અનુરાધાનું પોતાની લાગણી પર રાખેલ અંકુશ હવે તૂટી ગયો હતો. એની આંખમાંથી અશ્રુઓની ધારા વહેવા લાગી હતી. હોઠ એકદમ મૌન થઈ ગયા અને આંખ હૈયાનું દર્દ કહેવા લાગી હતી. ર્ડો. સુમન પણ એની પરિસ્થિતિ જોઈને ગમગીન થઈ ગયા હતા. અનુરાધાને ક્યાં શબ્દોથી સાંત્વના આપવી એ એમને આજે સમજાતું નહોતું. એમણે થોડીવાર એમનું મન હળવું થવા દીધું હતું. એમણે અનુરાધાને શાંત કરવા કહ્યું, "જો અનુરાધા! કુદરતની મરજી સામે આપણે સૌ લાચાર છીએ. કુદરત જે પણ આપે એને સહર્ષ સ્વીકારવા સિવાય આપણી પાસે ક્યાં બીજો કોઈ વિકલ્પ છે? બધી જ ચિંતાઓને એકબાજુ પર મૂકી દે અને તારા મનમાં આસ્થા માટે જે લાગણી જન્મી છે, બસ એને તું માણ!"
એક સિસ્ટરે ફરી ર્ડો. સુમનને ICU આવવા કહ્યું હતું. ત્યાં જઈને એમણે જોયું કે, આસ્થાના શરીરમાં ડાબા હાથ અને પગમાં ખેંચ આવી રહી હતી. એ ખેંચના લીધે ઘેનમાં જ પગ પછાડી રહી હતી. ર્ડો. સુમને આસ્થાના શરીરને શાંત કરવા એક ફરી બીજું ઈન્જેકશન આપ્યું હતું. થોડી જ મિનિટોમાં આસ્થા શાંત થઈ ગઈ હતી.
અનુરાધા ICU રૂમની બહાર ઉભી કાચની બારી માંથી આસ્થાને થતી તકલીફ જોઈ રહી હતી. બેભાન અવસ્થામાં પણ આસ્થા કેટલી વેદના અનુભવતી હશે એ દર્દની કલ્પના અનુરાધાને પારાવાર વેદના આપી રહી હતી.
ર્ડો. સુમન બહાર આવ્યા. એમણે અનુરાધાને કહ્યું, "આસ્થાને માથામાં થયેલ જીવલેણ ઘા ના લીધે એના નાના મગજના ચેતાતંતુને ખુબ નુકશાન થયું છે. એને આંચકી આવી રહી હતી. જે આસ્થા માટે ઉચિત નથી. આસ્થા જીવન અને મરણ વચ્ચે ખરેખર ઝઝૂમી રહી છે. અત્યારે એનું બીપી પણ ખુબ વધુ આવ્યું છે. તારી પ્રાર્થના જ કદાચ એને પ્રાણ પુરી રહી છે. તમે એના માટે પ્રાર્થના કરો, એ સિવાય મારી પાસે બીજા કોઈ શબ્દો જ નથી."
અનુરાધા એમની વાત સાંભળીને ખુબ જ વ્યાકુળ થઈ ગયા હતા. તેઓ ચક્કર આવવાથી પડી જ જાત જો ર્ડો. સુમન અને સિસ્ટરે એમને પકડ્યા ન હોત! સિસ્ટર એમના હાથના ટેકા દ્વારા અનુરાધાને બાંકડા પર બેસાડે છે. બાજુમાં ર્ડો. સુમન પણ બેસે છે. અનુરાધાને હિમ્મત આપવાના હેતુથી તેઓ બોલ્યા, "તમે હિમ્મત રાખો. આમ ઢીલા થઈ જશો તો આસ્થાની સેવા કેમ કરી શકશો? હું જોઈ રહી છું તમે કાલ રાતથી ફક્ત આસ્થાની જ ચિંતા કરી રહ્યા છો. બાળકના વિભાગમાં જે જુના દર્દીઓ છે એ બાળકો પણ તમને યાદ કરે છે! તમારે જૂની જવાબદારી પણ બધી નિભાવાની છે. મેં આટલા હતાશ તમને ક્યારેય જોયા નથી, અને મારે જોવા પણ નથી. અમને એજ અનુરાધા પસંદ છે, જે બધાને માટે પ્રેરણારૂપ હોય છે. જે કાયમ હસતા ચહેરે લોકોના દુઃખ દૂર કરવા પ્રયત્નશીલ હોય છે. ચાલો ઉઠો અને એક મસ્ત ડાર્કકોફી પી ને ફ્રેશ થઈ બાળકોના વિભાગમાં એમને મળીને આવો.
અનુરાધાને ર્ડો. સુમનના શબ્દો સ્પર્શી ગયા. એમને આ બધી જ વાતમાંથી એક જ વાત પર ધ્યાન ચોંટી ગયું, "આમ ઢીલા થઈ જશો તો આસ્થાની સેવા કેમ કરી શકશો?" તેઓ તરત ઉભા થયા અને ર્ડો. સુમનને બોલ્યા, "મને હંમેશા ખરા સમયે એક મિત્ર તરીકે સાથ આપવા બદલ આભાર."
"અરે! આભાર જેવું આપણી વચ્ચે ક્યારેય આવવું જ ન જોઈએ. તમે આનાથી પણ વધુ ખરાબ પરિસ્થિતિ માંથી નીકળ્યા છો, હિંમત રાખો. સમય સાથે બધું ઠીક થઈ જશે!"
અનુરાધા રોજની જેમ જ બાળકોના વિભાગમાં ગઈ હતી. જેમ બધાને રોજ બોલાવતી એ જ રીતે બધા સાથે વાતચીત કરી રહી હતી. એનો ઘણો ખરો સમય એમાં વીતી ગયો હતો. સાંજ થવા આવી હતી. સંજીવની હોસ્પિટલમાં અંદર પ્રવેશતા જ એક સુંદર ગણપતિજીની મૂર્તિ રાખેલી હતી. રોજ સવાર અને સાંજ અનુરાધા ત્યાં દીવો પ્રગટાવતી હતી. મન શાંત થતા એને યાદ આવ્યું કે, આજે સવારે એનો આ ક્રમ તૂટ્યો હતો. તે ત્યાં ગણપતિજીની સામે ઉભા રહીને ક્ષમા માંગી રહ્યા હતા. અને દીવો પ્રગટાવી પ્રાર્થના કરી રહ્યા હતા. કલ્પ એની ચેમ્બરમાં બેઠો આ જોઈ રહ્યો હતો. તે અનુરાધા પાસે આવ્યો અને બોલ્યો, "આસ્થાને સારું થઈ જશે! તમે હિમ્મત રાખજો."
અનુરાધા એમના મુખથી આસ્થાનું નામ સાંભળીને હર્ષ સાથે ચોકી ઉઠી અને બોલ્યા, "તને કેમ ખબર પડી આસ્થા..!!"
"અરે.. મને જ નહીં બધાને ખબર પડી જશે કે, એ 'આસ્થા ગિરિધર ચૌધરી' છે. એનું દર્દીના નામમાં નામ નોંધણી ર્ડો. સુમને કરાવી છે."
અનુરાધા કઈ જ બોલી નહીં પણ એની આખો ઘણું બધું કહી રહી હતી. એના ચહેરા પર કંઈક અલગ જ હરખ દેખાઈ રહ્યો હતો. હજુ બંને કઈ એકબીજાને ખુશી વ્યક્ત કરે ત્યાં એક સિસ્ટર આવી અને બોલી, "આસ્થાની તબિયત ફરી બગડી લાગે છે. ર્ડો. સુમન ઓપરેશનમાં છે. તમે બીજા ડોક્ટરને તુરંત ICU રૂમમાં મોકલો.
કલ્પે તરત બીજા ડોક્ટરને જાણ કરી. અને અનુરાધા એ સિસ્ટર જોડે જ ICU રૂમમાં દોડી ગયા હતા એ બહાર ઉભા રહીને કાચની બારીમાંથી આસ્થાને જોઈ રહ્યા હતા. આસ્થા શાંત એમ જ બેડ પર પડી હતી. એને જોઈને અનુરાધા મનમાં જ પ્રભુને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા, "હે પ્રભુ! તમે કેમ મારી લાગણી હંમેશા દુભાવો છો? તમે આસ્થાને મારા જીવનમાં મોકલી છે તો એને મારાથી દૂર કરશો નહીં. બસ, એટલી ઈચ્છા છે કે, એ ઝડપથી સાજી થઈ જાય! હું એવી સ્વાર્થી તો બિલકુલ નથી કે, એના પરિવારથી હું એને મળવવામાં મદદ ન કરું. હે પ્રભુ! આસ્થાનું ખરું અસ્તિત્વ એને ફરી જલ્દી મળે!"
કલ્પે જે ર્ડોક્ટરને જાણ કરી એ ડોક્ટર પણ ICU રૂમમાં આવી ગયા હતા. એમણે આસ્થાના રિપોર્ટ્સ જોયા. જરૂરી ઇન્જેક્શન આસ્થાને બોટલ જે ચાલુ હતી એમાં ઉમેર્યા હતા. નવો ડોઝ આપ્યો એને થોડો સમય થયો પણ આસ્થાના રિપોર્ટ્સ સારા નહોતા. બીપી ખુબ વધુ હતું અને ધબકાર ખુબ વધી ગયા હતા. ર્ડો. સુમન બે કલાક પછી ઓપરેશન પતાવીને તરત ICU રૂમમાં આવ્યા. એમણે આસ્થાની હાલની પરિસ્થિતિ જોઈ, રિપોર્ટ્સ ખુબ ખરાબ જણાઈ રહ્યા હતા. એમણે બીજા ત્રણ ડોક્ટર કે જેમણે આસ્થાના મગજનું ઓપરેશન કર્યું હતું એ ડોક્ટરને આસ્થાનું રૂબરૂ ચેકઅપ કરવા ICU માં બોલાવ્યા હતા.
અમુક જ મિનિટોમાં એ બધા જ ડોક્ટર આસ્થા પાસે આવી ગયા હતા. આસ્થાની પરિસ્થિતિની તેઓ એકબીજા સાથે ચર્ચા કરી, સારવારમાં શું ફેરફાર કરવો એ નિર્ણય લઈ રહ્યા હતા. આસ્થા માટે ઉચિત સારવાર બધી શરૂ જ હતી એમાં બે દવાનો ડોઝ થોડો વધાર્યો હતો. જેથી એનું બીપી ખુબ વધી જતું હતું એ કંટ્રોલમાં રહે! આસ્થાને દવાની અસર થયા બાદ એ એકદમ શાંત થઇ ગઈ હતી.
અનુરાધા પાસે આવીને ર્ડો. સુમન બોલ્યા, "આસ્થા અત્યારે તો એકદમ શાંત થઈ ગઈ છે. થોડીવાર પછી ખબર પડે કે, દવાની એના પર કેવી અસર થઈ રહી છે. આજ સવારથી મને ધ્યાન છે ત્યાં સુધી તમે જમવા પણ નથી ગયા! ચાલો કેન્ટીનમાં જોડે જમી આવીએ."
"મને આજ જમવાનું ગળે નહીં ઉતરે. આજ આસ્થાને આ હાલતમાં જોઈને મને ગિરિધરની પણ ખુબ યાદ આવી રહીં છે. અનિચ્છાએ પણ મારુ મન ત્યાં ગિરિધર પાસે જ પહોંચી જાય છે. તમે જમતા આવો હું અહીં જ બેઠી છું."
"ઓહ.. હું દિલગીર છું. તમારી વેદના હું સમજી ન શકી! પણ તમારે વાસ્તવિકતા સાથે જ આગળ વધવાનું છે. દુઃખી થવાથી તમારું જ નુકશાન થશે! ગિરિધર માટે પણ તમારે ખુશ રહેવાનું છે. તમારે મારી સાથે જમવું જ પડશે!
ર્ડો. સુમનની જીદના લીધે અનુરાધા એમની સાથે જમવા કેન્ટીનમાં ગયા હતા.
મારી ધારાવાહીક "અસ્તિત્વ" ની સફરમાં જોડાવા બદલ વાચક મિત્રોનો દિલથી આભાર. આપના પ્રતિભાવો મને લખવા માટે ખૂબ પ્રોત્સાહીત કરે છે, ધારાવાહિકને અનુરૂપ પ્રતિભાવ જણાવશો. ફરી મળીશું નવા પ્રકરણમાં. જય શ્રી રાધેકૃષ્ણ.🙏🏻
