઓ પર રાજ તો ફક્ત હુ જ કરીશ " વિધી ઘરેણાં પહેરતા પહેરતા બોલી .
સાંજ પડી પણ સ્વપ્નિલ ના નામનું પાનેતર ના આવ્યું .
" શું થયું પપ્પા પાનેતર કેમ ના આવ્યું " વિધી બોલી .
" બેટા લાગે છે કઈક સમસ્યા થઈ લાગે છે " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં .
" તો હવે જશવંત " વનિતા બેન બોલ્યાં .
" એક કામ કરો વનિતા અને શીતલ તમે બન્ને બજાર માં જઈ જલ્દી થી બીજું સારા માં સારું પાનેતર લઈને આવો " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં .
" પણ પપ્પા હુ બીજું પાનેતર નહિ પેહરિશ મને મારા સ્વપ્નિલ ના નામ નું જ પાનેતર જોઈએ છે " વિધી બોલી .
" વિધી બેટા સમજ લાગે છે કોઈક સમસ્યા આવી ગઈ છે એટલે પાનેતર નથી આવ્યું . અને ટાઈમ જો જાન માંડવે આવવામાં અડધો જ કલાક બચ્યો છે . " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં .
" પણ પપ્પા " વિધી બોલી .
" અરે મારી દીકરી અત્યારે પરિસ્થિતિ સમજ આપણી પાસે સમય નથી . અને સ્વપ્નિલ્ ના પાનેતર નું કહે છે તું અરે હમણાં જો મારી દીકરી ના લગ્ન થઈ જશે અને સ્વપ્નિલ પુરે પુરો જ તારો થઈ જશે એ પણ હંમેશા માટે " જશવંત ભાઈ સમજાવી રહ્યા .
" ઓકે પપ્પા " વિધી માની ગઈ .
" મારી ડાહી દીકરી " જશવંત ભાઈ એ માથે હાથ ફેરવ્યો .
અહીં વનિતા બેન અને શીતલ બેન બજાર માંથી નવું પાનેતર લઈને આવ્યા .
" ચાલ વિધી પેહરી લે " વનિતા બેન વિધી ને પાનેતર દેતા બોલ્યાં .
" હા મમ્મી " વિધી એ પાનેતર પેહર્યું .
જશવંત ભાઈ અને બધા બહાર વિધી ની રાહ જોઈ રહ્યા હતા .
પાનેતર પેહરી અને પૂર્ણરૂપે તૈયાર થઈ ને વિધી દુલ્હન બની બહાર આવી .
" મમ્મી પપ્પા હું કેવી લાગી રહી છું " વિધી બોલી .
જશવંત ભાઈ અને વનિતા બહેને પોતાની દીકરી ને આમ દુલ્હન બનેલી જોઈ રહ્યા .
તેમને વિધી નાની હતી ત્યારે આમ જ વનિતા બેન નું ઘરચોળું પેરતી અને પોતાના મમ્મી પપ્પા ને બતાવતી કે પોતે મોટી થઈ ને દુલ્હન બનશે ત્યારે આવી જ લાગશે . આજ વિધી ને આમ જોઈ તેના બાળપણ ની સ્મૃતિઓ તાજી થઈ ગઈ .
" એક દમ સરસ બેટા , મારી દીકરી થી સુંદર કોઈ લાગતું હશે વળી " જશવંત ભાઈ રડતા રડતા બોલ્યાં
" પપ્પા તમે આમ રડશો તો હુ કેમ કરીને જઈશ " વિધી પોતાના બાપ ના આંસું લૂછતાં બોલી .
જશવંત ભાઈ થોડા શાંત થયા દીકરી ના માથે હાથ મૂક્યો.
જાન ને આવતા વાર થઈ ગઈ હતી મુહુર્ત ના ચૂકાઈ અને બધું સમયસર થઈ જાય એટલે બધી સ્ત્રીઓ વિધી ને લઈને માંડવા માં બેઠી કે એક પણ લગ્નવિધી માં વાર ના લાગે .
બહુ વાર થઈ ગઈ પણ જાન માંડવે આવી નહોતી .
બધા લોકો ચિંતા માં હતા એક તો જવાન દીકરી ના લગ્ન અને લગ્ન ના દિવસે જ આવા બધા વિઘ્ન.....
" મોટાભાઈ વેવાઈ ને ફોન તો કરો કે ક્યારે આવો છો જાન લઈને અહી બધા મેહમાન રાહ જુવે છે " મહેશ ભાઈ બોલ્યાં .
વિધી પણ સ્વપ્નિલની રાહ જોઈ રહી હતી .
જશવંત ભાઈ એ ફોન કરવા ગયા ત્યાં તો સામેથી જાન આવતી દેખાઈ .
" મહેશ જાન આવી ગઈ " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં .
" ચાલો બધી બાયું જાન નું સ્વાગત કરવા " વનિતા બેન અને શીતલ બેન ઊંભા થયા .
ત્યાં તો સામેની કાર માંથી ખાલી એક વેવાઈ આવ્યા .
" અરે વેવાઇ , મારા જમાઇ ક્યાં છે ? " જશવંત ભાઈ એ પૂછ્યું .
" જશવંત ભાઈ , તમે અહી આવો મારે કાંઇક જરૂરી વાત કરવી છે " વેવાઈ બોલ્યાં .
" શું થયું વેવાઈ " જશવંત ભાઈ એ પૂછ્યું .
જશવંત ભાઈ અને મહેશ ભાઈ વેવાઈ સાથે વાત કરી રહ્યા .
" તો આમ છે હવે તમે જ ક્યો શું કરવું " વેવાઈ બોલ્યાં .
" મોટા ભાઈ પોતાને સંભાળો " મહેશ ભાઈ એ પોતાના ભાઈ ને કહ્યું .
" આ શું થઈ ગયું મહેશ ..... આ બધું ......." જશવંત ભાઈ થોડા આઘાત સાથે બોલ્યાં .
વેવાઈ અને મહેશ ભાઈ એ જશવંત ભાઈ ને સંભાળ્યા .
જશવંત ભાઈ મક્કમ થયા અને મહેશભાઈ ને કહ્યું " જાન તો માંડવે આવશે જ મહેશ " .
અહીં બધા મેહમાન અને ઘર ની સ્ત્રીઓ દૂર થી આ બધું જોઈ રહી .
