વિજયનું જીવન એક કઠિન સફર હતી. એક નાનકડા, ગરીબ ગામમાં જન્મેલો, પરંતુ સપનાઓમાંથી મોટું કંઈક બનાવવાની તાકાત રાખતો. જીવનની દરેક ક્ષણે સંઘર્ષ, તકલીફો, અને નિષ્ફળતાઓનો સામનો કરવો પડ્યો, પણ તેણે ક્યારેય હાર સ્વીકારી નહીં.
વિજયનું બાળપણ તંગીથી ભરેલું હતું. પિતા ખેતમજૂરી કરતા અને માતા ઘરોમાં કામ કરતી. ઘણાં વખત ઘરનું ભોજન પૂરું પડતું નહીં. ક્યારેક તો એક ટુકડો રોટલી અને પાણીનાં ઘૂંટડા પર જ દિવસ પસાર કરવો પડતો. સ્કૂલ માટે જરૂરી વસ્તુઓ લાવવી એ પણ પડકાર સમાન હતું.
વિજય શાળામાં ફાટેલા કપડાં અને જૂના બૂટ સાથે જતો. સાથીદારો મજાક ઉડાવતા, પણ તે જાણતો હતો કે આ બધું સહન કરવું પડે તો પણ ભવિષ્યની તક મેળવવી પડશે. વહેલા સવારે ઉઠીને પિતાને ખેતરે મદદ કરવી, પછી શાળા જવી, અને સાંજે પાછું મજૂરી કરવા જવું—આ તેની દૈનિક જિંદગી બની ગઈ હતી.
વિજય એક નાનકડા ગામનો સામાન્ય છોકરો હતો. એક ગરીબ પરિવારમાં જન્મેલો, પણ સપનામાં અમીર. પિતાજી ખેતમજૂરી કરતા અને માતા ઘરોમાં કામ કરીને ઘર ચલાવતા. મોટાભાગના બાળકો માટે શાળાના દિવસો મસ્તીમાં પસાર થાય, પણ વિજય માટે એ સંઘર્ષના દિવસો હતા.
દરેક સવાર માંડિયાળે ઉગતી જ વિજય ઘરનો એક હિસ્સો સંભાળતો. વહેલા ઉઠીને પિતાને ખેતરે મદદ કરવી, પછી માથી શાળામાં જતા. તેની પાસે સારા કપડાં પણ નહોતાં, જૂના ફાટેલા જિન્સ અને ટૂટી ગયેલા સ્લિપર્સમાં જ શાળા જતો. બધી વસ્તુઓની તંગી હોવા છતાં, વિજયના સપનાઓની કોઈ હદ ન હતી. "હું ભણીને મારા પરિવારની હાલત સુધારીશ," એ વિચાર તેને હંમેશા આગળ ધપાવતો.
શાળાના મિત્રો મજાક ઉડાવતા, ક્યારેક એવું થતું કે ભૂખ્યા પેટે જ દિવસ પસાર કરવો પડે, પણ વિજય ક્યારેય હાર માનતો નહોતો. દરેક રાત્રે દીવો જેવો કંપતા પ્રકાશમાં બેસીને ભણતો.
વિજય માટે સૌથી મોટો આઘાત ત્યારે આવ્યો જ્યારે તેના પિતા ગંભીર બીમાર પડી ગયા. તેઓ ખેતરે કામ કરી શકતા નહોતા. માતા એકલા ઘરે કામ કરીને ગુજરાન ચલાવતી, પણ તેનાથી ઘરના ખર્ચ પૂરતો નહીં. વિજય માટે આ સમય સૌથી અઘરો હતો.
પિતાને દવાઓ જોઈતી, પણ પૈસા નહોતાં. એક દિવસ, જ્યારે વિજય શાળામાં હતો, ત્યારે તેના પિતાનું અવસાન થયું. એ દિવસ વિજય માટે સૌથી કપરો હતો. દુનિયામાં એક મોટો આધાર ગુમાવ્યો, અને સાથે સાથે ભવિષ્ય પર એક મોટો પ્રશ્ન ચિહ્ન મૂકાઈ ગયો.
"હવે શું?" એ પ્રશ્ન દિમાગમાં સતત ઘૂમતો. શું ભણવાનું છોડી દેવું? શું ઘરે કામ કરવું
પિતાના વિયોગ પછી, વિજયે શાળા છોડવાની ના પાડી. "મારી લડાઈ હવે શરૂ થાય છે," એમ કહી તે રોજ સવારે દૂધ અને અખબાર વહેંચતો, પછી શાળા જતો. સાંજે ચા ની હોટલ પર વાસણ ધોવાનું કામ કરતો. અમુકવાર તો ઘર પહોંચતા પહોચતા મોડી રાત થઈ જતી.
શાળામાં પણ મુશ્કેલીઓ ચાલુ જ રહી. કેટલીકવાર શિક્ષકો કે સાથીદારો પણ વિજયને તોફાની માની લેતા, પણ કોઈને ખબર નહોતી કે આ છોકરો રોજ જીવવા માટે કેટલી મહેનત કરતો.
એક વખત સ્કૂલે ટુશન ફી ભરવા માટે રકમ માંગતી, પણ ઘરમાં પૈસા ન હોવાથી તે એક મહિના સુધી ટ્યુશનમાં જઈ શક્યો નહીં. છતાંયે, શિક્ષક મહેશભાઈએ તેને ઓળખી લીધો અને કહ્યું, "વિજય, તું રઝળી શકીશ. તારો જ્ઞાન તારી સચ્ચાઈ છે. તું જિતશે જ."
આ શબ્દો વિજય માટે એક નવી આશા બની ગ
વિજયે ધોરણ ૧૦માં ટોપ કર્યુ! આખા ગામ માટે એ એક ચમત્કાર હતો. એક તોફાની માનવામાં આવતો ગરીબ છોકરો, જેણે પોતાનાં સંઘર્ષોથી વિજય મેળવ્યો. શાળાના પ્રમુખે પણ વિજયને મંચ પર બોલાવીને કહ્યું, "આ સોપાનની શરૂઆત છે, હવે પાછળ ન જો, દુનિયા તારા માટે ખુલ્લી છે!"
પણ, વિજય જાણતો હતો કે એક પડાવ જીતવો એ પૂરતું નથી. એતો હજી આગળ વધી શકે, એ માટે મહેનત કરવાની જરુર હતી.
વિજય ૧૨મા ધોરણમાં આવ્યો ત્યારે પરિવારમાં એક નવી મુશ્કેલી આવી. માતાજીની તબિયત લથડી ગઈ. તબીબે કહ્યું કે તેમને લાંબા સમય માટે આરામ જોઈએ. એટલે કે હવે ઘર ચલાવવાની સંપૂર્ણ જવાબદારી વિજય પર આવી ગઈ.
સવાર-સાંજ કામ કરીને ભણવું અને સાથે સાથે માતાની સેવા કરવી, એ હવે તેની રોજિંદગી બની ગઈ.
કેટલાક દિવસો તો એવા જતા કે એક ટુકડો રોટલી પણ ન મળતો. છતા, વિજયે શીખી લીધું હતું કે "સપનાને પૂરા કરવા માટે તકલીફો તો આવશે જ, પણ જો ધીરજ રાખીશ, તો મારું ભવિષ્ય જરુર બદલી શકીશ."
વર્ષો ગયા. સંઘર્ષ ચાલુ જ રહ્યો, પણ વિજયે હાર માની નહોતી. છેલ્લે, એ દિવસ આવ્યો જ્યારે વિજયે પોતાના એન્જિનિયરિંગના અંતિમ પરીક્ષાઓ આપી. એગ્ઝામ રીઝલ્ટ આવ્યો અને વિજય યુનિવર્સિટીમાં પ્રથમ ક્રમે પાસ થયો!
આજ પછી, એક મોટી કંપનીએ તેને નોકરીની ઓફર આપી. એક એવા છોકરાને, જે એક દિવસ ગરીબીમાં ત્રાસી રહ્યો હતો, આજે એક મોટી ઓફિસમાં બેસવાનો મોકો મળ્યો!
જ્યારે વિજય પોતાના પહેલા પગાર સાથે ઘરે આવ્યો, ત્યારે તેણે માતાના ચરણ સ્પર્શ્યા. "મા, આજનો દિવસ તારો છે. તું જ મારી હકીકતની કારકન હતી."
માતાની આંખોમાં અશ્રુ હતા, પણ એ આંસુ દુઃખના નહોતા, એ તો એક માતાની ગૌરવ અને ખુશીના હતા.
આજે, વિજય એક સફળ એન્જિનિયર છે. પરંતુ તે પોતાનું ભૂતકાળ ક્યારેય ભૂલતો નથી. તે હંમેશા ગરીબ બાળકો માટે સ્કોલરશીપ આપે છે, અને તેમને શીખવે છે કે "તકલીફો તારી પરીક્ષા છે, જો તું એની સામે ટકી રહીશ, તો જિંદગી તને મોટું ફળ આપશે."
વિજયની કહાની આપણને શીખવે છે કે જિંદગીમાં સંઘર્ષ તો આવે જ, પણ જો હિંમત અને મહેનત રાખીશ, તો તું તારી تقدીર લખી શકીશ.
