" આવી ગઈ ! ક્યાં છે એ " જશવંત ભાઈ થોડો રાહત નો શ્વાસ લેતા હર્ષ ને પૂછ્યું
" અહીં બહાર છે વિધી ચાલો બધા " ઘરના બધા જ લોકો બહાર નીકળ્યા
ત્યાં જ વિધી પેલા છોકરા સાથે બુલેટ પર ઘરના ડેલા માં પ્રવેશી
જ્યોતિ એ જોયું
" આ છોકરો કોણ છે " વનિતા બેન બોલ્યાં
" અરે કાકી આ પેલો એ જ છોકરો છે જે સ્ટેશન પર .....
તમને યાદ નથી કાકા મે કીધુ હતું તમને " જ્યોતિ બોલી
" હા તો એ આ છોકરો છે " જશવંત ભાઈ અને બધા લોકો જોઈ રહ્યા .
" પણ આ અહિયાં આપણી વિધી સાથે !!!! " શીતલ કાકી બોલ્યાં .
" શી ખબર " જ્યોતિ એ જવાબ આપ્યો
" હાલ તમારા બધા નું થઈ ગયું હોય તો હવે વિધી આવે તો એને જ પૂછી લઈએ " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં.
બધા લોકો ચૂપ થઈ ગયા .
વિધી બુલેટ પર થી ઉતરી અને આવી ને સીધી પોતાના પપ્પા ને ભેટી .
" કેમ બેટા આટલું મોડું થયું ? " મહેશ ભાઈ એ સવાલ કર્યો
" હા વિધી અને તારું સ્કૂટર ક્યાં છે ? " વનિતા બેને પૂછ્યું
" આટલું તે મોડું હોતું હશે " જ્યોતિ બોલી
" અને આ છોકરો કોણ છે જેની સાથે તું આવી " શીતલ બેને પૂછ્યું
આ બધા પ્રશ્નો ના વચ્ચે બુલેટ ના ડગ ડગ અવાજ તરફ ની દિશા માં બધા એ જોયું ત્યાં તો પેલો છોકરો પોતાની બુલેટ લઈને જતો રહેલ .
વિધી તેને જતા જોઇ રહેલી .......
" બંધ થાઓ તમે બધા એક તો મારી દીકરી હેમખેમ પરત આવી એની ખુશી મનાવવા ના બદલે તમે પ્રશ્નોના વર્ષા કરો છો . હવે એને શ્વાસ તો લેવા દયો જે કંઈ પણ હોઈ એ ઘર માં જઈને પ્રશ્ન કરજો " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં
" કાકા પણ .... " જ્યોતિ બોલી
" બસ .... જે કહ્યું તે સમજ માં આવતું નથી જ્યોતિ બેટા " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં
" હાં કાકા " જ્યોતિ બોલી
" ચાલ વિધી દિકરા અંદર " જશવંત ભાઈ વિધી ને અંદર લઇ જતા રહ્યા
બધા અંદર ગયા અને વનિતા બેને વિધી ને પાણી આપ્યું
" આ લે બેટા પિય લે "
વિધી એ પાણી પીધું અને થોડી સોફા પર બેસી
" હવે વિધી બેટા જણાવ કે આ બધું શું છે " જશવંત ભાઇ એ પ્રશ્ન કર્યો
" તો પપ્પા એમાં થયું શું કે ..... " વિધી એ માંડી ને બધી વાત કરી ..
" તો એ છોકરો સારો કેવો પડે ને કે જે આપણી દીકરી ને હેમખેમ ઘરે મૂકી ગયો " વનિતા બેન બોલ્યાં
" તો તો આપણે તેનો ધન્યવાદ કરવો જોઈએ " મહેશ ભાઈ બોલ્યાં
" બેટા તને ખબર છે કે એ કોણ છે અને ક્યાં રહે છે " જશવંત ભાઈ એ પૂછ્યું
" ના પપ્પા મને તો એ છોકરા નું નામ પણ નહિ ખબર " વિધી બોલી
" વાંધો નઈ બેટા ક્યારેક એ છોકરો પાછો મળે ત્યારે તેને ઘરે ચા પાણી માટે લઈને આવજે " જશવંતભાઈ બોલ્યાં
" અને જ્યોતિ આજ પછી તું હંમેશા વિધી સાથે બહાર જઈશ " જશવંત ભાઈ એ જ્યોતિ ને કહ્યું
" હાં કાકા " જ્યોતી એ હા ભણી
આમ દિવસો પસાર થતા રહ્યા પણ વિધી ના મન માં તો પેલા છોકરા ના જ વિચારો ભમી રહ્યા ......
આમ અવાર નવાર તે છોકરા નો અને વિધી નો ભેટો થતો રહેતો ....
" એક્સક્યુઝ મી મિસ ..... આ તમારું બેગ તમે ભૂલી ગયા " પેલો છોકરો વિધી તરફ આવી ને બોલ્યો
બેગ વિધી ના હાથ માં થમવતાં બોલ્યો " તમે તો પેલાં જ ને જેને પોતાના ઘર નો નંબર યાદ નહિ " પેલો છોકરો થોડું હસ્યો
" હાં હો હુ એ જ " વિધી બેગ લેતા બોલી
" એટલે જ હું વિચારું કે કોઈ આવડું મોટું બેગ કાઈ રીતે ભૂલી શકતું હશે પણ આતો તમે છો એટલે સમજી શકું કે ..... " પેલો છોકરો હસ્યો
" કે ..... " વિધી થોડું મો મચકોડતા પૂછ્યું
" કે ...... તમે મિસ નહિ પણ ..... " પેલો છોકરો બોલતા અટક્યો
" પણ .... " વિધી એ સામે પ્રશ્ન કર્યો
" તમે તો મિસ ભૂલકક્કડ છો " પેલો છોકરો ખુલી ને હસ્યો
" શું બોલ્યાં તમે " વિધી એ મો ચડાવી ને પૂછ્યું
" કાઈ નઈ બાબા મજાક કરું છું " પેલો છોકરો બોલ્યો
" તો તો તમે પણ મિસ્ટર નહિ ને " વિધી બોલી
" તો .... " પેલા છોકરા એ સામે પ્રશ્નાર્થ કર્યો
" મિસ્ટર ભૂતડું " વિધી હસતા હસતા બોલી
" કેમ ભૂતડું ? " પેલા છોકરા એ સવાલ કર્યો
" કેમ કે હું જ્યાં જોવ ત્યાં તમે હોવ જ ક્યારેક સ્ટેશને ક્યારેક બુલેટ પર તો આજે અચાનક અહીં ..... " વિધી બોલી
" આ તો તમારા જેવા ભુલ્લકડો માટે અમારા જેવા સારા માણસો ને બનાવ્યા છે કે જાઓ આવા ભુલ્લક્કડો ની મદદ કરો વત્સ " પેલો છોકરો હસ્યો
" માણસ કે પછી ભૂતડા " વિધી મજાક કરતા કરતા બોલી રહી ....
" ભૂતડા તો ડરાવના હોઈ પણ હુ તો હેન્ડસમ છું " પેલો છોકરો કોલર ઠીક કરતા બોલ્યો
" હા એ તો છે હેન્ડસમ તો ખરા પણ ...... હેન્ડસમ ભૂતડા " વિધી ખડખડાટ હસી રહી ...
" હે ભગવાન લોકો ને સારા માણસો ની કદર જ નહિ રહી પ્રભુ " પેલો છોકરો ઉપર તરફ જોતા જોતા બોલ્યો
