अध्याय ३
-------------
स्मृतीचा दरवाजा
---------------------
बंकरच्या तळघरातील शांतता आर्यनच्या स्फोटाच्या आवाजाने भंग झाली. धुराचा लोट आणि डॉ. आर्यन शर्माचा क्रूर, आत्मविश्वासी चेहरा एका क्षणात विक्रम, रिया आणि डॉ. फिनिक्ससमोर उभा राहिला. आर्यनच्या हातात 'क्रोनोस' चा बनावट प्रोटोटाइप आणि उच्च दर्जाचे शस्त्र होते.
"आईला माहीत होते! तू मला कोड देऊ शकत नाहीस, फिनिक्स!" आर्यन ओरडला. त्याने डॉ. फिनिक्स यांच्या दिशेने गोळीबार सुरू करणार पण विक्रम सिंगची प्रतिक्रिया लष्करी शिस्तीमुळे त्वरित होती. त्याने क्षणाचाही विलंब न लावता बाजूला असलेल्या धातूच्या कपाटाचा आसरा घेतला आणि त्याच्या विशेष संरक्षणात्मक पिस्तूलने आर्यनच्या दिशेने गोळीबार सुरू केला. त्यामुळे आर्यन पण लगेच लपला. इथे ते दोघेही एकमेकांवर गोळीबार करत होते.
"रिया! प्रोटोकॉल सुरू कर! आता थांबायचं नाही!" विक्रम ओरडला.
रिया अत्यंत दुविधा मनस्थितीत होती. एका बाजूला आर्यनच्या गोळ्या तळघरातील भिंतींवर आदळत होत्या आणि दुसऱ्या बाजूला विक्रमचे आदेश होते. जर तिने प्रोटोकॉल सुरू केला नाही, तर डॉ. फिनिक्स त्यांची स्मृती गमावलेल्या अवस्थेतच राहतील आणि त्यांना 'अंतिम कोड' चा अर्थ कधीच आठवणार नाही. जर तिने प्रोटोकॉल सुरू केला, तर गोळीबाराच्या आवाजामुळे आणि मानसिक ताणामुळे डॉ. फिनिक्सची स्मृती कायमची नष्ट होण्याची शक्यता होती.
रियाने क्षणाचाही विचार न करता डॉ. फिनिक्सच्या उपकरणातील हिरवे बटण दाबले. "प्रोटोकॉल सुरू झाला! कर्नल, माझ्याकडे आता पाच मिनिटे आहेत! फिनिक्सला या प्रोटोकॉलमधून बाहेर काढले तर त्यांचे मन कायमचे निकामी होईल!"
बटण दाबले जाताच, डॉ. फिनिक्सच्या कपाळावरील इलेक्ट्रोड्स तीव्र जांभळ्या रंगात चमकू लागले. त्यांच्या शरीरात विजेसारखा झटका जाणवला आणि त्यांची शुद्ध हरपली. त्यांच्या मनातील स्मृती परत आणण्याच्या धोकादायक प्रक्रियेची सुरुवात झाली.
रिया आता वैद्यकीय उपकरणांच्या मागे लपून प्रोटोकॉलच्या डेटावर लक्ष ठेवत होती, तर विक्रम आणि आर्यन यांच्यात तळघरात भीषण लढाई सुरू झाली होती.
आर्यनला कळून चुकले होते की रियाने प्रोटोकॉल सुरू केला आहे. आर्यनला माहीत होते की 'आई' साठी डॉ. फिनिक्सची गेलेली स्मृती सर्वात मोठी ताकद आहे. फिनिक्सची स्मृती परत आली, तर 'द शॅडो' चा शेवट निश्चित होता.
"तू हरलास, विक्रम! फिनिक्सला वेडा बनवण्याचा खेळ आता थांबणार नाही!" आर्यन ओरडला आणि त्याने त्याच्या बनावट प्रोटोटाइपचा वापर करून खिशातून एक उपकरण बाहेर काढले आणि त्या उपकरणाच्या मदतीने त्याने एक तीव्र, ध्वनी-आधारित वेव्ह (Sonic Wave) सोडली.
ही वेव्ह थेट विक्रमच्या हेडसेटवर आदळली. वेदनेने विक्रम जमिनीवर कोसळला. त्याच्या कानात एक तीव्र भयंकर आवाज घुमत होता.
रियाने त्वरित उपकरणातून एक संरक्षणात्मक डेटा शील्ड (Data Shield) सक्रिय केली, ज्यामुळे फिनिक्सचे उपकरण आर्यनच्या हल्ल्यापासून वाचले. पण बंकरमधील इतर इलेक्ट्रॉनिक उपकरणे निकामी झाली.
"कर्नल! तुम्ही ठीक आहात का?" रियाने ओरडले.
विक्रमने वेदनेवर नियंत्रण मिळवले आणि उठून उभा राहिला. त्याने आर्यनकडे पाहिले. "तुझ्याकडे फक्त बनावट प्रोटोटाइप आहे, आर्यन! अंतिम कोड माझ्या हातात आहे!"
"कोड असूनही तू काही करू शकत नाहीस! कोड वापरण्याची बुद्धिमत्ता माझ्या आईने तुझ्याकडून काढून घेतली आहे!" आर्यनने क्रूरपणे हसून डॉ. फिनिक्स यांच्या दिशेने धाव घेतली.
विक्रमने त्याच्याकडे असलेले स्टन ग्रेनेड (Stun Grenade) आर्यनच्या जवळ फेकले. मोठा प्रकाश आणि आवाजामुळे आर्यन क्षणभर गोंधळला. या संधीचा फायदा घेऊन विक्रमने आर्यनला बाजूला ढकलले आणि डॉ. फिनिक्सच्या उपकरणाजवळ ढाल म्हणून उभा राहिला.
तळघरात गोळीबार आणि स्फोटांचे आवाज सुरू असताना, डॉ. फिनिक्सच्या मनात भीषण मानसिक प्रवास सुरू झाला होता.
'न्यूरो-पुनर्जनन प्रोटोकॉल' ने त्यांच्या मेंदूतील पुसल्या गेलेल्या न्यूरॉन्सना हिंसकपणे सक्रिय केले. फिनिक्सच्या मनात गडद, थंड अंधाराचा अनुभव आला, जिथे त्यांच्या आठवणींचे तुकडे विजेच्या कणांसारखे चमकत होते.
त्यांना सर्वात आधी आठवण झाली—निशाचा विश्वासघात. पण ती आठवण स्पष्ट नव्हती, फक्त असह्य वेदना आणि संशयाचा अनुभव होता.
नंतर त्यांच्यासमोर डॉ. आर्यन शर्माचा क्रूर चेहरा दिसला. हा चेहरा त्यांच्या मनातील अंधारात ओरडत होता, "तू हरला आहेस! श्रेय माझे आहे!"
आणि मग त्यांना डॉ. एलारा वसंत (आई) चा चेहरा दिसला—तो शांत, रहस्यमय आणि क्रूर हसणारा चेहरा. तो चेहरा त्यांच्या मनाच्या केंद्रस्थानी उभा राहिला आणि एक तीव्र, भयानक प्रकाश (Frightening Light) सोडत होता.
"मी तुला कधीच विसरणार नाही, फिनिक्स!" तो आवाज त्यांच्या मनात घुसला. "तू माझ्या तत्त्वज्ञानाचा अपमान केलास! आता तू फक्त माझ्या भयावह आठवणींसोबत जगशील!"
त्यांना कर्नल विक्रम आणि रिया हे दोघेही आठवले.
फिनिक्सला जाणवले की हा प्रयोग त्यांच्या मनाला नष्ट करत आहे. त्यांचे उपचेतन मन त्या हल्ल्याविरुद्ध प्रतिकार करत होते, पण बाहेरील गोळीबार आणि आर्यनच्या हल्ल्यामुळे त्यांचा मानसिक ताण वाढत होता.
रिया उपकरणाकडे पाहत होती. "कर्नल! हृदयाचे ठोके खूप वाढत आहेत! फिनिक्सचे मन प्रोटोकॉलचा ताण सहन करू शकत नाहीये! आपल्याला आर्यनला त्वरित बाहेर काढायला हव."
विक्रम आणि आर्यनच्या लढाईत विक्रमचे काहीसे वर्चस्व होते, कारण आर्यन अजूनही मानसिक युद्धावर जास्त अवलंबून होता.
विक्रमने आर्यनला एका लोखंडी खांबाला बांधण्याचा प्रयत्न केला. पण आर्यन ने विक्रम ला धक्का दिला. आर्यनला कळून चुकले की तो या क्षणी विक्रमला हरवू शकत नाही.
"तू मला थांबवशील, पण आईला नाही! हा फक्त एक ट्रेलर आहे, विक्रम!" आर्यन ओरडला आणि त्याने त्याच्या हातातील बनावट प्रोटोटाइप फेकून दिला.
आर्यनने स्फोट झालेल्या दारातून अत्यंत वेगाने आणि गुप्त वाटेने पलायन केले. विक्रम त्याला पकडण्यासाठी धावला नाही, कारण डॉ. फिनिक्सची सुरक्षितता सर्वात महत्त्वाची होती.
विक्रम धावत डॉ. फिनिक्सजवळ गेला. "रिया, प्रोटोकॉलचा स्टेटस काय आहे?"
"क्रिटिकल, कर्नल! ते त्यांच्या मनातील सर्वात भीषण भयावहतेशी लढत आहेत! जर त्यांना त्यांच्या मनातील 'ती चूक' आठवली नाही, तर त्यांचा मेंदू कायमचा शटडाऊन होईल!" रियाच्या आवाजात निराशा आणि भीती होती.
त्याच क्षणी, डॉ. फिनिक्सच्या उपचारांसाठी वापरले जाणारे वैद्यकीय उपकरण तीव्र लाल रंगात चमकू लागले. फिनिक्सच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले—स्मृती गमावलेल्या व्यक्तीचे भावनारहीत अश्रू.
आणि मग, रियाला डॉ. फिनिक्सच्या तोंडून अत्यंत हळू आवाजात एक शब्द ऐकू आला:
"आर... यन...ची... आई... ती... कोण... आहे?"
डॉ. फिनिक्सची स्मृती परत येत होती की त्यांचे मन त्यांना फसवत होते? त्यांच्या मनातील भयावह आठवणी कोणत्या होत्या? आणि आर्यनची 'आई' (डॉ. एलारा) डॉ. फिनिक्स यांच्या कोणत्या 'चूक' चा बदला घेत होती?
विक्रम आणि रियाला माहीत होते की इथून पुढे डॉ. फिनिक्सच्या मनातील संघर्षाचा आणि आर्यनच्या आईच्या भयावहतेचा असेल.
-------------
ही कथा काल्पनिक असून केवळ कथेची गरज म्हणून काही ठिकाणांचा आणि व्यक्तींच्या नावाचा उल्लेख केला आहे. वाचकांनी या गोष्टीची नोंद घ्यावी
