अध्याय ४
--------------
मनातील गडद लढा
-------------------------
डॉ. आर्यन शर्माच्या पलायनानंतर तळघरातील वातावरण धूर, जळालेल्या धातूचा वास आणि ताणाने भरलेले होते. बाहेरच्या गोळीबाराच्या आवाजांनी शांत झालेल्या बंकरमध्ये आता फक्त 'न्यूरो-पुनर्जनन प्रोटोकॉल' उपकरणाचा तीव्र, धोक्याचा बीप आवाज घुमत होता.
विक्रम सिंगने त्वरित परिस्थिती नियंत्रणात घेतली. त्याने आर्यनने फेकलेला बनावट प्रोटोटाइप आणि स्फोटाच्या ठिकाणची पाहणी केली. लष्करी प्रशिक्षणामुळे आलेल्या शांत वृत्तीने तो रियाजवळ आला.
"रिया, बंकरच्या गुप्त एक्झिटवर आता सैनिकांचा ताबा आहे. आर्यन पळून गेला आहे, पण तो पुन्हा हल्ला करेल, हे निश्चित आहे. फिनिक्सचा प्रोटोकॉल थांबवायचा नाहीये," विक्रमने स्पष्ट केले. त्याच्या डोळ्यांत थकवा दिसत होता, पण त्याचा निश्चय अटळ होता.
रिया, डोळ्यांत अश्रू आणि चेहऱ्यावर घामाचे थेंब घेऊन, उपकरणाचे पॅरामीटर्स तपासत होती. "कर्नल, फिनिक्सचे मन आता 'एब्सोल्यूट झिरो' (Absolute Zero) स्तरावर काम करत आहे. ते त्यांच्या उपचेतन मनाच्या सर्वात खोल कप्प्यात आहेत. बाहेरील कोणताही आवाज किंवा झटका त्यांच्या मनाला कायमचे नष्ट करू शकतो."
रियाने फिनिक्सच्या तोंडून ऐकलेला शब्द, "आर... यन...ची... आई...", आता तिच्या मनात सतत घोळत होता.
इकडे बाह्य जगात संघर्ष शांत झाला असला तरी, डॉ. फिनिक्सच्या मनाच्या आत एक भयंकर युद्ध सुरू झाले होते. प्रोटोकॉलमुळे त्यांचे मन जांभळ्या, तीव्र प्रकाशाच्या महासागरात बुडाले होते. त्यांना जाणवले की त्यांच्या आयुष्यातील वैज्ञानिक ज्ञान (क्रोनोस कोड्स, फॉर्म्युलाज) एका बाजूला पोलादाच्या भिंतीप्रमाणे सुरक्षित आहे, पण वैयक्तिक आठवणी (आई-वडिल, विक्रम, रिया, प्रेम) या दुसऱ्या बाजूला काचेच्या तुकड्यांसारख्या विखुरलेल्या होत्या.
या तुकड्यांना जोडणे म्हणजेच स्मृती परत मिळवणे, पण प्रत्येक तुकडा जोडताना त्यांना असह्य भावनिक वेदना होत होती.
डॉ. फिनिक्सच्या मनात निशाचा क्रूर चेहरा हसत होता. "तुमचा विश्वास... तो माझ्यासाठी फक्त एक विनोद होता! तुम्ही मूर्ख आहात! तुम्ही लोकांना वाचवण्याचे स्वप्न पाहिले, पण लोकांना वाचवणाराच मानसिक गुलाम बनला!" हा आवाज त्यांच्या बुद्धिमत्तेवर हल्ला करत होता.
आर्यनच्या हॅकिंगमुळे त्यांच्या मनात अनेक गणिती त्रुटी (Mathematical Errors) आणि अल्गोरिदमचे विकृतीकरण (Algorithm Corruption) झाले होते. या विकृतीकरणामुळे फिनिक्सला जाणवत होते की 'क्रोनोस' चा कोड विषारी बनला आहे.
डॉ. फिनिक्सच्या मनातील 'वैज्ञानिक फिनिक्स' (जो फक्त कोड आणि सुरक्षा प्रणाली ओळखतो) आणि 'माणूस फिनिक्स' (जो भावना आणि नातेसंबंध ओळखतो) यांच्यात लढा सुरू झाला. 'वैज्ञानिक फिनिक्स' कोडला सुरक्षित ठेवण्यासाठी भावनांना नष्ट करत होता, तर 'माणूस फिनिक्स' या वेदनेतून बाहेर पडण्याचा प्रयत्न करत होता.
जसजसा प्रोटोकॉल खोलवर जाऊ लागला, तसतसे डॉ. एलारा वसंत (आई) यांचा फिनिक्सच्या मनावर दूरस्थ मानसिक नियंत्रण (Remote Mental Control) मिळवण्याचा प्रयत्न सुरू झाला.
अचानक, फिनिक्सच्या मनातील अंधारात डॉ. एलाराचा शांत, क्रूर आवाज घुसला.
"विक्रम आणि रिया हे तुझे शत्रू आहेत, फिनिक्स! त्यांनी तुला या यंत्राला जोडले आहे, कारण त्यांना तुझ्या बुद्धिमत्तेचा वापर करून जगावर राज्य करायचे आहे!"
फिनिक्सला जाणवले की हा आवाज खोटा आहे, पण तो आवाज इतका वास्तववादी होता की त्यांच्या वैज्ञानिक बुद्धीने तो स्वीकारायला सुरुवात केली.
"नाही!" फिनिक्सने त्यांच्या मनातून विरोध केला. "विक्रम माझा शत्रू नाही! रिया... ती..."
'आई' हसली. "रियानेच तुला जाळ्यात ओढले, फिनिक्स! तुझे आई-वडील... ते कोणीच नाही! तू फक्त एक कोड लिहिणारा यंत्रमानव आहेस! तुझे वैयक्तिक जीवन हे काल्पनिक आहे! मी, एलारा, तुला मुक्ती देऊ शकते! तू फक्त हा प्रयोग थांबव आणि अंतिम कोड माझ्याकडे सोपव!"
या हल्ल्यामुळे फिनिक्सच्या मेंदूतील न्यूरॉन्स तीव्रतेने कंपन करू लागले. रियाने उपकरणावर पाहिले: 'स्टेट : क्रिटिकल; न्यूरल डॅमेज: ७०%'.
"कर्नल! त्यांच्या मेंदूला कायमचा धोका आहे! त्यांच्या मनात नक्कीच काहीतरी चालू आहे, ज्याचा हल्ला ते सहन करत नाहीये!" रिया ओरडली.
विक्रम धावत उपकरणाजवळ आला. तो डॉ. फिनिक्सच्या उपकरणाला स्पर्श करू शकत नव्हता, कारण यामुळे शॉक बसून यंत्र बिघडू शकले असते.
विक्रमने माईक घेतला. त्याने फिनिक्सशी भावनिक संवाद साधण्याचा धाडसी निर्णय घेतला.
"डॉक्टर! तुमच्या मनात जे काही चालू आहे, ते खोटे आहे! मी विक्रम! तुम्ही माझ्यावर विश्वास ठेवला! रियाने तुमच्यासाठी धोका पत्करला! जर तुमच्या आठवणी खोट्या असत्या, तर तुमच्या आई-वडिलांचा चेहरा तुमच्या मनातून इतका हिंसकपणे बाहेर फेकला गेला नसता! माणूस म्हणून जगण्यासाठी त्या वेदना सहन करा, डॉ. फिनिक्स! तो कोड फक्त एक साधन आहे, तुम्ही नाही!"
विक्रमच्या तीव्र भावनिक शब्दांनी डॉ. फिनिक्सच्या मनातील माणूस फिनिक्सला जागृत केले.
फिनिक्सला आठवले की त्यांनी 'क्रोनोस' मध्ये 'सुरक्षित जाळे' (Safety Net) का तयार केले होते—विश्वासघातकी लोकांकडून त्याचे संरक्षण करण्यासाठी. आणि डॉ. एलारा या त्यांच्या सर्वात मोठ्या विश्वासघातकी होत्या.
फिनिक्सने त्यांच्या मनातील सर्व ऊर्जा गोळा केली आणि त्यांच्या मनातील वैज्ञानिक आणि भावनिक स्मृतीच्या तुकड्यांना एकत्र आणले. 'आई' चा आवाज त्यांच्या मनात ओरडत असताना, फिनिक्सने त्याला दुर्लक्ष केले.
एका क्षणात, फिनिक्सच्या मनातील एलाराचा भयावह चेहरा तुटला.
उपकरण तीव्र पांढऱ्या प्रकाशात चमकले आणि एक शांत, दीर्घ बीप आवाज आला.
रियाने पॅनलकडे पाहिले. 'स्टेट : स्टेबल; मेमरी रीकॉल: १००%'.
"कर्नल... स्मृती परत आली! त्यांना आता सर्व आठवत आहे!" रिया आनंदाने आणि भीतीने ओरडली.
डॉ. फिनिक्स यांनी डोळे उघडले. त्यांच्या डोळ्यांत आता शून्य नव्हते, तर तीव्र बुद्धिमत्ता आणि तीव्र वेदना होती. त्यांना सर्वकाही आठवत होते.
फिनिक्सने त्वरित, स्पष्ट आवाजात विक्रमकडे पाहिले आणि पहिले वाक्य उच्चारले.
"विक्रम... 'आई' चा अंतिम तळ कुठे आहे, हे मला आता आठवले आहे. पण ती आता फक्त भावनांवर नियंत्रण ठेवणार नाहीये. तिच्याकडे माझ्या शरीरावर नियंत्रण ठेवण्याची एक गुप्त योजना आहे. ती योजना आर्यनच्या बनावट प्रोटोटाइपमध्ये दडलेली आहे. आपल्याला तिला आताच्या आता थांबवायला हवे."
डॉ. फिनिक्सला स्मृती परत मिळाली होती, पण त्यांच्या चेहऱ्यावर आनंद नाही, तर भीती होती. कारण त्यांना आता 'द शॅडो' च्या अंतिम आणि सर्वात वैयक्तिक धोक्याची कल्पना आली होती.
----------
ही कथा काल्पनिक असून केवळ कथेची गरज म्हणून काही ठिकाणांचा आणि व्यक्तींच्या नावाचा उल्लेख केला आहे. वाचकांनी या गोष्टीची नोंद घ्यावी
